DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0070
38 Θεσσαλικοί επιγραφαί: Γ) Γόννων ύπδ Α. Αρβανιτοπούλου.
Έν γενεί παρατηρητέον δτι ή τοιαύτη προστα-
κτική εκφορά των διατάξεων ζαί αί έπιβολαί ποι-
νών ύποδηλοΟσι την κατά βασιλικήν έπιταγήν ποί-
ησιν το0 νόμου μετά την διαιτησίαν' ακριβώς και
έν ταΐς κάτω άριΟ. 1721 173 έπιγραφαΐς διαφαί-
νεται ή καταφαίνεται ή άνάμειξις εις ταΰτα του
βασιλέως της Μακεδονίας Φιλίππου του Ε'' ούτος
έ'θηκε τέρμα εις τους πολυετείς αγώνας τών Γον-
νέων και Ήρακλειωτών διά του περ'ι οδ δ λόγος
νόμου.
Το όνομα ζΐαί'σίος, αν έγράρη και μετεγράφη
καλώς, θά ήτο νέον έν ταΐς θεσσαλικαϊς έπιγραφαΐς.
Άριϋ: 166 -166 α (είκ. 3· καταλ. άρι&·
59 -59 α). Δυο τμήματα άπεσχισμένα έκ στήλης
της αυτής ύλης τή προηγουμένη, αριστερά μόνον
ακέραια, μή άρμόττοντα μεν άσραλώς άλλ' ανή-
κοντα βεβαίως άλλήλοις, πιθανώς δέ και τη δψει Α
της προηγουμένης, καίτοι δεν άρμόττουσί που αύ-
τής. ΤοΟ πρώτου ΰψ. 0Ό8, πλάτ. 0*113, ~άγ.
0-028- του δευτέρου ΰψ. 0Ό85, πλάτ. 0 052,
πάχ. 0-02.
Ή επιγραφή έναράχ&ή ώς έν 16ο Α άβαθώς
κα'ι επιμελώς, εκάστου στίχου οντος μεταξύ δύο
οριζοντίων χαραγών ήγμένων λίαν ελαφρώς διά
τοΟ κανόνος" πολλά τών γραμμάτων διατηροΰσι
πορφυράν βαφήν, άλλα μεθ' εκαστον στίχον' τού-
του ένεκα φαίνεται δτι οί στί/οι ήσαν βεβαμμένοι
άμοιβαδόν διά πορφύρας και μέλαινης βαφής, της
δευτέρας γενομένης ό'λως έξιτήλου. Όμοιον σύ-
στημα βαφής τών γραμμάτων τών στίχων έναλ-
λάς δεικνύουσιν αί πλεΐσται τών στηλών Παγα-
σών. Τψ. γραμμ. 0-007-0Ό15, διάστ. Ο'ΟΟβ.
Ή ομοιότης τούτων προς τά έν 165 Α στίγ. 26.
28. 14-17 είναι εμφανής. Περί της σημασίας του
γινώσκετε είπομεν τά δέοντα άνω σελ. 33' και εν-
ταύθα επιφέρεται μαρτυρία μετά τήν δήλωσιν ή
βεβαίωσιν ταύτην, ίσως διά τον έτερον τών εκεί
λε/θέντων λόγων.
Έν στίχ. 4-5 ήδύνατό τις νά συμπλήρωση
«ί μαρτυρεί δείνα δεινός ίδεΐν δείνα Αε]|οννάτου
[Διέα κτλ.]»" αύτη ή συμπλήρωσις θά ήτο πιθα-
νωτέρα.
Τό έν στίγ. 5 πατρικόν Λεοννάτος, καθαρώς
Μακεδονικόν όνομα, και ή σωθεΐσα άρχή του έθνι-
Εϊκο)ν 3 (επιγρ. άρι&. 166). Μαρτνρίαι περ'ι ορων.
τη]ς[------
αν τή[ι πόλει;
Γινώσκετ[ε οΰν ούτως άκηκοόταςτούς μάρτυρας κτλ..
Μαρτυ[ρεΐ: δείνα (επάγγελμα;) Λε-
δ οννάτου Δ[ιεύς εΐδέναι κτλ..
1[----
Χ[— . . — οΰτε νεμόμενα οΰτε δραγα-
τε[υόμενα υπό τών - -. Μαρτυρεί: δείνα - - - -
στρά[του έθνικον οΐδα καί ταΰτα νεμόμενα και δραγατ-
10 ευ[όμενα ύπό - - -.
κοΰ' βεβαιουσι τήν συμπλήρωσιν Διενς' περί δέ
του έθνικου τούτου βλ. τά προειρημένα έν άριθ. 2
(πρβ. καί 108).
Περ'ι τών πιθανώς συμπληρωθέντων στίχ. 8 καί
10 καί του δραγατενειν βλ. τά λε/θέντα άνω σελ.
28.
ΆριΌ1.167 (είκ. 4· καταλ. άριϋ·. 57). Στήλη
μαρμάρου λευκού, όλίγον ύπομέλανος, δεξιά μό-
νον άκέραιος, όπισθεν δ' άπεσχισμένη.Ύψ. Ο-158,
πλ. 0"15, πάχ. 0Ό45. Καίτοι ή ύλη φαίνεται
διάφορος της τών προηγουμένων, είναι πιθανόν δτι
καί τό τμήμα τοΟτο μετ' έκείνων άνήκει που τή
165, άλλ' ούδαμοΟ αύτών άρμόττει.
