DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Eis Thessalias epigraphas
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0195
Ει- Θεσσαλίας επιγραφάς- ύπδ Α. Αρβανιτοπονλον. 163
άνάγλυφον δύο ιππέων, ανδρός, ήτοι τοΰ Αημοφί- τοΰ Ηβιιζθγ. Έν τέλει τοΟ στίχ. 3 ό χαράκτης
/Ιου, και παιδός, τοΟ Αυτοβούλου" το σχήμα των εγραψεν εν Η περισσόν, άρ/ικόν έτερου ^(ρωες).
γραμμάτων δεν άπεδόθη πανταχού ακριβώς υπό Μεταγραπτέον:
Εϊκών 17 (επιγρ. άρι&.
"Ανδρα Φίλα Δημόφιλον συν Αύτοβουλω
τέκνω" ήρωες χρηστοί χαίρετε πάντοτ' εμοί·
Θνήσκω, μητερ, ετών εξ και δέκα ήμερων (ή).
Εικόνα αύτοΰ θα έκδώσωμεν προσεχώς.
ΙΟ IX2 1278 (καταλ. άρι&. 33). Ή στήλη
αύτη δεν έχει το σύνηθες ταΐς έπιτυμβίοις σχήμα,
ούσα μικρά, καταλήγουσα έν μέσω εις γόμφον,
άνω δε εϊς όριζόντιον ήπίως προέχον γεΐσον, ήτοι
αύτό/ρημα ούσα τοΰ ρυθμοΰ τών αναθηματικών
στηλών Γόννων, άντρου Νυμφών Όσσης, 'Ομολίου
κττ·. Τψ. 0 35, πλ. 0 31, πάχ. 0"04ο.
Ή έπι τοΟ γείσου άοαθώς και σχεδόν καλώς
κε/αραγμένη επιγραφή άπετρίβη οϊκτρώς' ύψ. γρ.
0"012-0"017" συμπληρώ διαοόροος τοΰ ΚθΠΓ
Ά]νφω[τις Θρασ]υλάο[υ] Χά[ρισιν;
Ή ύπαρξις δευτέρου στί/ου δύναται νά θεωρηθή
πιθανή" έν αύτώ θά εκείτο το [άνέ'&ηκεν^ ή τι ό'μοιον.
Ύπό τό γεΐσον ύπάρχει λεΐον οιάστημα προς
ύποδο/ήν γραπτής παραστάσεως ή συμβόλου τινός.
Εύρομεν δε και τινα άναθηματικήν στήλην άνέκ-
δοτον, συγγενούς πιθανώς της 'Ανφωτίδος ταύτης,
ήν δημοσιεύομεν έν τη Εβν. βρΪ£ΐ\ 1913/4.
ΙΟ IX2 1279 (καταλ. άριϋ. 31). ϊό τμήμα
τοΟτο μαίνεται έκ του δεςιοΰ άκρου τής στήλης
-ζοίογόυ.ίνον' είναι παντα/όθεν άποκεκομμένον.
Τψ.'ϋ-Ίθο, πλάτ. 0-22, πάχ. 013.
Διεκρίναμεν μονόστι/ον έπιγραφήν έπΐ τοΰ γεί-
σου, λίαν άποτετριμμένην' ύψ. γραμμ. 0012"
.... |ΜΟ^| .....
δείνα Δη]μοκ[ράτους.
Έπιτΰμβιον άνάγλνφον.
Φαίνεται ότι, άφ'ού χρόνου είδεν αύτήν ο Κθγπ,
άπετρίβη ίκανώς άριστερά.
Τ<? XX2 1280. Δεν εύρομεν τό τμήμα τοΟτο"
έκτος άν δεν ήδυνήθημεν νά ταύτίσωμεν αύτό προς
τα ευρεθέντα.
2) Πύ&ιον.
Περϊ τής πιθανής θ-σεως τοΰ Πυύίου, ώς και
τής Δολίχης και Άζώρου, έγράψαμεν τα δέοντα
άνω τε σελ. 154 σημ. 1 και έν τή Κβνιιβ βρί§Γ.
