394
Die Agora
der Tyrannis und damals von Antenor gearbeitet1), dann
von Xerxes geraubt2), aber alsbald (477 v. Chr.) durch eine
neue Arbeit von Kritios und Nesiotes ersetzt3). Von dem
Werk des Antenor sich eine bestimmte Vorstellung zu bilden,
hat man lange Zeit geradezu für unmöglich erklärt, obwohl
dasselbe durch Alexander d. Gr. aus Susa wieder nach Athen
zurückgesandt wurde und neben der jüngeren Gruppe der
Tyrannenmörder seinen Platz erhielt4); nur glaubte man
1) S. Bd. I S. 508 f. Vgl. auch Theodoret., therap. VIII S. 117, 44
Sylburg. xiunxeov be dpa Kai touc TTeiacxpaxioac mrö 'Apuoöiou Kai
'ApiCToyeiTOVoc eköikuuc dvaipeBevxac. dA\d xoövavxiov e'öpacav oi
'Aönvaioi • toüc ydp dveAövxac x«AKaic eiKÖav exiiLincav.
2) S. Bd. I S. 509 Anm. 1. Zu den dort gegebeneu Stellen kann
man noch hinzufügen: [Dion Chrys.] XXXVII 41 oiöa 63 eyüb Kai
'Apuööiov Kai 'ApiCTOYeirova bouXeücavxa ev ITepcaic.
3) Pausau. I 8, 5 (s. unten Anm. 4), Marmor Par. Ep. 54 (s. Bd. I
S. 531 Anm. 1). Lukiau., Philopseud. 18 xd Kpixiou Kai Nnauixou u\d-
cuaxa . . . oi xupavvoKxövoi. Bin beliebtes Thema bei den Rhetoren
war: KaxacpuYÖvxoc Kpixiou etri xdc 'ApuoSiou Kai 'Apicxoyeixovoc ekövac
ßouXeuovxai 'AOnvaioi ei xpi] auxöv dTrocrrdv: s. Walz, rhetor. Gr. III 7,
IV 172. 173, V 72. Ps. Plutarch., Leb. d. 10 Bedn. S. 833B Yevouevnc
irapd ttöxov (in Syrakus unter der Tyrannis des ersten Dionysios)
£r|xr|ceuuc, xic dpicxöc ecxi xa^K0C • • • auxöv (Antiphon) evrceiv dpicxov
eivat e£ ou cAp(nö5ioc Kai 'ApicxoYeixuuv Treirovnvxai.
4) Arrhian, Anabas. III 16, 7 iroMd oe Kai dXXa KaxeXricpBn. aüxou
(in Susa), öca EepEnc ottö xfjc 'EXXäboc äjwv fj\8e, xd xe ä\\a Kai 'Apuo-
biov Kai 'Apicxoyeixovoc \a\Ka\ ekövec. Kai xaüxac 'AGnvaioic öiricuu
uejUTrei 'AAeHavöpoc, Kai vöv Keivxai 'AGfivnav ev KepaueiKii) ai ekövec, rj
dvi|aev ec ttöXiv, KaxavxiKpü udXicxa xou unxpdjou. Ders. VII 19, 2 Kai
xdc 'Apuoöiou Kai 'Apicxoyeixovoc ekövac xdc xa^Kdc oüxai Aeyexai
direvexGnvai öiricuu ec 'A0nvac (auf Ansuchen der athenischen Gesandten,
die nach Babylon kamen). Plin., n. hist. XXXIV 70 Harmodium et Aristo-
gitonem tyrannicidas , . . victa Perside Atlieniensibus remisit Magnus
Alexander. Valer. Maxim. II 10, ext. 1. longo deinde interiecto tempore
Seleucus in pristinam sedem reportandas (Harmodii et Aristogitonis
effigies aeneas) curavit. Mhodii quoque eas urbi suae adpulsas cum in
liospitium publice invitassent, sacris etiam in pulvinaribus conlocaverunt.
