Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (26.1982)

III. EMBLEMATY HERALDYCZNE NA TARCZY PODZIELONE NA TRZY FIGURY
(RÓWNOLEGŁE)

W I poł. XIV w. wykształca się typ herbu z godłem w środkowej figurze trójdzielnej tarczy,
o kształcie najczęściej okrągłym (il. 18). Rzadziej spotykane odmiany to: emblemat w dolnej
figurze dwudzielnej (il. 19) lub trójdzielnej tarczy (il. 20).

18. Herb z godłem (puchar) w 1 19. Herb z godłem (puchar) w dol-

środkowym polu trójdzielnej tarczy nym polu trójdzielnej tarczy

20. Herb z godłem (puchar) w dol-
nym polu dwudzielnej tarczy

Natomiast od okresu Mameluków Burdżytów mamy do czynienia z nowym typem kompo-
zycji heraldycznej, nazwanej przez badaczy herbem kompozytowym. Typ ten używany jest
przez emirów do końca sułtanatu tj. do 1517 r.

Składa się on z okrągłej tarczy, której pole podzielone jest dwoma liniami poziomymi na trzy
figury heraldyczne. Środkowa figura posiada godło główne (puchar, szabla itp.) samodzielne lub
flankowane innymi mobiliami (rożki prochowe, rozetki, forma „alif", berdysz itp.), zależnie od
funkcji, jaką wykonywał posiadacz. Dwie skrajne figury wypełniają znaki heraldyczne określa-
jące dodatkowo emira (jego byłego właściciela).

187