DOI Heft:
Historia muzeum
DOI Artikel:Lorentz, Stanisław; Muzeum Narodowe w Warszawie [Mitarb.]: Muzeum Narodowe w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19632#0061
26. Bodhisattwa Mahâsthamaprâpta, Chiny połud-
niowe, XIII w., dynastia Południowych Song, frag-
ment posagu zakupiony w r. 1957
DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA
Choć Muzeum Narodowe istnieje już przeszło 120 lat, placówką naukową stało się stosunko-
wo niedawno. Radykalnej reorganizacji uległo dopiero w r. 1935, powołano wtedy do Muzeum
historyków sztuki średniego i młodego pokolenia, nawiązano kontakty z Uniwersytetem, Za-
kładem Historii Architektury Polskiej i Historii Sztuki Politechniki Warszawskiej i z Warszaw-
skim Towarzystwem Naukowym, a także z wielu czołowymi muzeami europejskimi. Ważnym
wydarzeniem było utworzenie w porozumieniu z Uniwersytetem Warszawskim odrębnego Działu
Sztuki Starożytnej, co w sposób zasadniczy rozszerzyło zakres naukowej działalności Muzeum.
Gdy po przerwie wojennej Muzeum Narodowe wznowiło swą działalność, możliwości jego
rozwoju, jako instytutu naukowego, były niepomiernie większe, niż poprzednio. Prace naukowe
w muzealnictwie mogą rozwijać się najpomyślniej wtedy, gdy zapewnimy im ciągłość, a to znów
wymaga długofalowego planowania. Lepiej też jest oczywiście, gdy instytucja muzealna nie
działa w izolacji, lecz we współpracy z innymi muzeami. Przed wojną było to dość trudne, bo
nie było jednolitej polityki muzealnej, a muzea stanowiły własność miast, korporacji, instytucji,
organizacji, nawet osób prywatnych.
57
niowe, XIII w., dynastia Południowych Song, frag-
ment posagu zakupiony w r. 1957
DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA
Choć Muzeum Narodowe istnieje już przeszło 120 lat, placówką naukową stało się stosunko-
wo niedawno. Radykalnej reorganizacji uległo dopiero w r. 1935, powołano wtedy do Muzeum
historyków sztuki średniego i młodego pokolenia, nawiązano kontakty z Uniwersytetem, Za-
kładem Historii Architektury Polskiej i Historii Sztuki Politechniki Warszawskiej i z Warszaw-
skim Towarzystwem Naukowym, a także z wielu czołowymi muzeami europejskimi. Ważnym
wydarzeniem było utworzenie w porozumieniu z Uniwersytetem Warszawskim odrębnego Działu
Sztuki Starożytnej, co w sposób zasadniczy rozszerzyło zakres naukowej działalności Muzeum.
Gdy po przerwie wojennej Muzeum Narodowe wznowiło swą działalność, możliwości jego
rozwoju, jako instytutu naukowego, były niepomiernie większe, niż poprzednio. Prace naukowe
w muzealnictwie mogą rozwijać się najpomyślniej wtedy, gdy zapewnimy im ciągłość, a to znów
wymaga długofalowego planowania. Lepiej też jest oczywiście, gdy instytucja muzealna nie
działa w izolacji, lecz we współpracy z innymi muzeami. Przed wojną było to dość trudne, bo
nie było jednolitej polityki muzealnej, a muzea stanowiły własność miast, korporacji, instytucji,
organizacji, nawet osób prywatnych.
57