DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0061
Θεσσαλικοί επιγραφαί: Γ) Γόννων ύπΌ Α. Αρβανιτοπούλον. 29
ται δέ σ/ηματισθέν τό Ποϋταιενς εκ τίνος ρίζης
ποτ- (δεσπότη;, ροδβυηι) και τοΟ ναίειν.
Η σύνδεσις της οράσεως του στί/. ο-6 δεν
είναι ^έν, ώς συνεπληρώθη, καθ όλα εύάρεστος,
άλλ εύαρμοστεΐ προς τά ίχνη των γραμμάτων και
τον /ώρον κατά ταΟτα ό μάρτυς βέβαιοι ότι ή
προειρημένη εν στ. 4 θέσις περιελάμβανεν όντως
οικόπεδα.
Ταΰτα δέ δηλοΐ ανήκοντα δυσϊ Γοννεΰσι, τω υίώ
του Φιλομβρότου, οίον γινώσκομεν τον Κρατεύαν
εκ των άνω αριθ. 134 (139 προ. 155" ύπάρχει
όμως και Κρατεύας Φιλώτον ταγός άνω άριθ.104)
επιγραφών ώς ταγόν, εξ ου συνεπληροόσαμεν, και
τινι έτέρω , όστις έκ του στ;/. 21 φαίνεται ών
υιός του Καλλίου (προ. Λνκόψρων Καλλίον άνω
αριθ. 109)' διότι εκεί οί πρεσβύτεροι ελεγον ότι τά
οικόπεδα ταΰτα άνήκον τω Φιλομβρότω και Κάλ-
λια, ενταύθα δ' οί νεώτεροι τοις υίοΐς αύτών φυ-
σικώ τω λόγω.
Στί/. 8-9. II συμπλήρωσις τοΰ ποταμού δεν
είναι βεβαίως ασφαλής- αν εκείτο ό Πηνειός όντως,
είναι πιθανόν ότι ουδέ θα κατωνομάζετο' διότι παρά
πα.σι ποταμός απλώς θά ένοεΐτο ό Πηνειός' ές άλ-
λου το επί τω πέραν τοΰ ποταμού άπαιτεΐ ούσια-
στικόν τι, ό'περ δύναται νά τεθη έν τη συμπλη-
ρώσει άντϊ του Πηνειού.
Ένταΰθα περατοΰται ή όπωσοΰν σωζόμενη μαρ-
τυρία του τοίτου αάοτυοος από του στίν. 0-9. Ο
πρώτο: μάρτυς (στί/. |1]-2) φαίνεται βεβακύσας
την γεωργίαν και σιτολογίαν έν αμφισβητούμενη
θέσει, υπό Γοννέων τελεσθεϊσαν, και άπόδειςιν της
ιδιοκτησίας αύτών ουσαν. 'Ο δεύτερος (στί/. 2-5)
την ύπο τών Γοννέουν νομήν, την μή φύλαξιν δέ
της θέσεως ύπο τών ΤΙρακλειωτών και την μή
ένέργειαν βοσκής ύπ' αύτών, άπερ κατ' αντίθεσιν
μηνύουσιν έπίσης την κυριότητα τών Γοννέων.
Ό δέ τρίτος μάρτυς (στίχ. 5-9) ονομάζει δύο
ίδιοκτήτας οικοπέδων Γοννεΐς έν Ποθναιεΐ καϊ βέ-
βαιοι την άροσιν (οργώματα) και καλλιεργίαν αύ-
τών ύπό Γοννέων έπίσης' ότι δυσ/ερώς δύναται νά
νοηθή έτερος ποταμός πλην του Πηνειού ενταύθα,
οίον ό Σΰς (βλ. την άνω άριθ. 94 έπιγραφήν),
αποδεικνύει ή άροσις και καλλιεργία σημαντικών
βεβαίως οικοπέδων, όποια δέν οαίνονται ύπάρ/οντα
κατά τον όρεινόν ποταμόν Συν (νυν Ζηλιάνα). Ή
δέ άροσις αναφέρεται και εις δένδρα, ούσα άπλοϋν
άνασήκωμα της γης άνευ σποράς τίνος, έν ώ ή
γεωργία δηλοΐ σποράν δημητριακών ομοίως διά-
κριναν το άρονν του γεωργεΐν.
