DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0079
Θεσααλικαι επιγραφαι: Γ) Γόννων νπο Α. Αρβαναοπονλον. 47
μάτων δεν αντίκεινται έν ταϊς δυσι ταύταις έπι-
γραφαΐς (το έκ Μαγνησίας της ϊτά Μαιάνδρω ψή-
φισμα χρονολογεί ό Κβπι λίαν πιθανώς ώς γραφέν
πεοι το 220 π. Χο.), ώ; γοαΦείσαις περί τάς δύο
προτελευταίας δεκαετίας της Γ π. Χρ. έκατοντα-
ετηρίδος. Ακριβώς και έν άριθ. 173 εϊς τοιούτους
χρόνους περιεστρά^ημεν.
Περί του έν στί/· 13 (και 3) συμπληρωθέντος
ένεφάνιζέν μοι βλ. την αυτήν φράσιν έν τη προς
τους Λαρισαίους επιστολή του αύτοΰ βασιλέως Φι-
λίππου έν ΙΟ IX2 517 στίχ. ο.
'Αριϋ'. 175 (είκ. 12'· καταλ. άριϋ. 86). Στήλη
μαρμάρου ύπομέλανος αριστερά μόνον ακέραιος,
άνω δ' έμπροσθεν άπεσ/ισμένη. Ύψ. 0'28, πλάτ.
0-237, πάχ. 0Ό6.
Ή επιγραφή έ/αράχθη σχεδόν βαθέως και κα-
λώς, έκαστου στί/ου κειμένου μεταςύ δύο οριζον-
τίων χαραγών ήγμένιυν λίαν άβαθώς και επιμελώς
διά τοΟ κανόνος, άλλ' έφθάρη ΐσ/υρώς άποτριβεί-
σης πάλαι της έπίΦανείας, ούτως ώστε όλίγα
βέβαια γράμματα διαγιγνώσκονται, ών ύψ. 0Ό04
-0 01, διάστιχ. 0 008. -
5
ΕΙκων 12 (επιγρ. άρι&. 175). Ψήψιομα τών Γοννέων
περί ιερών γαιών (;).
Ά]γ[αθηι τύχη- έ'δοξε τίμ πόλει τη ι Γονν-
έ]ων περί ών έν[καλοϋσιν] Ή[ρακλειώται τάς γαίας
τ]α[ς ί]εράς μ[ή] συν[γρ]άφ[ειν τάς προγεγραμ-
μ]έν[α]ς εκ(κ) των έν [ημ - - - - - - - - - -
5 την και έγεγ[ρά]φει παρ[ακαλών -------
ρ]ιον α[π]ό - α - [-]εν[ους - - -......-
με]ν αν - - - - - αις - -- -- [κατά τά
βαο]ιλέως γ[ράμμ]α[τ]α [-----------
Μόλις τους στί/. 1-2, ο και 8 θεά>ρησον ακρι-
βώς άναγνωσθέντας και πιθανώς συμπληρωθέντας'
των λοιπών τά σημειωθέντα γράμματα ένομίσαμεν
ότι είδομεν και λογίζομεν ώς λίαν πιθανά, ώς και
τάς συμπληρώσεις του στ. 3' τών λοιπών ούδ' έπε-
χειρήσαμεν την συμπλήρωσιν, άτε μή διακρινο-
μένων σαφώς και μή δυναμένων νά προσαρμοσθώσι
πρός τι γνουστόν τυπικόν.
Έν στίχ. 4 φαίνεται τις διττογραφία τοΟ Κ'
άλλ' επειδή και άνω αριθ. 167 υπάρχει Ό αύτός
διπλασιασμός του Κ έν τη αύτη συμπτώσει του
έπιφερομένου Τ, ΰποπτεύομεν ότι υπόκειται οια-
λεκτικόν τι υπόλειμμα κοινοτέρας -ροψορας τοΟ Κ
έν τοιαύτη θέσει' πρβ. αριθ. 64. 89 κττ..
