21. Powiększenie sygnatury Jana Strzałeckiego i powtórzonej przez niego sygna-
tury Józefa Simmlera na kopii portretu hr. Teodora Berga
czki Deotymy (Jadwigi Łuszczewskiej), koło którego ustawiono postument w kształcie liry,
nawiązujący do liry poetki na portrecie (il. 23). Obok portretu znalazły się dwa szkice: rysunkowy
przedstawiał nieupiększony wizerunek poetki, olejny — główki geniuszy (il. 24). Środkową część
sali wypełniało urządzenie sypialni, zaś w głębi zawieszono reprezentacyjny portret Emilii Włod-
kowskiej-Jałowieckiej (właścicielki wielkiego magazynu mód w Warszawie), obok którego usta-
wiono manekin z suknią z epoki, barwą i krojem przypominającą suknię portretowanej (il. 25).
Na ścianie z oknami znalazły się: portret aktorki Emilii Ciemskiej-Ziemińskiej i obraz Zuzanna
i starcy. W stojącej obok serwantce eksponowano m.in. wachlarze, rękawiczki, saszetki, torebki
balowe, flakony do perfum i soli trzeźwiących ■— wszystko to nawiązywało do obu wymienionych
wyżej portretów kobiecych.
Następna sala, szósta, została pomyślana jako salonik (il. 26). Z sufitu zwieszał się, namalo-
wany przez Simmlera, plafon pochodzący z Zamku Królewskiego w Warszawie a przedstawiający
Pochód weselny Amora i Psyche. W kącie ustawiono komplet mebli salonowych (kanapa, stolik
i dwa krzesła) a opodal znalazła się wspomniana już żardiniera, pochodząca z warsztatu Simmle-
rów. Na ścianach zawisły m.in. szkice do plafonu oraz rysunki i ich litograficzne powtórzenia,
przedstawiające artystów scen warszawskich.
Sala siódma (ostatnia) została poświęcona malarstwu historycznemu i religijnemu. Na pierwszy
32 Rocznik Muz. Nar. t. XXVI/82
493
tury Józefa Simmlera na kopii portretu hr. Teodora Berga
czki Deotymy (Jadwigi Łuszczewskiej), koło którego ustawiono postument w kształcie liry,
nawiązujący do liry poetki na portrecie (il. 23). Obok portretu znalazły się dwa szkice: rysunkowy
przedstawiał nieupiększony wizerunek poetki, olejny — główki geniuszy (il. 24). Środkową część
sali wypełniało urządzenie sypialni, zaś w głębi zawieszono reprezentacyjny portret Emilii Włod-
kowskiej-Jałowieckiej (właścicielki wielkiego magazynu mód w Warszawie), obok którego usta-
wiono manekin z suknią z epoki, barwą i krojem przypominającą suknię portretowanej (il. 25).
Na ścianie z oknami znalazły się: portret aktorki Emilii Ciemskiej-Ziemińskiej i obraz Zuzanna
i starcy. W stojącej obok serwantce eksponowano m.in. wachlarze, rękawiczki, saszetki, torebki
balowe, flakony do perfum i soli trzeźwiących ■— wszystko to nawiązywało do obu wymienionych
wyżej portretów kobiecych.
Następna sala, szósta, została pomyślana jako salonik (il. 26). Z sufitu zwieszał się, namalo-
wany przez Simmlera, plafon pochodzący z Zamku Królewskiego w Warszawie a przedstawiający
Pochód weselny Amora i Psyche. W kącie ustawiono komplet mebli salonowych (kanapa, stolik
i dwa krzesła) a opodal znalazła się wspomniana już żardiniera, pochodząca z warsztatu Simmle-
rów. Na ścianach zawisły m.in. szkice do plafonu oraz rysunki i ich litograficzne powtórzenia,
przedstawiające artystów scen warszawskich.
Sala siódma (ostatnia) została poświęcona malarstwu historycznemu i religijnemu. Na pierwszy
32 Rocznik Muz. Nar. t. XXVI/82
493