DOI Heft:
Wystawy
DOI Artikel:Kotkowska-Bareja, Hanna: Po wystawie Wacława Szymanowskiego (1895-1930)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19630#0346
3. W. Szymanowski, Projekt Pochodu na Wawel, 1907—1911, model w skali 1: 5. fot. z wystawy w MNW
W opracowaniach ogólnych sztuki polskiej, powstałych w okresie międzywojennym, Szy-
manowski jest jedynie wzmiankowany, na ogół jako przykład najgorszego, bo secesyjnego
okresu jej dziejów.
Także w powojennych opracowaniach rzeźby polskiej Szymanowski niewiele zajmuje miejsca,
choć wyraźnie zmienił się w ostatnich latach stosunek do okresu, w którym tworzył. Stosunkowo
najwięcej uwagi poświęcili mu Tadeusz Dobrowolski i Mieczysław Wallis4. W 1950 r. powstała
na Uniwersytecie Wrocławskim praca magisterska Józefa Gębczaka (pod kierunkiem prof.
W. Podlachy), na temat twórczości rzeźbiarskiej Szymanowskiego, ale nigdy nie została opubli-
kowana.
4T. Dobrowolski, Sztuka Młodej Polski. Warszawa 1963; M. Wallis, Secesja. Warszawa 1969.
342
W opracowaniach ogólnych sztuki polskiej, powstałych w okresie międzywojennym, Szy-
manowski jest jedynie wzmiankowany, na ogół jako przykład najgorszego, bo secesyjnego
okresu jej dziejów.
Także w powojennych opracowaniach rzeźby polskiej Szymanowski niewiele zajmuje miejsca,
choć wyraźnie zmienił się w ostatnich latach stosunek do okresu, w którym tworzył. Stosunkowo
najwięcej uwagi poświęcili mu Tadeusz Dobrowolski i Mieczysław Wallis4. W 1950 r. powstała
na Uniwersytecie Wrocławskim praca magisterska Józefa Gębczaka (pod kierunkiem prof.
W. Podlachy), na temat twórczości rzeźbiarskiej Szymanowskiego, ale nigdy nie została opubli-
kowana.
4T. Dobrowolski, Sztuka Młodej Polski. Warszawa 1963; M. Wallis, Secesja. Warszawa 1969.
342