Ό νους της επιγραφής διαγίγνώσκεται αρκούν-
τως πιθανώς' πρόκειται δήλα δή περί έκδόσεως
ψηφίσματος υπό τών Γοννέων σ/ετικου πρός αιτι-
άσεις τών Ήρακλειωτών' τοιαύτας εγκλήσεις ή εγ-
κλήματα αύτών συνηντήσαμεν όντως άνω άριθ.
173" αύται θά ήσαν σχετικαι πρός τήν έν άριθ.
165 Β στί/. 26 κέ. έπιβαλλομένην άπόδοσιν γαιών
τοΟ τεαένους του Πυθίου Απόλλωνος καϊ ποος τό
έπίταγμα όιά βασιλικού γράμματος, περί ου βλ.
άριθ. 173.
Έν τέλει του στί/- 4 καϊ έν στί/. 6 ένεκλεί-
σαμεν έντός άγκυλών γράμματα, ών ένομίσαμεν
ότι είδομεν ί/νη τινά, καίπερ αβέβαια.
ΆριΌ". 176 (καταλ. άριϋ. 21). Τμημάτιον στή-
λης μαρμάρου ύπομέλανος κυανίζοντος (πρβ. άριθ.
165. 170) πάντα/όθεν άποκεκομμένον.Ύψ. 0"05,
πλ. 0 046, πάχ. Ό-065.
Ή έπιγραφή έ/αρά/θη άβαθώς και καλώς, εκά-
στου στίχου κειμένου μεταξύ δύο οριζοντίων χα-
ραγών ήγμένων διά τοΟ κανόνος' ύψ. γραμμ.0'009,
διάστιχ. 0 003.
^ΧΕΙ - -. Έ]νχει[ρίζειν - - -
ΤΑΠ - - - ] τά [όντα----
Επειδή ούδενί τυπικώ τών γνωστών άρμόττουσί
που τά γράμματα ταύτα, έτάξαμεν ένταΟθα τε-
λευταία, μήπως άνήκωσί τινι τών εύθύς προηγου
μένων έπιγραφών.
Άριΰ. 177 (είκ. 13· καταλ. άρι&. 88). Στήλη
μαραάρου λευκοΦαίου εύθρύπτου έκ τών πλευρών
μάτων δεν αντίκεινται έν ταϊς δυσι ταύταις έπι-
γραφαΐς (το έκ Μαγνησίας της ϊτά Μαιάνδρω ψή-
φισμα χρονολογεί ό Κβπι λίαν πιθανώς ώς γραφέν
πεοι το 220 π. Χο.), ώ; γοαΦείσαις περί τάς δύο
προτελευταίας δεκαετίας της Γ π. Χρ. έκατοντα-
ετηρίδος. Ακριβώς και έν άριθ. 173 εϊς τοιούτους
χρόνους περιεστρά^ημεν.
Περί του έν στί/· 13 (και 3) συμπληρωθέντος
ένεφάνιζέν μοι βλ. την αυτήν φράσιν έν τη προς
τους Λαρισαίους επιστολή του αύτοΰ βασιλέως Φι-
λίππου έν ΙΟ IX2 517 στίχ. ο.
'Αριϋ'. 175 (είκ. 12'· καταλ. άριϋ. 86). Στήλη
μαρμάρου ύπομέλανος αριστερά μόνον ακέραιος,
άνω δ' έμπροσθεν άπεσ/ισμένη. Ύψ. 0'28, πλάτ.
0-237, πάχ. 0Ό6.
Ή επιγραφή έ/αράχθη σχεδόν βαθέως και κα-
λώς, έκαστου στί/ου κειμένου μεταςύ δύο οριζον-
τίων χαραγών ήγμένιυν λίαν άβαθώς και επιμελώς
διά τοΟ κανόνος, άλλ' έφθάρη ΐσ/υρώς άποτριβεί-
σης πάλαι της έπίΦανείας, ούτως ώστε όλίγα
βέβαια γράμματα διαγιγνώσκονται, ών ύψ. 0Ό04
-0 01, διάστιχ. 0 008. -
5
ΕΙκων 12 (επιγρ. άρι&. 175). Ψήψιομα τών Γοννέων
περί ιερών γαιών (;).