Στί/. 9 κέ.. Εντεύθεν άρχεται ή σπουδαιο-
τάτη μαρτυρία τοϋ' υίοΰ' του Εύρυνόμου, όν καϊ
άλλως δύναται τις νά συμπληρώση' ήμεΐς ένομί-
σαμεν ότι είδομεν ί'/νη προς τοιούτον όνομα εύαρ-
μοστοΰντα. Τούτου παραλείπεται άσυνήθως τό έθνι-
κόν' φαίνεται όμως ότι ήτο Γοννεύς, διότι κατά
τον στί/. 11 λέγει έαυτόν ποιμένα το επάγγελμα,
και δή ποιμένα δημόσιον (τούτο πιθανώτατα δηλοΐ
τό παρά ττ\ πάλει) πληρωνόμενον, καθ ά ειπομεν
άνω σελ. 28, ώς τελούμενον και σήμερον πόλις
δ' ένταΰθα νοούνται οί Γόννοι βεβαίως.
Ή μαρτυρία αύτοΰ είναι αύτό/ρημα ποιαενική,
καθαρά και άπλουστάτη, μετά Λέξεων καϊ φράσεων
της ιδιορρύθμου φυσικής γλώσσης τών ποιμένων"
έκ τούτου καταφαίνεται ότι αί μαρτυρίαι έγρά-
φοντο αύτολεςέί (πρβ. 10 IX2 203* 521). Φαίνε-
ται οέ ότι ό ποιμήν ούτος περιγράφει ού μόνον τά
κατά την εξοδον και τήν κοιλάδα τών Τεμπών ό'ρια,
αλλά καϊ τά κατά τον ΙΝεζερόν υψηλά εις τά οοη'
έγίνωσκε δέ άαοότεοα, διότι, οσάκις έβοσκε ι*.εγάλα
ποίμνια, τον μεν /ειμώνα κατήρ/ετο εις τήν εύ-
κραή κοιλάδα, το δέ θέρος άνήρ/ετο εις τά δρο-
σερά όρη, καθ'ά συμβαίνει και σήμερον.Ίπό τό γε-
νικόν τοΰτο πνεύμα συνεπληρώσαμεν τά κενά, ώς
έν τοις καθ' έκαστον λέγομεν εύθύς μετά ταΰτα.
Στί/. 10-13. Κατ' άρ/άς αναφέρει έκ μνήμης
σιτολογοΰντά τινα' περί της σιτολογίας βλ. τά
προειρημένα έν σελ. 27. Ινα ίδη όμως σιτολο-
γοΰντά, έπρεπε νά έβοσκε κατά το θέρος πρόβατα
έν τή πεδιάδι' ακριβώς τά κοινά τών /ωρικών πρό-
βατα ύπο τον ώς ειοηται υιισθωτον ποιυ,ένα δέν
άναβιβάζονται συνήθως κατά τό θέρος εις τά όρη'
διό προσέθηκε το άναγκαιότατον παρά τΎ\ πόλει.
Τον σιτολογοΰντά είδεν είς τι τέμενος, όπερ
είκαστικώς έθέσαμεν ώς ον τοΰ Πυθίου Άπόλλω-
νος' ότι ήτο τοΰ θεοΰ Απόλλωνος, δεικνύουσι τά
ί/νη τοΰ στί/. 13' ότι δέ πιθανώτατα νοείται ό
Πύθιος και το περίοημον κατά τήν εςοδον τών 1 εμ-
πών Πύθιον, περί οδ βλ. ΠΑΕ 1911 304, θεω-
ροΰμεν βέβαιον διότι έτερον τέμενος ούτε αναφέ-
ρεται που, ούδέ θά ύπήρ/ε τόσον σημαντικόν, ό'σον
ται δέ σ/ηματισθέν τό Ποϋταιενς εκ τίνος ρίζης
ποτ- (δεσπότη;, ροδβυηι) και τοΟ ναίειν.
