DOI article:
Skias, Andreas: To para tēn Phylēn antron tou Panos: kata tas anaskaphas tōn etōn 1900 kai 1901
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14365#0031
Λ Ε 1918
Το παρά την Φυλην άντρον του Πανός υπό Ά. Σκιά. 21
4. Κατά την αυτήν πλευράν του πρόθυρου παρ
αυτό το χείλος του κρημνού, μακράν δέ των κογ-
χών ύπάρχουσιν αί άκόλουθοι δύο έπιγραφαι πα-
ρακείμεναι άλλήλαις. Ή πλησιεστέρα προς το
στόμιον του σπηλαίου κατέχει χώρον ύψους 0,50,
πλάτους δέ μέχρι 0,56. Τά γράμματα αυτής εινε
πολύ μεγάλα, άλλά λίαν επιπολαίως κεχαραγμένα
και ώς έκ τούτου εις άκρον δυσανάγνωστα. Έκτος
των σ/εδόν τελείως ήφανισμένων δύο τελευταίων
στίχων φαίνεται οτι έ'χουσιν άφανισθή και άλλα τινά
γράμματα προς άριστεράν, καίτοι εν στ. 1 ούτε προς
άριστεράν ουτε προς δεξιάν φαίνεται ίχνος τι.
ε Ξ Α Ν λ ρ
ΟΓΧφΙΕΒ!
ΘΗΤΟΕΚΤΟΝ
ΝΕΚ ΥΑΑκ ιο Υ
κριουμο ΥΑλΕλφ
γ*·
ο
Στ. 1 δύναται νά άναγνωσθή το όνομα [Άλ]έ-
ξανδρ[ος]. Στ. 2 τά τρία πρώτα γράμματα εινε
λίαν αμφίβολα, και μάλιστα το τρίτον. Τά φΙΕΒ
φαίνονται σαφώς, μετ' αυτά δέ ύπάρχουσιν εν ή
δύο έφθαρμένα. Στ. 3 άπαντα τά άναγνωσθέντα
φαίνονται βέβαια, άλλά μεταξύ τών ΤΟ ύπάρχει
άνωθεν άβέβαιόν τι ίχνος ώσει προσθήκη τις ή διόρ-
θωσις του χαράκτου. Παραβλεπομένου του ίχνους
τούτου δύναται νά άναγνωσθή [έμνήσ]ΰη το έκτον.
Στ. 4 τά ν ΕΚ αμφίβολα, τά δέ λοιπά βέβαια. Στ.
5 δύναται νά άναγνωσθή [κυ]ρίου μου άδελφ[οΰ].
5>. Η ετέρα επιγραφή κατέχουσα χώρον ύψους
0,30, πλάτους δέ 0,45 εινε δμοίως δυσανάγνωστος
παρά το μέγα μέγεθος τών γραμμάτων. Άνεγνώ-
σθη και υπό Κορδέλλα σελ. 141:
Β α Ε I Λ I Ε Π α
νεεε03ζετετογ
ΚλλΕΟΑίΜΟΝΤΟΝ
κλιο ΑρετριονκΑι
5 ΤοΥΕφίλοΥΝΤΑΕΑΥ
τον καιουεΑυτοε
Φ ι λι
Βασιλΐς Πά-
νες σώζετε τόγ
— — — τον
και — — — και
5 τους φιλοίίντας αυ-
τόν και ους αυτός
φιλί.
Στ. 2 το τελευταΐον γράμμα εινε άμυδρόν,
άλλά δέν φαίνεται οτι δύναται νά άναγνωσθή ούτε
ώς τ, ούτε ώς I ή Ε, Γσως δέ ουδέ ώς ν. Στ. 3
Κ Α λίαν άμυδρά και αμφίβολα, ΑΕΟ έφθαρμένα
άλλ'ίκανώς σαφή, Αϊ μ Ο ν τ ο Ν σαφέστατα. Στ.
4 Κ Α έφθαρμένα και λίαν δυσανάγνωστα, I βέ-
βαιον, το κατόπιν δυσκόλως δύναται νά εινε Φ,
μάλλον δέ δύναται νά άναγνωσθή ώς Θ' τά κατό-
πιν ΑρετριονκΑι βέβαια.
