DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0063
Θεσσαλικοί επιγραφαί: Γ) Γόννων νπ6 Α. Αρβανιτοπούλον. 31
προ αύτοΰ έτερον οϊδα, άναγκαΐον ον ένεκα τοΰ
επίφεροαένου <ϊε.
Στίγ. 17-20. Αί έπιοεοόυ.εναι άπο τοΰ αέσου
τοΟ στίχ.17 καταθέσεις του ποιμένος, καίπερ ασφα-
λώς τά πολλά συμπληρούμεναι, παρέχουσι πολλά
πράγματα εις τήν κατανόησιν. Έν πρώτοις οέν έμ-
φαίνεται άν κα'ι ταύτα άναφέρωνται εις τά περί τήν
Ασκουρίδα ή εις τήν κοιλάδα των Τεμπών" ή πα-
ρουσία της τοπωνυμίας Ποϋναιενς, -παρ' ήν υπήρ-
χον οικόπεδα πάντιυς (στίχ. 6" 21), δηλοϊ δτί ό
μάρτυς άφείς τά περί τήν λίμνην μετέπεσεν εις τά
κατά τήν έξοοον τών Τεμπών όρια πάλιν, οπόθεν
ήρξατο έν στίχ. 10-14, και οπόθεν ές"έβη διά πα-
ρενθήκης τών έν στίχ. 14-17.
Η τοιαύτη μετάπτωσις και επαναφορά δεν είναι
ασυνήθης έν ταΐς διηγήσεσι τών απλοϊκών ανθρώ-
πων. Ούτω καταθέτει ότι γινώσκει τήν έν ΠοθναιεΤ
θέσιν, έ'νθα ο Διόφαντος, Ηρακλειώτης πιθανώς,
έφόνευσέ τινα Γοννέα, ον συνεπληρώσαμεν Κορ-
νέστην το πίπτειν υπό τίνος έν τοιαύτη σημασία
τοΰ άναιρεϊσϋ'αι δεν είναι ασύνηθες. Ό δέ φόνος
έτελέσθη βεβαίως περί τήν άμφισβήτησιν άγρών
και όρίων αυτών (προ. κάτω άριθ. 170).
Ούτως ή άρουμένη χέρσος, ώς συνεπληρώσαμεν
(κατ' άρχάς έφάνησαν ήμΐν γράμματά τινα αρμό-
ζοντα εις συμπλήρωσιν ΙΠ^Γίρ" άλλά κατόπιν
ού'τε τό Ν έβεβαιοΰτο, ούτε ή λέςις αύτη προσηρ-
μόζετο τη έννοια), πρέπει νά νοηθή κατά τήν κοι-
λάδα τών Τεμπών κα'ι τήν έςοδον τοΰ Πηνειού ές"
αύτών όντως δ ενταύθα παρετηρήσαμεν πλείστας
μεταβολάς της κοίτης αύτοΟ' συμβαίνουσι δέ κα'ι
πολλαΐ πλήμμυραι και ό του έτους τούτου κτήτωρ
άγροΰ εκεί δύναται νά ίδη αύτον το ίπόυ,ενον αε-
ταβαλλόμενον εις κοίτην, ό δέ γείτων αύξανόμενον
τον έαυτου άπροσδοκήτως' ή πρώην άρα κοίτη θά
έκαλεΐτο ορθώς χέρσος, ήτις πρότερον ήτο νήσος,
ώς πανταχόθεν περιβαλλομένη ύπο του Πηνειού'
και σήμερον σώζονται πολλαχοΰ καϊ ενταύθα και
εις πολλά άλλα σημεία κατά τον έκτεταμένον ροΰν
ΤοΟ ποταμού μικραί νήσοι, καλούμενα; και νυν
νησί, νησάκι, ώς έν Λαρίση παρά τήν μεγάλην
γέφυραν του Τυρνάβου, και άλλαχοΟ αύτοΰ.
