Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie — 26.1982

DOI Heft:
Wykopaliska i badania archeologiczne
DOI Artikel:
Nieduziak, Ireneusz: Herb emira Qurqumāsa na tle heraldyki mameluckiej
DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.19629#0187
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
12. Emblemat heraldyczny w tarczy — okrągły
stół

4. Piórnik, zwykle z kałamarzem (arab. dawàt), symbol Sekretarza (arab. dawâdâr), szefa kan-
celarii. Odpowiadał on za sułtańską korespondencję, przyjmował i wysyłał posłańców pocz-
towych28 (il. 13). Był zwykle w randze dziesiętnika.

13. Emblemat heraldyczny w tarczy — piórnik
z kałamarzem

5. Rożki prochowe29, symbol Majordomusa (arab. ustâdàr). Superintendent dworu sułtana,
w randze dwusetnika (bicenturion). Upoważniony był do zaopatrywania dworu i kontroli

28 Lane-Poole, jw., s. 25.

Sułtan Baybars I (1260—1277) założył dobrze zorganizowaną pocztę konną, z siecią posterunków pokrywających
cały obszar państwa. Meldunki dochodziły do sułtana dwa razy w tygodniu. Poza tym istniała nie gorzej zorganizo-
wana poczta gołębia. Gołębie pocztowe trzymano w specjalnych gołębnikach na cytadeli w Kairze i w ważniejszych
ośrodkach władzy prowincjonalnej. Specjalnie oznaczone były gołębie sultańskie. Mógł ich dotykać tylko władca,
zaś informację o przybyciu takiego ptaka należało natychmiast donieść sułtanowi, niezależnie od pory dnia i nocy.

29 Proch znany był na Bliskim Wschodzie od czasu, gdy w 673 r. podczas oblężenia Konstantynopola użyli
go Bizantyńczycy przeciw Arabom. Był to tzw. „ogień grecki". Wynalazcą był Kallinikos z Baalbeku (wg H. W.
Haussig, Historia kultury bizantyńskiej. Warszawa 1969, s. 218).

183
 
Annotationen