Το έν στ. 3-4 διπλούν κύριον όνομα δέν ούνα-
μαι νά άναγνώσω. Πιθανώς εινε βαρβαρικόν, επειδή
παρά τοις βαρβάροις μάλιστα ήτο συνήθης ή τοιαύτη
διπλωνυμία. Πρβλ. Ι,αιτιβθΓΐζ έν τω περιοδικώ
Οίοίία IV 78 έξ. V 99 έξ. Όμοιον όνομα άπαντα
και εν τινι έπιγραφή έκ του Πιερικού Δίου, έκδο-
θείση ύπό Γ. Π. Ο ίκονόμου, Έπιγραφαι της Μα-
κεδονίας σελ. 15: Μαριανω τω ίδίω άνδρί τω και
[Κ]ωνωπα Σμυρναίω. Ωσαύτως δέ και έν έπι-
γραφή έξ Αθηνών ΑΕ 1911 σελ. 239: [Φιν]τίας
δ και Ίωνικδς Μηνοψίλου Μειλήσιος.
Διάφορος της διπλωνυμίας ταύτης εινε ή εις τά
κύρια δνόματα προσθήκη δίπλοΟ εθνικού, ή άπαν-
τώσα ιδίως έν Αίγύπτω. Παραδείγματα της αυτής
χρήσεως συνέλεξέ τινα και έξ Αττικών έπιγραφών
ό Γ. Π. Ο ίκονόμος ΑΕ 1911 σελ. 240.
Προς άριστεράν δέ της εισόδου τοΟ σπηλαίου
ΰπάρχουσιν έν τω προθύρω ετεραι τέσσαρες έπι-
γραφαι, αί έξης.
6. Ή άκροτάτη προς άριστεράν κατέχει χώρον
ύψους 0,18, πλάτους δέ 0,25, γεγραμμένη διά
μεγάλων γραμμάτων, άλλ' έπιπολαίως κεχαραγ-
μένων.
Τ Ο
Π Ο Ο Τ Υ
Χ I κ Ο Υ
Τόπος Τυχικοΰ.
Το παρά την Φυλην άντρον του Πανός υπό Ά. Σκιά. 21
4. Κατά την αυτήν πλευράν του πρόθυρου παρ
αυτό το χείλος του κρημνού, μακράν δέ των κογ-
χών ύπάρχουσιν αί άκόλουθοι δύο έπιγραφαι πα-
ρακείμεναι άλλήλαις. Ή πλησιεστέρα προς το
στόμιον του σπηλαίου κατέχει χώρον ύψους 0,50,
πλάτους δέ μέχρι 0,56. Τά γράμματα αυτής εινε
πολύ μεγάλα, άλλά λίαν επιπολαίως κεχαραγμένα
και ώς έκ τούτου εις άκρον δυσανάγνωστα. Έκτος
των σ/εδόν τελείως ήφανισμένων δύο τελευταίων
στίχων φαίνεται οτι έ'χουσιν άφανισθή και άλλα τινά
γράμματα προς άριστεράν, καίτοι εν στ. 1 ούτε προς
άριστεράν ουτε προς δεξιάν φαίνεται ίχνος τι.
ε Ξ Α Ν λ ρ
ΟΓΧφΙΕΒ!
ΘΗΤΟΕΚΤΟΝ
ΝΕΚ ΥΑΑκ ιο Υ
κριουμο ΥΑλΕλφ
γ*·
ο
Στ. 1 δύναται νά άναγνωσθή το όνομα [Άλ]έ-
ξανδρ[ος]. Στ. 2 τά τρία πρώτα γράμματα εινε
λίαν αμφίβολα, και μάλιστα το τρίτον. Τά φΙΕΒ
φαίνονται σαφώς, μετ' αυτά δέ ύπάρχουσιν εν ή
δύο έφθαρμένα. Στ. 3 άπαντα τά άναγνωσθέντα
φαίνονται βέβαια, άλλά μεταξύ τών ΤΟ ύπάρχει
άνωθεν άβέβαιόν τι ίχνος ώσει προσθήκη τις ή διόρ-
θωσις του χαράκτου. Παραβλεπομένου του ίχνους
τούτου δύναται νά άναγνωσθή [έμνήσ]ΰη το έκτον.
