Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1913)

Θεσσαλικαι επιγραφαί: Γ) Γόννων ύπο Α. Αρβανιτοπονλου. 43

Είκών 9 (έπιγρ. άριΰ. 172). Κοιναί σννΰήκαι Γοννέων
και Ηρακλειωτών

--------------- - κατά] τάς

κοινάς συνθήκας ----- παρά τ]άς κοινάς
συνθήκας ---Ηρακλειωτών δ'έπιδεικνυόντω]ν τά τε βα-
σιλέως γράμματα, καθ' ά έ'δει άναγραφ]ηναι τάς [ο-

ο υνθήκας και ------- Ήρακλειώ]ται τον έ-

πόπτην - --.......- - κατά] τά [βασι-

7 [λέως γράμματα - -- ------------].

Είναι εύνοητον 5τι τάς συμπληρώσεις έποιησα-
μεν παραδείγματος ένεκα. Πάντως ή φράσις ε/ει
τον τόνον της εν άριθ. 171 διηγήσεως των διαιτη-
τών ή δικαστών. Αί συμ-ληρώσεις κοιναι συν&ή-
και και τά βασιλέως γράμματα είναι πιθανώταταΐ"
διότι πανταχού μεν έν ταΤς άνω άπ' άριθ. 165 κέ.
έπιγραοαΐς υπονοείται ύπαρΗις κοινών συνθηκών
τών Γοννέων και των Ηρακλειωτών, έν δέ τη κάτω
άριθ. 173 έπιγραφη υπάρχει αυτό τοΰτο γράμμα
τοΟ βασιλέως.

Περί του λίαν αμφιβόλου έπόπτου βλ. άνω άριθ.
165 Β· περί δέ του έν στ. 4 άναγραφήναι βλ. κάτω
άριθ. 173 στί/. 8' το τέρμα τοΰ στιχ. τούτου ήδύ-
νάτό τις νά συμπληρώση « τά >συ\μβόλαια κττ..

Άριΰ. 173 (ε'ικ. 10- καταλ. άρι&. 77). Στήλη
μαρμάρου λευκοφαίου πανταχόθεν άποκεκομμένη
και όπισθεν άπεσ/ισμένη. Γψ. 0'17, πλ. 0'29,
πάχ. (το όλικόν, ένια/οΰ σωθέν) 0 0/.

Η επιγραφή έχαράχθη μετρίως βαθέως και έπι-
μεΛως επι οριζοντίων χαραγών ηγμενων οια του
κανόνος, αϊ'τινες κατά αέν το πολύ τών στί/ . 7, 8

καϊ 11 συνέπεσον έπ'ι τοΰ μέσου που τών γραμ-
μάτων αυτών, άπό δέ του στί-/. 9 έ/αρά/θησαν
διπλαΐ" υψ. γραμμ. 0 006-0*01, διάστιχ. 0 005.

Σφάλματα του χαράκτου βέβαια δεν ύπάρ/ουσι'
διότι έν στί/. 2 και 8 άφή/.έ τι κενόν, ένθα έγραψε
σημεΐον στίξεως ή άριΟμόν έτους πιΟανώς' έν στ. 5
άν τις ήθελεν αναγνώσει έπιτήδεών οί θά έΟεώρει
περιττεΟον έν I = έπιτή(ι)δειον βλ. κάτω τά περί
αυτού. Έν στί/. 6 άν ήθελε τις άναγνώσει έν Βοτ-
τειαί(αι), θά έπέρριπτε τώ χαράκτη παράλειψιν τοΰ
οευτερου Α|· αλλ ισως υπήρχε και τύπος κοινότε-
ρος Βοττεία (ές ού Βοττε(ι)άτης) ■ έν στί/. 12 ή έσω
κεραία του Α μόλις διακρίνεται, άν έ/αρά/Οη όντως.

Ο νοΰς έν γένει της επιγραφής διττώς δύναται
νά εϊκασθη' ή ότι οί διαιτητα'ι ή δικασταϊ όμι-
λοΟσιν ένταΰθα, άναγράφοντες κείμενα βασιλικών
προς αύτούς έπιστολών περ'ι της έκτελέσεως τών
εαυτών καθηκόντων καϊ περϊ έςαγωγής δικαίας κρί-
σεως περί τών άμιισβητούντων, ή ότι όμιλοΰσιν
οί ταγοί ή άλλοι άρ/οντες ή πρέσβεις τών Γοννέων
μεταβάντες προς τον βασιλέα και κομίσαντες έπι-
στολάς αύτοΰ' το δεύτερον τοΰτο δύναται νά ϋπο-
στηριχθη μάλλον εκ τε της έν ΙΟ IX 2 517 περι-
οήμου επιγραφή; στί/. 5-7 καϊ έκ της κάτω άριθ.

174.

Στί/. 1-2. Είναι πιθανώς τέρμα έπιστολής ή
μάλλον διορισμοί τών διαιτητών παρά του βασι-
λέως, λέγοντος κατά το σύνηθες ό'τι έςελέίατο αύ-
τοΰς επί τή βεβαιότητι ότι εύάρκως καϊ Φιλοτίμως
θά έκτελέσωσι το άνατεθέν αΰτοΐς έργον' ύπό τοι-
ούτον πνεΰμα συνεπληρώσαμεν αΰτά" ή τοιαύτη
σημασία του προχειρίζειν είναι κοινοτάτη εν τε
ταΐς έπιγραφαΐς καϊ παρά τοις συγγραφεΟσιν.

Στί/. 2-3. ΈντεΟθεν άρ/εται έτερα επιστολή
ύπο τοΰ έκδόντος τήν προηγουμένην' φαίνεται δέ
ότι έλλειπε ι το όνομα τοΟ στρατηγοΟ τοΟ βασιλέως
καϊ ο /αιρετισμός (πρβ. στί/· 8-10), διότι άν συ-
νεπληροΰμεν « ε[τους δεινός (μηνός)' ή στρατηγός
δείνα (Γοννέων) τοις ταγοϊς και τώι δήμωι /αίρειν"
τώι παραγενομένωι μο]ι κτλ.», θά όφείλομεν νά
δε/θώμεν ότι το -λάτος της στήλης ήτο ύπερμέ-
τρως μέγα- άλλ' άπαγορεύει τοΰτο ό στί/. 9-10,
ενθα καϊ τό πέρας τοΰ 9ου και ή άρ/ή τοΰ 10 ου
ορίζονται σ/εδόν άσφαλώς.

Τούτων ένεκα εΐκάζομεν ότι ένταΰθα ετέθη μό-