Godło główne przedstawia kompozycję, której centralny motyw zaczerpnięty jest z emiro-
wego herbu panującego sułtana. Sam sułtan bowiem, z chwilą wstąpienia na tron, zmieniał swój
herb emira na imperialny (wg M. Meinecke).
Od czasów sułtana Al-Aśrafa Qâ'it-bàya (1468—1495) ustalone zostają trzy typy herbów
(wg M. Meinecke):
1. herb imperialny (arab. rank as-sultari) — okrągła tarcza, pole podzielone na trzy figury dwoma
równoległymi liniami i wypełnione inwokacją religijną z imieniem i tytułami sułtana (il. 21),
21. Herb imperialny
2. herb-symbol klasy mameluckiej — składał się z okrągłej tarczy, której pole podzielone było
(jak wyżej) na trzy figury heraldyczne : w środkowej znajdował się centralnie położony puchar,
z piórnikiem wewnątrz (wraz z kałamarzem), flankowany przez rożki prochowe, w górnej
figurze — serwetka, w dolnej — mały puchar (il. 22),
22. Herb — symbol klasy mameluckiej
188
wego herbu panującego sułtana. Sam sułtan bowiem, z chwilą wstąpienia na tron, zmieniał swój
herb emira na imperialny (wg M. Meinecke).
Od czasów sułtana Al-Aśrafa Qâ'it-bàya (1468—1495) ustalone zostają trzy typy herbów
(wg M. Meinecke):
1. herb imperialny (arab. rank as-sultari) — okrągła tarcza, pole podzielone na trzy figury dwoma
równoległymi liniami i wypełnione inwokacją religijną z imieniem i tytułami sułtana (il. 21),
21. Herb imperialny
2. herb-symbol klasy mameluckiej — składał się z okrągłej tarczy, której pole podzielone było
(jak wyżej) na trzy figury heraldyczne : w środkowej znajdował się centralnie położony puchar,
z piórnikiem wewnątrz (wraz z kałamarzem), flankowany przez rożki prochowe, w górnej
figurze — serwetka, w dolnej — mały puchar (il. 22),
22. Herb — symbol klasy mameluckiej
188