Ή επιγραφή έχαράχθη άβαθώς καί επιμελώς,
Έν γενεί παρατηρητέον δτι ή τοιαύτη προστα-
κτική εκφορά των διατάξεων ζαί αί έπιβολαί ποι-
νών ύποδηλοΟσι την κατά βασιλικήν έπιταγήν ποί-
ησιν το0 νόμου μετά την διαιτησίαν' ακριβώς και
έν ταΐς κάτω άριΟ. 1721 173 έπιγραφαΐς διαφαί-
νεται ή καταφαίνεται ή άνάμειξις εις ταΰτα του
βασιλέως της Μακεδονίας Φιλίππου του Ε'' ούτος
έ'θηκε τέρμα εις τους πολυετείς αγώνας τών Γον-
νέων και Ήρακλειωτών διά του περ'ι οδ δ λόγος
νόμου.
Το όνομα ζΐαί'σίος, αν έγράρη και μετεγράφη
καλώς, θά ήτο νέον έν ταΐς θεσσαλικαϊς έπιγραφαΐς.
Άριϋ: 166 -166 α (είκ. 3· καταλ. άρι&·
59 -59 α). Δυο τμήματα άπεσχισμένα έκ στήλης
της αυτής ύλης τή προηγουμένη, αριστερά μόνον
ακέραια, μή άρμόττοντα μεν άσραλώς άλλ' ανή-
κοντα βεβαίως άλλήλοις, πιθανώς δέ και τη δψει Α
της προηγουμένης, καίτοι δεν άρμόττουσί που αύ-
τής. ΤοΟ πρώτου ΰψ. 0Ό8, πλάτ. 0*113, ~άγ.
0-028- του δευτέρου ΰψ. 0Ό85, πλάτ. 0 052,
πάχ. 0-02.
Ή επιγραφή έναράχ&ή ώς έν 16ο Α άβαθώς
κα'ι επιμελώς, εκάστου στίχου οντος μεταξύ δύο
οριζοντίων χαραγών ήγμένων λίαν ελαφρώς διά
τοΟ κανόνος" πολλά τών γραμμάτων διατηροΰσι
πορφυράν βαφήν, άλλα μεθ' εκαστον στίχον' τού-
του ένεκα φαίνεται δτι οί στί/οι ήσαν βεβαμμένοι
άμοιβαδόν διά πορφύρας και μέλαινης βαφής, της
δευτέρας γενομένης ό'λως έξιτήλου. Όμοιον σύ-
στημα βαφής τών γραμμάτων τών στίχων έναλ-
λάς δεικνύουσιν αί πλεΐσται τών στηλών Παγα-
σών. Τψ. γραμμ. 0-007-0Ό15, διάστ. Ο'ΟΟβ.
Ή ομοιότης τούτων προς τά έν 165 Α στίγ. 26.
28. 14-17 είναι εμφανής. Περί της σημασίας του
γινώσκετε είπομεν τά δέοντα άνω σελ. 33' και εν-
ταύθα επιφέρεται μαρτυρία μετά τήν δήλωσιν ή
βεβαίωσιν ταύτην, ίσως διά τον έτερον τών εκεί
λε/θέντων λόγων.
Έν στίχ. 4-5 ήδύνατό τις νά συμπλήρωση
«ί μαρτυρεί δείνα δεινός ίδεΐν δείνα Αε]|οννάτου
[Διέα κτλ.]»" αύτη ή συμπλήρωσις θά ήτο πιθα-
νωτέρα.
Τό έν στίγ. 5 πατρικόν Λεοννάτος, καθαρώς
Μακεδονικόν όνομα, και ή σωθεΐσα άρχή του έθνι-
Εϊκο)ν 3 (επιγρ. άρι&. 166). Μαρτνρίαι περ'ι ορων.
τη]ς[------
αν τή[ι πόλει;
Γινώσκετ[ε οΰν ούτως άκηκοόταςτούς μάρτυρας κτλ..
Μαρτυ[ρεΐ: δείνα (επάγγελμα;) Λε-
δ οννάτου Δ[ιεύς εΐδέναι κτλ..
1[----
Χ[— . . — οΰτε νεμόμενα οΰτε δραγα-
τε[υόμενα υπό τών - -. Μαρτυρεί: δείνα - - - -
στρά[του έθνικον οΐδα καί ταΰτα νεμόμενα και δραγατ-
10 ευ[όμενα ύπό - - -.
κοΰ' βεβαιουσι τήν συμπλήρωσιν Διενς' περί δέ
του έθνικου τούτου βλ. τά προειρημένα έν άριθ. 2
(πρβ. καί 108).
Περ'ι τών πιθανώς συμπληρωθέντων στίχ. 8 καί
10 καί του δραγατενειν βλ. τά λε/θέντα άνω σελ.
28.
ΆριΌ1.167 (είκ. 4· καταλ. άριϋ·. 57). Στήλη
μαρμάρου λευκού, όλίγον ύπομέλανος, δεξιά μό-
νον άκέραιος, όπισθεν δ' άπεσχισμένη.Ύψ. Ο-158,
πλ. 0"15, πάχ. 0Ό45. Καίτοι ή ύλη φαίνεται
διάφορος της τών προηγουμένων, είναι πιθανόν δτι
καί τό τμήμα τοΟτο μετ' έκείνων άνήκει που τή
165, άλλ' ούδαμοΟ αύτών άρμόττει.
Ή επιγραφή έχαράχθη άβαθώς καί επιμελώς,