Η σύνδεσις της οράσεως του στί/. ο-6 δεν
είναι ^έν, ώς συνεπληρώθη, καθ όλα εύάρεστος,
άλλ εύαρμοστεΐ προς τά ίχνη των γραμμάτων και
τον /ώρον κατά ταΟτα ό μάρτυς βέβαιοι ότι ή
προειρημένη εν στ. 4 θέσις περιελάμβανεν όντως
οικόπεδα.
Ταΰτα δέ δηλοΐ ανήκοντα δυσϊ Γοννεΰσι, τω υίώ
του Φιλομβρότου, οίον γινώσκομεν τον Κρατεύαν
εκ των άνω αριθ. 134 (139 προ. 155" ύπάρχει
όμως και Κρατεύας Φιλώτον ταγός άνω άριθ.104)
επιγραφών ώς ταγόν, εξ ου συνεπληροόσαμεν, και
τινι έτέρω , όστις έκ του στ;/. 21 φαίνεται ών
υιός του Καλλίου (προ. Λνκόψρων Καλλίον άνω
αριθ. 109)' διότι εκεί οί πρεσβύτεροι ελεγον ότι τά
οικόπεδα ταΰτα άνήκον τω Φιλομβρότω και Κάλ-
λια, ενταύθα δ' οί νεώτεροι τοις υίοΐς αύτών φυ-
σικώ τω λόγω.
Στί/. 8-9. II συμπλήρωσις τοΰ ποταμού δεν
είναι βεβαίως ασφαλής- αν εκείτο ό Πηνειός όντως,
είναι πιθανόν ότι ουδέ θα κατωνομάζετο' διότι παρά
πα.σι ποταμός απλώς θά ένοεΐτο ό Πηνειός' ές άλ-
λου το επί τω πέραν τοΰ ποταμού άπαιτεΐ ούσια-
στικόν τι, ό'περ δύναται νά τεθη έν τη συμπλη-
ρώσει άντϊ του Πηνειού.
Ένταΰθα περατοΰται ή όπωσοΰν σωζόμενη μαρ-
τυρία του τοίτου αάοτυοος από του στίν. 0-9. Ο
πρώτο: μάρτυς (στί/. |1]-2) φαίνεται βεβακύσας
την γεωργίαν και σιτολογίαν έν αμφισβητούμενη
θέσει, υπό Γοννέων τελεσθεϊσαν, και άπόδειςιν της
ιδιοκτησίας αύτών ουσαν. 'Ο δεύτερος (στί/. 2-5)
την ύπο τών Γοννέουν νομήν, την μή φύλαξιν δέ
της θέσεως ύπο τών ΤΙρακλειωτών και την μή
ένέργειαν βοσκής ύπ' αύτών, άπερ κατ' αντίθεσιν
μηνύουσιν έπίσης την κυριότητα τών Γοννέων.
Ό δέ τρίτος μάρτυς (στίχ. 5-9) ονομάζει δύο
ίδιοκτήτας οικοπέδων Γοννεΐς έν Ποθναιεΐ καϊ βέ-
βαιοι την άροσιν (οργώματα) και καλλιεργίαν αύ-
τών ύπό Γοννέων έπίσης' ότι δυσ/ερώς δύναται νά
νοηθή έτερος ποταμός πλην του Πηνειού ενταύθα,
οίον ό Σΰς (βλ. την άνω άριθ. 94 έπιγραφήν),
αποδεικνύει ή άροσις και καλλιεργία σημαντικών
βεβαίως οικοπέδων, όποια δέν οαίνονται ύπάρ/οντα
κατά τον όρεινόν ποταμόν Συν (νυν Ζηλιάνα). Ή
δέ άροσις αναφέρεται και εις δένδρα, ούσα άπλοϋν
άνασήκωμα της γης άνευ σποράς τίνος, έν ώ ή
γεωργία δηλοΐ σποράν δημητριακών ομοίως διά-
κριναν το άρονν του γεωργεΐν.