Τπό τήν εννοιαν ταύτην συνεπληρώσαμεν τον
στίχ. 18-19" ή δέ γραφή νεΐσος είναι υπόλειμμα
οιαλεκτικόν, οία ίκανά άπηντήσαμεν (βλ. άριθ.
64. 89 κττ.). Ο δέ μάρτυς δεν έςέφυγεν έκ του
Ποθναιώς, άλλά παρεμβαλών μετά τήν έναρξιν
της οιηγτ(σεως του φόνου του Κορνέστου τήν έν
τή μνήμη αύτου ή κατ έρώτησίν τίνος άνακριτοΰ
ίσως έλθοΰσαν εγγύς χέρσον, περ'ι ήν θά έγίνοντο
σπουδαΐαι αμφισβητήσεις, έπανέρχεται εύθύς εις
τά κατά Κορνέστην.
Διότι έν στιχ. 19 διηγείται ότι ούτος έτάφη εγ-
γύς της οδού της άγούσης έκ τίνος θέσεως εις Λί-
μναν" ακριβώς ένταΰθα είναι τό σημεΐον, έξ ού αί
πλεϊσται τών καταθέσεων τοΰ μάρτυρος έςαρτών-
ται. Αν άναγνώσοηαεν λίμναν κα'ι νοήσωμεν τήν
Ασκουρίδα, τότε πάντα τά άπό του στίχ. 17-23
οφείλομεν νά θέσωμεν περ'ι αύτήν' τούτο όμως θά
επέφερε πλείστας συγχύσεις ένεκα σοβαρών αν-
τιρρήσεων, φανερών και μή δεομένιυν έκθέσεως.
Τούτου ένεκα νομίζομεν ότι ό δεικνυάμενος τά-
φος τοΟ Κορνέστου υπήρχε κατά τήν έςοδον τών
Γεμπών εις τήν άριστεράν όχθην του" Πηνειού έπΐ
της οδού της άγούσης έκ της θέσεως Χάους, ώς
συνεπληρώσαμεν, εϊς έτέραν θέσιν έπίσης, καλου-
μένην Αίμναν, μή ούσαν δέ ποτε ή πάντοτε λίμνην
σπουδαίαν. Έν πρώτοις ή λέξις Χάος είναι ζιθα-
νωτάτη ώς όνομα θέσεως" κα'ι σήμερον καλοΰαεν
έν Αρκαδία θέσιν Χάβος καϊ έν Θεσσαλία που
ήκούσαμεν τήν αυτήν τοπωνυμίαν καλούνται ό'ού-
τως άπόκρημνοι, βαραθρώδεις, σκοτεινοί επί ορέων
και ρευμάτων τόποι (πρβ. Χάα τοπωνυαικόν έν
Υπάτη ία IX2 7 α).
Ενταύθα Χάος θά καλήται αυτή αύτη ή έςο-
δος τών Τεμπών, ή μέρος αύτής, ήτοι το τελευ-
ταΐον άπόκρημνον άνοιγμα αύτών ζαρά τήν νυν
πεσοΰσαν ύψηλήν Ηυλίνην γέφυραν τοΰ Πηνειοΰ*
περί τών θέσεων τούτων και τών έγγύς τοπ(ονυ-
μιών έγράψαμεν ίκανά έν ΠΑΕ 1911 304, ά βλέ-
πετε. Κα'ι ή θέσις Αίμνα ένταΰθα, ένθα ό Πηνειός
σχηματίζει προς το νΰν Παππαπούλη και Νυχτε-
ρέμη πράγματι ευρύτατους βόθρους έν είδει μικρών
λιμνών, άδιαβάτων μάλιστα χειμώνος μεν πάντοτε,
θέρους δέ συχνότατα, είναι τά μάλιστα εύνόητος.
Η δέ έκφορά αύτής είναι διαλεκτική κα'ι παρέμει
νεν, ώς συμβαίνει έπ'ι τοπωνυμιών.
Στίχ. 20-23. 'Εξακολουθών ό μάρτυς τήν περί
τάς αΰτάς θέσεις διήγησιν βέβαιοι ότι τά γνωστά
κα'ι ίί άλλων μαρτυριών (στίχ.6) οικόπεδα έν Π ο-
προ αύτοΰ έτερον οϊδα, άναγκαΐον ον ένεκα τοΰ
επίφεροαένου <ϊε.