1913/4. Αί άποδιδόμεναι τω ΙΤυϋ·ίω έ-ιγραφαι 1(3
IX2 1281-1291 άνήκουσιν αύτώ βεβαίως.
Ι& IX2 1281 (είκ.18· καταλ. άρι&. 27).
Ύπέρ/.ειται τοΰ πρώτου στί/ου κενόν 0 082, άνευ
βέβαιων ιχνών γραμμάτων τα δε ύπάρ·/οντα έ/α-
ράχθησαν ού/ϊ άμελώς, ώς λέγει ό Κθγπ, άλλ'αρ-
κούντως έπιμελώς' ή εικασία τοΰ Ηβυ,ζβν, άναγι-
νώσκοντος έν στί/ · 1 'Ασκλ^ηπιώ, φαίνεται μοι ορθή *
αί έμα'ι αναγνώσεις και συμπληρώσεις διαφέρουσι
τών τοΰ Κθγπ έν στίχ. 1 * 3" 6" 8 9- διέκρινα καί
τινα ούχΐ σαφή ί/νη δεκάτου στί/ου.
Έν στί/. 1 ήδύνατό τις νά ύποπτεύση ότι το Κ
είναι άρ/ικον ονόματος και ό'τι άρα ή άνάθεσις έτε-
λεΐτο τω 'Ασκληπιώ μόνον, ού/ΐ κ[αΙ Ύγιείαι'
την είκασίαν καθίστα πιθανωτάτην το δτι διά τής
δευτέρας ταύτης συμπληρώσεως αύςάνεται ΰπερ-
μέτρως ο στί/ος, λαμβάνων 22 γράμματα" το δυ-
νάμενον νά συμπληρωθή όνομα Κορύβας θά ήτο
ίκανώς περίεργον.
Οί έν στί/. 6-7 Άφϋόνητος, Ήρακλέων και
Αεοννάτος είναι εμφανώς αδελφοί" ό έν στίχ. 9
άνάγλυφον δύο ιππέων, ανδρός, ήτοι τοΰ Αημοφί- τοΰ Ηβιιζθγ. Έν τέλει τοΟ στίχ. 3 ό χαράκτης
/Ιου, και παιδός, τοΟ Αυτοβούλου" το σχήμα των εγραψεν εν Η περισσόν, άρ/ικόν έτερου ^(ρωες).
γραμμάτων δεν άπεδόθη πανταχού ακριβώς υπό Μεταγραπτέον:
Εϊκών 17 (επιγρ. άρι&.
"Ανδρα Φίλα Δημόφιλον συν Αύτοβουλω
τέκνω" ήρωες χρηστοί χαίρετε πάντοτ' εμοί·
Θνήσκω, μητερ, ετών εξ και δέκα ήμερων (ή).
Εικόνα αύτοΰ θα έκδώσωμεν προσεχώς.
ΙΟ IX2 1278 (καταλ. άρι&. 33). Ή στήλη
αύτη δεν έχει το σύνηθες ταΐς έπιτυμβίοις σχήμα,
ούσα μικρά, καταλήγουσα έν μέσω εις γόμφον,
άνω δε εϊς όριζόντιον ήπίως προέχον γεΐσον, ήτοι
αύτό/ρημα ούσα τοΰ ρυθμοΰ τών αναθηματικών
στηλών Γόννων, άντρου Νυμφών Όσσης, 'Ομολίου
κττ·. Τψ. 0 35, πλ. 0 31, πάχ. 0"04ο.
Ή έπι τοΟ γείσου άοαθώς και σχεδόν καλώς
κε/αραγμένη επιγραφή άπετρίβη οϊκτρώς' ύψ. γρ.