(Von diesem Seleukos Nicanor erzählt Gellius VII 17, 2, dass er die
von Xerxes geraubten Bücher wieder nach Athen zurückgebracht
habe.) Pausanias sah beide Gruppen: s. I 8, 5 xwv oe dvbpidvxuuv ol
uiv eici Kpixiou xexvn, xouc öe dpxaiouc eTroincev 'Avxryvwp. EepEou oe,
uuc eiAev 'ABrrvac eKXnrövxujv xö dcxu 'AGnvaiiJuv d-iraYayouevou Kai
xoüxouc axe Xdcpupa, Kaxe-rteu^ev ücxepov 'A9nyaioic 'Avrioxoc (das ist
Die Agora
der Tyrannis und damals von Antenor gearbeitet1), dann
von Xerxes geraubt2), aber alsbald (477 v. Chr.) durch eine
neue Arbeit von Kritios und Nesiotes ersetzt3). Von dem
Werk des Antenor sich eine bestimmte Vorstellung zu bilden,
hat man lange Zeit geradezu für unmöglich erklärt, obwohl
dasselbe durch Alexander d. Gr. aus Susa wieder nach Athen
zurückgesandt wurde und neben der jüngeren Gruppe der
Tyrannenmörder seinen Platz erhielt4); nur glaubte man
1) S. Bd. I S. 508 f. Vgl. auch Theodoret., therap. VIII S. 117, 44
Sylburg. xiunxeov be dpa Kai touc TTeiacxpaxioac mrö 'Apuoöiou Kai
'ApiCToyeiTOVoc eköikuuc dvaipeBevxac. dA\d xoövavxiov e'öpacav oi
'Aönvaioi • toüc ydp dveAövxac x«AKaic eiKÖav exiiLincav.
2) S. Bd. I S. 509 Anm. 1. Zu den dort gegebeneu Stellen kann
man noch hinzufügen: [Dion Chrys.] XXXVII 41 oiöa 63 eyüb Kai
'Apuööiov Kai 'ApiCTOYeirova bouXeücavxa ev ITepcaic.
3) Pausau. I 8, 5 (s. unten Anm. 4), Marmor Par. Ep. 54 (s. Bd. I
S. 531 Anm. 1). Lukiau., Philopseud. 18 xd Kpixiou Kai Nnauixou u\d-
cuaxa . . . oi xupavvoKxövoi. Bin beliebtes Thema bei den Rhetoren
war: KaxacpuYÖvxoc Kpixiou etri xdc 'ApuoSiou Kai 'Apicxoyeixovoc ekövac
ßouXeuovxai 'AOnvaioi ei xpi] auxöv dTrocrrdv: s. Walz, rhetor. Gr. III 7,
IV 172. 173, V 72. Ps. Plutarch., Leb. d. 10 Bedn. S. 833B Yevouevnc
irapd ttöxov (in Syrakus unter der Tyrannis des ersten Dionysios)
£r|xr|ceuuc, xic dpicxöc ecxi xa^K0C • • • auxöv (Antiphon) evrceiv dpicxov
eivat e£ ou cAp(nö5ioc Kai 'ApicxoYeixuuv Treirovnvxai.
4) Arrhian, Anabas. III 16, 7 iroMd oe Kai dXXa KaxeXricpBn. aüxou
(in Susa), öca EepEnc ottö xfjc 'EXXäboc äjwv fj\8e, xd xe ä\\a Kai 'Apuo-
biov Kai 'Apicxoyeixovoc \a\Ka\ ekövec. Kai xaüxac 'AGnvaioic öiricuu
uejUTrei 'AAeHavöpoc, Kai vöv Keivxai 'AGfivnav ev KepaueiKii) ai ekövec, rj
dvi|aev ec ttöXiv, KaxavxiKpü udXicxa xou unxpdjou. Ders. VII 19, 2 Kai
xdc 'Apuoöiou Kai 'Apicxoyeixovoc ekövac xdc xa^Kdc oüxai Aeyexai
direvexGnvai öiricuu ec 'A0nvac (auf Ansuchen der athenischen Gesandten,
die nach Babylon kamen). Plin., n. hist. XXXIV 70 Harmodium et Aristo-
gitonem tyrannicidas , . . victa Perside Atlieniensibus remisit Magnus
Alexander. Valer. Maxim. II 10, ext. 1. longo deinde interiecto tempore
Seleucus in pristinam sedem reportandas (Harmodii et Aristogitonis
effigies aeneas) curavit. Mhodii quoque eas urbi suae adpulsas cum in
liospitium publice invitassent, sacris etiam in pulvinaribus conlocaverunt.
(Von diesem Seleukos Nicanor erzählt Gellius VII 17, 2, dass er die
von Xerxes geraubten Bücher wieder nach Athen zurückgebracht
habe.) Pausanias sah beide Gruppen: s. I 8, 5 xwv oe dvbpidvxuuv ol
uiv eici Kpixiou xexvn, xouc öe dpxaiouc eTroincev 'Avxryvwp. EepEou oe,
uuc eiAev 'ABrrvac eKXnrövxujv xö dcxu 'AGnvaiiJuv d-iraYayouevou Kai
xoüxouc axe Xdcpupa, Kaxe-rteu^ev ücxepov 'A9nyaioic 'Avrioxoc (das ist