Στίγ. 17-20. Αί έπιοεοόυ.εναι άπο τοΰ αέσου
τοΟ στίχ.17 καταθέσεις του ποιμένος, καίπερ ασφα-
λώς τά πολλά συμπληρούμεναι, παρέχουσι πολλά
πράγματα εις τήν κατανόησιν. Έν πρώτοις οέν έμ-
φαίνεται άν κα'ι ταύτα άναφέρωνται εις τά περί τήν
Ασκουρίδα ή εις τήν κοιλάδα των Τεμπών" ή πα-
ρουσία της τοπωνυμίας Ποϋναιενς, -παρ' ήν υπήρ-
χον οικόπεδα πάντιυς (στίχ. 6" 21), δηλοϊ δτί ό
μάρτυς άφείς τά περί τήν λίμνην μετέπεσεν εις τά
κατά τήν έξοοον τών Τεμπών όρια πάλιν, οπόθεν
ήρξατο έν στίχ. 10-14, και οπόθεν ές"έβη διά πα-
ρενθήκης τών έν στίχ. 14-17.
Η τοιαύτη μετάπτωσις και επαναφορά δεν είναι
ασυνήθης έν ταΐς διηγήσεσι τών απλοϊκών ανθρώ-
πων. Ούτω καταθέτει ότι γινώσκει τήν έν ΠοθναιεΤ
θέσιν, έ'νθα ο Διόφαντος, Ηρακλειώτης πιθανώς,
έφόνευσέ τινα Γοννέα, ον συνεπληρώσαμεν Κορ-
νέστην το πίπτειν υπό τίνος έν τοιαύτη σημασία
τοΰ άναιρεϊσϋ'αι δεν είναι ασύνηθες. Ό δέ φόνος
έτελέσθη βεβαίως περί τήν άμφισβήτησιν άγρών
και όρίων αυτών (προ. κάτω άριθ. 170).
Ούτως ή άρουμένη χέρσος, ώς συνεπληρώσαμεν
(κατ' άρχάς έφάνησαν ήμΐν γράμματά τινα αρμό-
ζοντα εις συμπλήρωσιν ΙΠ^Γίρ" άλλά κατόπιν
ού'τε τό Ν έβεβαιοΰτο, ούτε ή λέςις αύτη προσηρ-
μόζετο τη έννοια), πρέπει νά νοηθή κατά τήν κοι-
λάδα τών Τεμπών κα'ι τήν έςοδον τοΰ Πηνειού ές"
αύτών όντως δ ενταύθα παρετηρήσαμεν πλείστας
μεταβολάς της κοίτης αύτοΟ' συμβαίνουσι δέ κα'ι
πολλαΐ πλήμμυραι και ό του έτους τούτου κτήτωρ
άγροΰ εκεί δύναται νά ίδη αύτον το ίπόυ,ενον αε-
ταβαλλόμενον εις κοίτην, ό δέ γείτων αύξανόμενον
τον έαυτου άπροσδοκήτως' ή πρώην άρα κοίτη θά
έκαλεΐτο ορθώς χέρσος, ήτις πρότερον ήτο νήσος,
ώς πανταχόθεν περιβαλλομένη ύπο του Πηνειού'
και σήμερον σώζονται πολλαχοΰ καϊ ενταύθα και
εις πολλά άλλα σημεία κατά τον έκτεταμένον ροΰν
ΤοΟ ποταμού μικραί νήσοι, καλούμενα; και νυν
νησί, νησάκι, ώς έν Λαρίση παρά τήν μεγάλην
γέφυραν του Τυρνάβου, και άλλαχοΟ αύτοΰ.
Τπό τήν εννοιαν ταύτην συνεπληρώσαμεν τον
στίχ. 18-19" ή δέ γραφή νεΐσος είναι υπόλειμμα
οιαλεκτικόν, οία ίκανά άπηντήσαμεν (βλ. άριθ.
