Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (26.1982)

wykonywał meble do wyposażenia pałaców w Jabłonnie, Natolinie, Prymasowskiego, do Bel-
wederu i Zamku Królewskiego. Miał warsztat i skład mebli w Warszawie przy ul. Długiej pod
numerem 542. Krótkie wzmianki pisane, jakie znaleźć można o jego działalności świadczą, iż
był wybitnym stolarzem produkującym w duchu klasycyzmu francuskiego a przede wszystkim
bardzo modnego wówczas angielskiego.

W tym okresie przebywał też w Polsce brat Andrzeja, Jan Jakub (1760—1794), również stolarz.

0 jego pracach brak bliższych wiadomości. Natomiast syn Jana Jakuba, o tych samych imionach
(1791—1872), stał się najwybitniejszym stolarzem w dziewiętnastowiecznej Warszawie. Ten
z kolei miał czterech synów, z których tylko Jakub Karol Boromeusz (1822—1877) został stolarzem

1 kontynuatorem rodzinnych tradycji. Drugi syn Józef zostałmalarzem, natomiast Julian kupcem3.

Dzieje tej warszawskiej rodziny, mimo podejmowanych prób, nie zostały do tej pory szcze-
gółowo zbadane, brak też opracowania produkowanych przez nią mebli. Inny Jakub Simmler
(ur. 1792) nie wiadomo czy spowinowacony z tą rodziną, notowany był w Wiedniu w latach
trzydziestych XIX wieku jako fortepianmistrz, m.in. producent klawiatur fortepianowych4.

Pierwszym, który doprowadził warszawską firmę do rozkwitu i rozwinął produkcję mebli
na dużą skalę był Jakub Simmler, ojciec malarza Józefa. Był on także przewodniczącym cechu
stolarzy. Od roku 1844 współpracuje z nim, a od 1851 kieruje zakładem, syn Jakub Karol Bo-
romeusz. Początkowo wytwórnia mieściła się przy ul. Mazowieckiej pod numerem 1346, od 1862/
63 r. przy ul. Smolnej5. Był to już wówczas duży zakład zmechanizowany, zatrudniający wiatach
siedemdziesiątych ok. 200 pracowników. Meble wytwórni cieszyły się dużym popytem, ekspor-
towano je także za granicę, głównie do Rosji. Eksponowane na wystawach były wielokrotnie
nagradzane. Z czasem rozszerzono produkcję o forniry, posadzki i stolarkę budowlaną.

Zachowało się niewiele bardziej szczegółowych informacji na temat wyrobów Jakuba Simmle-
ra. Wiadomo пр., iż w roku 1821 wykonywał „na zlecenie Potockiego meble pseudochińskie,
imitujące wyroby bambusowe"6. Na warszawskiej Wystawie Przemysłu Krajowego w 1845 r.
Karol Boromeusz pokazał dwa meble wzorowane na dawnych stylach. Tak pisał o nich ówczesny
recenzent: „Wyrobki stolarskie, świetnie są reprezentowane na naszej wystawie w dziełach Simm-

3 Julian Erhard (1829—1876) był kupcem, sędzią handlowym, członkiem Komitetu Giełdy Warszawskiej.
W roku 1869 miał „Skład towarów kolonialnych" przy ul. Bielańskiej 600 ab. Przewodnik warszawski informacyjno-
adresowy na rok 1869. Warszawa 1869, s. 281.

4 H. Ottner, Der Wiener Instrumentenbau 1815—1833. Tutzing 1977, s. 141. Wiadomość tę zawdzięczam
doktorowi Beniaminowi Voglowi. Podawane dotychczas w różnych publikacjach daty urodzin i śmierci wymienio-
nych Simmlerów, skorygował ostatnio E. Szulc, Akta stanu cywilnego oraz napisy grobowe na obu ewange-
lickich cmentarzach warszawskich jako źródło wiadomości do historii sztuki i rzemiosła Warszawy. BHS, 1979,
nr 2, s. 213.

5 Przewodnik warszawski, jw., s. 175: „Fabryka wyrobów stolarskich i posadzek Karola Simmlera. Smolna
Górna nr hipot. 2982 (dom własn. Simmlera)".

6 W. Fijałkowski, Wilanów. Warszawa 1973, s. 88 i 90.

516

I