Στί/. 9 κέ.. Εντεύθεν άρχεται ή σπουδαιο-
τάτη μαρτυρία τοϋ' υίοΰ' του Εύρυνόμου, όν καϊ
άλλως δύναται τις νά συμπληρώση' ήμεΐς ένομί-
σαμεν ότι είδομεν ί'/νη προς τοιούτον όνομα εύαρ-
μοστοΰντα. Τούτου παραλείπεται άσυνήθως τό έθνι-
κόν' φαίνεται όμως ότι ήτο Γοννεύς, διότι κατά
τον στί/. 11 λέγει έαυτόν ποιμένα το επάγγελμα,
και δή ποιμένα δημόσιον (τούτο πιθανώτατα δηλοΐ
τό παρά ττ\ πάλει) πληρωνόμενον, καθ ά ειπομεν
άνω σελ. 28, ώς τελούμενον και σήμερον πόλις
δ' ένταΰθα νοούνται οί Γόννοι βεβαίως.
Ή μαρτυρία αύτοΰ είναι αύτό/ρημα ποιαενική,
καθαρά και άπλουστάτη, μετά Λέξεων καϊ φράσεων
της ιδιορρύθμου φυσικής γλώσσης τών ποιμένων"
έκ τούτου καταφαίνεται ότι αί μαρτυρίαι έγρά-
φοντο αύτολεςέί (πρβ. 10 IX2 203* 521). Φαίνε-
ται οέ ότι ό ποιμήν ούτος περιγράφει ού μόνον τά
κατά την εξοδον και τήν κοιλάδα τών Τεμπών ό'ρια,
αλλά καϊ τά κατά τον ΙΝεζερόν υψηλά εις τά οοη'
έγίνωσκε δέ άαοότεοα, διότι, οσάκις έβοσκε ι*.εγάλα
ποίμνια, τον μεν /ειμώνα κατήρ/ετο εις τήν εύ-
κραή κοιλάδα, το δέ θέρος άνήρ/ετο εις τά δρο-
σερά όρη, καθ'ά συμβαίνει και σήμερον.Ίπό τό γε-
νικόν τοΰτο πνεύμα συνεπληρώσαμεν τά κενά, ώς
έν τοις καθ' έκαστον λέγομεν εύθύς μετά ταΰτα.
Στί/. 10-13. Κατ' άρ/άς αναφέρει έκ μνήμης
σιτολογοΰντά τινα' περί της σιτολογίας βλ. τά
προειρημένα έν σελ. 27. Ινα ίδη όμως σιτολο-
γοΰντά, έπρεπε νά έβοσκε κατά το θέρος πρόβατα
έν τή πεδιάδι' ακριβώς τά κοινά τών /ωρικών πρό-
βατα ύπο τον ώς ειοηται υιισθωτον ποιυ,ένα δέν
άναβιβάζονται συνήθως κατά τό θέρος εις τά όρη'
διό προσέθηκε το άναγκαιότατον παρά τΎ\ πόλει.
Τον σιτολογοΰντά είδεν είς τι τέμενος, όπερ
είκαστικώς έθέσαμεν ώς ον τοΰ Πυθίου Άπόλλω-
νος' ότι ήτο τοΰ θεοΰ Απόλλωνος, δεικνύουσι τά
ί/νη τοΰ στί/. 13' ότι δέ πιθανώτατα νοείται ό
Πύθιος και το περίοημον κατά τήν εςοδον τών 1 εμ-
πών Πύθιον, περί οδ βλ. ΠΑΕ 1911 304, θεω-
ροΰμεν βέβαιον διότι έτερον τέμενος ούτε αναφέ-
ρεται που, ούδέ θά ύπήρ/ε τόσον σημαντικόν, ό'σον