0"012-0"017" συμπληρώ διαοόροος τοΰ ΚθΠΓ
Ά]νφω[τις Θρασ]υλάο[υ] Χά[ρισιν;
Ή ύπαρξις δευτέρου στί/ου δύναται νά θεωρηθή
πιθανή" έν αύτώ θά εκείτο το [άνέ'&ηκεν^ ή τι ό'μοιον.
Ύπό τό γεΐσον ύπάρχει λεΐον οιάστημα προς
ύποδο/ήν γραπτής παραστάσεως ή συμβόλου τινός.
Εύρομεν δε και τινα άναθηματικήν στήλην άνέκ-
δοτον, συγγενούς πιθανώς της 'Ανφωτίδος ταύτης,
ήν δημοσιεύομεν έν τη Εβν. βρΪ£ΐ\ 1913/4.
ΙΟ IX2 1279 (καταλ. άριϋ. 31). ϊό τμήμα
τοΟτο μαίνεται έκ του δεςιοΰ άκρου τής στήλης
-ζοίογόυ.ίνον' είναι παντα/όθεν άποκεκομμένον.
Τψ.'ϋ-Ίθο, πλάτ. 0-22, πάχ. 013.
Διεκρίναμεν μονόστι/ον έπιγραφήν έπΐ τοΰ γεί-
σου, λίαν άποτετριμμένην' ύψ. γραμμ. 0012"
.... |ΜΟ^| .....
δείνα Δη]μοκ[ράτους.
Έπιτΰμβιον άνάγλνφον.
Φαίνεται ότι, άφ'ού χρόνου είδεν αύτήν ο Κθγπ,
άπετρίβη ίκανώς άριστερά.
Τ<? XX2 1280. Δεν εύρομεν τό τμήμα τοΟτο"
έκτος άν δεν ήδυνήθημεν νά ταύτίσωμεν αύτό προς
τα ευρεθέντα.
2) Πύ&ιον.
Περϊ τής πιθανής θ-σεως τοΰ Πυύίου, ώς και
τής Δολίχης και Άζώρου, έγράψαμεν τα δέοντα
άνω τε σελ. 154 σημ. 1 και έν τή Κβνιιβ βρί§Γ.
1913/4. Αί άποδιδόμεναι τω ΙΤυϋ·ίω έ-ιγραφαι 1(3
IX2 1281-1291 άνήκουσιν αύτώ βεβαίως.
Ι& IX2 1281 (είκ.18· καταλ. άρι&. 27).
Ύπέρ/.ειται τοΰ πρώτου στί/ου κενόν 0 082, άνευ
βέβαιων ιχνών γραμμάτων τα δε ύπάρ·/οντα έ/α-
ράχθησαν ού/ϊ άμελώς, ώς λέγει ό Κθγπ, άλλ'αρ-
κούντως έπιμελώς' ή εικασία τοΰ Ηβυ,ζβν, άναγι-
νώσκοντος έν στί/ · 1 'Ασκλ^ηπιώ, φαίνεται μοι ορθή *
αί έμα'ι αναγνώσεις και συμπληρώσεις διαφέρουσι
τών τοΰ Κθγπ έν στίχ. 1 * 3" 6" 8 9- διέκρινα καί
τινα ούχΐ σαφή ί/νη δεκάτου στί/ου.
Έν στί/. 1 ήδύνατό τις νά ύποπτεύση ότι το Κ
είναι άρ/ικον ονόματος και ό'τι άρα ή άνάθεσις έτε-
λεΐτο τω 'Ασκληπιώ μόνον, ού/ΐ κ[αΙ Ύγιείαι'
την είκασίαν καθίστα πιθανωτάτην το δτι διά τής
δευτέρας ταύτης συμπληρώσεως αύςάνεται ΰπερ-
μέτρως ο στί/ος, λαμβάνων 22 γράμματα" το δυ-
νάμενον νά συμπληρωθή όνομα Κορύβας θά ήτο
ίκανώς περίεργον.
Οί έν στί/. 6-7 Άφϋόνητος, Ήρακλέων και
Αεοννάτος είναι εμφανώς αδελφοί" ό έν στίχ. 9