Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (29.1985)

W ciągu całego okresu od r. 1945 do r. 1982 organizowane były monograficzne wystawy
artystów polskich, których katalogi przynoszą ogromny wkład do dziejów sztuki polskiej. Trzeba
je wyliczyć, by dać obraz wysiłków Muzeum Narodowego w tym zakresie:

Marek Żuławski (1946), Stanisław Chrostowski (1948), Ksawery Dunikowski (1948), Felicjan
Kowarski (1949), Aleksander Gierymski (1951 i 1974), Wacław Taranczewski (1958), Konstanty
Brandel (1958, 1977 i 1980), Aleksander Orłowski (1957/58), Piotr Potworowski (1958/59),
Henryk Grunwald, Tadeusz Makowski (1960), Bronisław Linke (1963), Ferdynand Ruszczyć
(1964), Jan Cybis (1965 i 1975), Stanisław Osostowicz (1967), Bohdan Pniewski (1967), Jerzy
Hoppen (1967), Eugeniusz Eibisz (1967), Artur Grottger (1965), Andrzej Wróblewski (1969),
Wacław Wąsowicz (1969), Marcello Bacciarelli (1970), Tadeusz Kulisiewicz (1971), Andrzej
Stech (1973), Ludomir Slendziński (1973) — również w Akademii Sztuk Pięknych w Lenin-
gradzie, Jacek Malczewski (1975), Alina Szapocznikow (1975), Stanisław Lentz (1976), Rysunki
Stanisława Noakowskiego (1976), Antoni Mehl (1976), Artur Nacht-Samborski (1977), Janina
Konarska (1977), Wiktoria Goryńska (1977), Malarze z kręgu Tadeusza Pruszkowskiego (1978),
Wojciech Gerson (1978), Maria Jarema (1978/79), Wiktor Podoski (1979), Józef Simmler
(1979/80), Jadwiga Janus (1980), Henryk Gotlib (1980), Andrzej Jurkiewicz (1980), Konrad
Krzyżanowski (1980/81), Wacław Szymanowski (1981), Marek Włodarski (1981/82), Tymon
Niesiołowski (1982).

Przygotowano wystawy; Władysław Ślewiński (1983), Marcin Zaleski (1983).

W dziedzinie sztuki obcej organizowane były wystawy ze zbiorów polskich, wystawy
z udziałem eksponatów ze zbiorów muzeów zagranicznych, i wystawy w całości nadesłane
z zagranicy.

W nawiązaniu do uroczystości o charakterze międzynarodowym urządzono w r. 1952 wystawę
„Leonardo da Vinci", na której m.in. pokazano w Warszawie po raz pierwszy Dziewczynę
z łasicą ze zbiorów Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Drugą taką wystawą był,,Rembrandt
i jego krąg" w 250 rocznicę urodzin, w 1956 r. Była to wystawa o wydźwięku międzynarodowym.
W przedmowie do katalogu wystawy pisaliśmy: ,,Cały świat kulturalny obchodzi 350 rocznicę
urodzin Rembrandta. Zarówno Światowa Rada Pokoju, jak i UNESCO uznały w swych postano-
wieniach, że rok 1956 będzie rokiem Rembrandtowskim. Polska włącza się do tej akcji, pragnąc
wziąć udział w uczczeniu artysty, którego wspaniała twórczość zasięgiem swego wpływu objęła
i sztukę polską. Muzeum Narodowe w Warszawie zorganizowało pierwszą wielką wystawę
dzieł Rembrandta, jego poprzedników, uczniów i naśladowców. Równocześnie z ekspozycją
malarstwa urządzono pokaz rysunków i grafiki. ...Na apel Muzeum Narodowego w Warszawie,
zwrócony do kilku zbiorów zagranicznych... muzea holenderskie nadesłały dwadzieścia oryginal-
nych rysunków Rembrandta oraz dwadzieścia rysunków jego uczniów, a nadto kilkadziesiąt
jego prac graficznych. Zbiory Albertyny wiedeńskiej użyczyły z życzliwą gotowością swej pomocy,
wypożyczając do Warszawy z bogatych swych zasobów jedenaście rysunków Rembrandta

71