Στ. 4 τά ν ΕΚ αμφίβολα, τά δέ λοιπά βέβαια. Στ.
5 δύναται νά άναγνωσθή [κυ]ρίου μου άδελφ[οΰ].
5>. Η ετέρα επιγραφή κατέχουσα χώρον ύψους
0,30, πλάτους δέ 0,45 εινε δμοίως δυσανάγνωστος
παρά το μέγα μέγεθος τών γραμμάτων. Άνεγνώ-
σθη και υπό Κορδέλλα σελ. 141:
Β α Ε I Λ I Ε Π α
νεεε03ζετετογ
ΚλλΕΟΑίΜΟΝΤΟΝ
κλιο ΑρετριονκΑι
5 ΤοΥΕφίλοΥΝΤΑΕΑΥ
τον καιουεΑυτοε
Φ ι λι
Βασιλΐς Πά-
νες σώζετε τόγ
— — — τον
και — — — και
5 τους φιλοίίντας αυ-
τόν και ους αυτός
φιλί.
Στ. 2 το τελευταΐον γράμμα εινε άμυδρόν,
άλλά δέν φαίνεται οτι δύναται νά άναγνωσθή ούτε
ώς τ, ούτε ώς I ή Ε, Γσως δέ ουδέ ώς ν. Στ. 3
Κ Α λίαν άμυδρά και αμφίβολα, ΑΕΟ έφθαρμένα
άλλ'ίκανώς σαφή, Αϊ μ Ο ν τ ο Ν σαφέστατα. Στ.
4 Κ Α έφθαρμένα και λίαν δυσανάγνωστα, I βέ-
βαιον, το κατόπιν δυσκόλως δύναται νά εινε Φ,
μάλλον δέ δύναται νά άναγνωσθή ώς Θ' τά κατό-
πιν ΑρετριονκΑι βέβαια.
Το έν στ. 3-4 διπλούν κύριον όνομα δέν ούνα-
μαι νά άναγνώσω. Πιθανώς εινε βαρβαρικόν, επειδή
παρά τοις βαρβάροις μάλιστα ήτο συνήθης ή τοιαύτη
διπλωνυμία. Πρβλ. Ι,αιτιβθΓΐζ έν τω περιοδικώ
Οίοίία IV 78 έξ. V 99 έξ. Όμοιον όνομα άπαντα
και εν τινι έπιγραφή έκ του Πιερικού Δίου, έκδο-
θείση ύπό Γ. Π. Ο ίκονόμου, Έπιγραφαι της Μα-
κεδονίας σελ. 15: Μαριανω τω ίδίω άνδρί τω και
[Κ]ωνωπα Σμυρναίω. Ωσαύτως δέ και έν έπι-
γραφή έξ Αθηνών ΑΕ 1911 σελ. 239: [Φιν]τίας
δ και Ίωνικδς Μηνοψίλου Μειλήσιος.
Διάφορος της διπλωνυμίας ταύτης εινε ή εις τά
κύρια δνόματα προσθήκη δίπλοΟ εθνικού, ή άπαν-
τώσα ιδίως έν Αίγύπτω. Παραδείγματα της αυτής
χρήσεως συνέλεξέ τινα και έξ Αττικών έπιγραφών
ό Γ. Π. Ο ίκονόμος ΑΕ 1911 σελ. 240.
Προς άριστεράν δέ της εισόδου τοΟ σπηλαίου
ΰπάρχουσιν έν τω προθύρω ετεραι τέσσαρες έπι-
γραφαι, αί έξης.
6. Ή άκροτάτη προς άριστεράν κατέχει χώρον
ύψους 0,18, πλάτους δέ 0,25, γεγραμμένη διά
μεγάλων γραμμάτων, άλλ' έπιπολαίως κεχαραγ-
μένων.
Τ Ο
Π Ο Ο Τ Υ
Χ I κ Ο Υ
Τόπος Τυχικοΰ.