Ά]γ[αθηι τύχη- έ'δοξε τίμ πόλει τη ι Γονν-
έ]ων περί ών έν[καλοϋσιν] Ή[ρακλειώται τάς γαίας
τ]α[ς ί]εράς μ[ή] συν[γρ]άφ[ειν τάς προγεγραμ-
μ]έν[α]ς εκ(κ) των έν [ημ - - - - - - - - - -
5 την και έγεγ[ρά]φει παρ[ακαλών -------
ρ]ιον α[π]ό - α - [-]εν[ους - - -......-
με]ν αν - - - - - αις - -- -- [κατά τά
βαο]ιλέως γ[ράμμ]α[τ]α [-----------
Μόλις τους στί/. 1-2, ο και 8 θεά>ρησον ακρι-
βώς άναγνωσθέντας και πιθανώς συμπληρωθέντας'
των λοιπών τά σημειωθέντα γράμματα ένομίσαμεν
ότι είδομεν και λογίζομεν ώς λίαν πιθανά, ώς και
τάς συμπληρώσεις του στ. 3' τών λοιπών ούδ' έπε-
χειρήσαμεν την συμπλήρωσιν, άτε μή διακρινο-
μένων σαφώς και μή δυναμένων νά προσαρμοσθώσι
πρός τι γνουστόν τυπικόν.
Έν στίχ. 4 φαίνεται τις διττογραφία τοΟ Κ'
άλλ' επειδή και άνω αριθ. 167 υπάρχει Ό αύτός
διπλασιασμός του Κ έν τη αύτη συμπτώσει του
έπιφερομένου Τ, ΰποπτεύομεν ότι υπόκειται οια-
λεκτικόν τι υπόλειμμα κοινοτέρας -ροψορας τοΟ Κ
έν τοιαύτη θέσει' πρβ. αριθ. 64. 89 κττ..
Ό νους της επιγραφής διαγίγνώσκεται αρκούν-
τως πιθανώς' πρόκειται δήλα δή περί έκδόσεως
ψηφίσματος υπό τών Γοννέων σ/ετικου πρός αιτι-
άσεις τών Ήρακλειωτών' τοιαύτας εγκλήσεις ή εγ-
κλήματα αύτών συνηντήσαμεν όντως άνω άριθ.
173" αύται θά ήσαν σχετικαι πρός τήν έν άριθ.
165 Β στί/. 26 κέ. έπιβαλλομένην άπόδοσιν γαιών
τοΟ τεαένους του Πυθίου Απόλλωνος καϊ ποος τό
έπίταγμα όιά βασιλικού γράμματος, περί ου βλ.
άριθ. 173.
Έν τέλει του στί/- 4 καϊ έν στί/. 6 ένεκλεί-
σαμεν έντός άγκυλών γράμματα, ών ένομίσαμεν
ότι είδομεν ί/νη τινά, καίπερ αβέβαια.
ΆριΌ". 176 (καταλ. άριϋ. 21). Τμημάτιον στή-
λης μαρμάρου ύπομέλανος κυανίζοντος (πρβ. άριθ.
165. 170) πάντα/όθεν άποκεκομμένον.Ύψ. 0"05,
πλ. 0 046, πάχ. Ό-065.
Ή έπιγραφή έ/αρά/θη άβαθώς και καλώς, εκά-
στου στίχου κειμένου μεταξύ δύο οριζοντίων χα-
ραγών ήγμένων διά τοΟ κανόνος' ύψ. γραμμ.0'009,
διάστιχ. 0 003.
^ΧΕΙ - -. Έ]νχει[ρίζειν - - -
ΤΑΠ - - - ] τά [όντα----
Επειδή ούδενί τυπικώ τών γνωστών άρμόττουσί
που τά γράμματα ταύτα, έτάξαμεν ένταΟθα τε-
λευταία, μήπως άνήκωσί τινι τών εύθύς προηγου
μένων έπιγραφών.
Άριΰ. 177 (είκ. 13· καταλ. άρι&. 88). Στήλη
μαραάρου λευκοΦαίου εύθρύπτου έκ τών πλευρών