64. 89 κττ.). Ο δέ μάρτυς δεν έςέφυγεν έκ του
Ποθναιώς, άλλά παρεμβαλών μετά τήν έναρξιν
της οιηγτ(σεως του φόνου του Κορνέστου τήν έν
τή μνήμη αύτου ή κατ έρώτησίν τίνος άνακριτοΰ
ίσως έλθοΰσαν εγγύς χέρσον, περ'ι ήν θά έγίνοντο
σπουδαΐαι αμφισβητήσεις, έπανέρχεται εύθύς εις
τά κατά Κορνέστην.
Διότι έν στιχ. 19 διηγείται ότι ούτος έτάφη εγ-
γύς της οδού της άγούσης έκ τίνος θέσεως εις Λί-
μναν" ακριβώς ένταΰθα είναι τό σημεΐον, έξ ού αί
πλεϊσται τών καταθέσεων τοΰ μάρτυρος έςαρτών-
ται. Αν άναγνώσοηαεν λίμναν κα'ι νοήσωμεν τήν
Ασκουρίδα, τότε πάντα τά άπό του στίχ. 17-23
οφείλομεν νά θέσωμεν περ'ι αύτήν' τούτο όμως θά
επέφερε πλείστας συγχύσεις ένεκα σοβαρών αν-
τιρρήσεων, φανερών και μή δεομένιυν έκθέσεως.
Τούτου ένεκα νομίζομεν ότι ό δεικνυάμενος τά-
φος τοΟ Κορνέστου υπήρχε κατά τήν έςοδον τών
Γεμπών εις τήν άριστεράν όχθην του" Πηνειού έπΐ
της οδού της άγούσης έκ της θέσεως Χάους, ώς
συνεπληρώσαμεν, εϊς έτέραν θέσιν έπίσης, καλου-
μένην Αίμναν, μή ούσαν δέ ποτε ή πάντοτε λίμνην
σπουδαίαν. Έν πρώτοις ή λέξις Χάος είναι ζιθα-
νωτάτη ώς όνομα θέσεως" κα'ι σήμερον καλοΰαεν
έν Αρκαδία θέσιν Χάβος καϊ έν Θεσσαλία που
ήκούσαμεν τήν αυτήν τοπωνυμίαν καλούνται ό'ού-
τως άπόκρημνοι, βαραθρώδεις, σκοτεινοί επί ορέων
και ρευμάτων τόποι (πρβ. Χάα τοπωνυαικόν έν
Υπάτη ία IX2 7 α).
Ενταύθα Χάος θά καλήται αυτή αύτη ή έςο-
δος τών Τεμπών, ή μέρος αύτής, ήτοι το τελευ-
ταΐον άπόκρημνον άνοιγμα αύτών ζαρά τήν νυν
πεσοΰσαν ύψηλήν Ηυλίνην γέφυραν τοΰ Πηνειοΰ*
περί τών θέσεων τούτων και τών έγγύς τοπ(ονυ-
μιών έγράψαμεν ίκανά έν ΠΑΕ 1911 304, ά βλέ-
πετε. Κα'ι ή θέσις Αίμνα ένταΰθα, ένθα ό Πηνειός
σχηματίζει προς το νΰν Παππαπούλη και Νυχτε-
ρέμη πράγματι ευρύτατους βόθρους έν είδει μικρών
λιμνών, άδιαβάτων μάλιστα χειμώνος μεν πάντοτε,
θέρους δέ συχνότατα, είναι τά μάλιστα εύνόητος.
Η δέ έκφορά αύτής είναι διαλεκτική κα'ι παρέμει
νεν, ώς συμβαίνει έπ'ι τοπωνυμιών.
Στίχ. 20-23. 'Εξακολουθών ό μάρτυς τήν περί
τάς αΰτάς θέσεις διήγησιν βέβαιοι ότι τά γνωστά
κα'ι ίί άλλων μαρτυριών (στίχ.6) οικόπεδα έν Π ο-