DOI Heft:
Wykopaliska i badania archeologiczne
DOI Artikel:Makowiecka, Elżbieta: Raport z dwóch kampanii wykopaliskowych 1981 i 1982 w Kellii w Egipcie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19632#0431
2. Plan zespołu monastycznego komu nr 14 z Qusur el-Izeila
W wypadku komu nr 14 dokonano odsłonięcia całej południowej partii monasteru3, a więc
nie tylko suponowanego kościoła lecz także grupy pomieszczeń przylegających do niego od
zachodu (il. 2). Już na podstawie samego planu sądzić można, że partia południowa monasteru
jest częścią dobudowaną do istniejącego wcześniej kompleksu. Wykopaliska potwierdziły w pełni
to przypuszczenie; okazało się, że cała południowa rozbudowa była odrębnym jednorodnym
zespołem, powstałym w jednym czasie. Dla celów opisowych wstępnie określimy odsłonięte
pomieszczenia w następujący sposób: pomieszczenia nr 18a, 18b oraz 19 — kościół z wyodręb-
nioną częścią prezbiterialną; pomieszczenie nr 16 — przedsionek, nr 17 — kuchnia, nr 15 —
refektarz. Przyjęcie takich określeń wskazuje kierunek interpretacji całego zespołu: południowa
część monasteru nr 14 jest odczytywana jako kościół pielgrzymi wraz z przylegającym do niego
hospicjum.
3 Przedmiotem niniejszego sprawozdania są zasadniczo obiekty, które były bezpośrednio przeze mnie badane,
a zatem przede wszystkim kom nr 14 na terenie Qusur el-Izeila oraz komy nr 247 i 302 na Qusur Rubayyat; oprócz
tego znajdują się w tekście liczne odniesienia do obiektów odsłanianych przez kolegów szwajcarskich, które to
obiekty stanowią wains analogie lub istotne uzupełnienia.
427
W wypadku komu nr 14 dokonano odsłonięcia całej południowej partii monasteru3, a więc
nie tylko suponowanego kościoła lecz także grupy pomieszczeń przylegających do niego od
zachodu (il. 2). Już na podstawie samego planu sądzić można, że partia południowa monasteru
jest częścią dobudowaną do istniejącego wcześniej kompleksu. Wykopaliska potwierdziły w pełni
to przypuszczenie; okazało się, że cała południowa rozbudowa była odrębnym jednorodnym
zespołem, powstałym w jednym czasie. Dla celów opisowych wstępnie określimy odsłonięte
pomieszczenia w następujący sposób: pomieszczenia nr 18a, 18b oraz 19 — kościół z wyodręb-
nioną częścią prezbiterialną; pomieszczenie nr 16 — przedsionek, nr 17 — kuchnia, nr 15 —
refektarz. Przyjęcie takich określeń wskazuje kierunek interpretacji całego zespołu: południowa
część monasteru nr 14 jest odczytywana jako kościół pielgrzymi wraz z przylegającym do niego
hospicjum.
3 Przedmiotem niniejszego sprawozdania są zasadniczo obiekty, które były bezpośrednio przeze mnie badane,
a zatem przede wszystkim kom nr 14 na terenie Qusur el-Izeila oraz komy nr 247 i 302 na Qusur Rubayyat; oprócz
tego znajdują się w tekście liczne odniesienia do obiektów odsłanianych przez kolegów szwajcarskich, które to
obiekty stanowią wains analogie lub istotne uzupełnienia.
427