DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0081
Θεσσαλικοί επιγραφαί: Γ) Γόννων ύπδ Α. Αρβανιτοπονλον.
49
το δέ δεύτερον άπαξ γυμνόν άν πάντα τά Σ έδή-
~λουν το αυτό, ήτοι το 200, δέν θά κατενοεΐτο ή διά-
κρισης αυτή έν τη γραφή" το δέ Τ δηλοϊ πιθανώς το
300" περί δέ της χρήσεως των γραμμάτων ώς αρι-
θμητικών συμβόλων κατά τους αϋτοΰς /ράνους
βλ. τήν έν Κθναθ άθ ΡΜ. 1911 136 138 με-
γάλην έπιγραφήν, τών Γοννέων και ταύτην ούσαν
πιθανώς (πρβ. άνω σελ. 27), μετά τών παρατη-
ρήσεων του ΗειυδδουΙΙΐθΓ' ουχί απίθανος εικασία
θα ήτο νά ΰπολάβωμεν οτι το Σ δηλοϊ ένιαχοΟ
οϊτον π./, και δτι το Τ ήδύνατο νά δηλοϊ ένιαχοΟ
γραφόμενον μεταξύ κεραιών ή στιγμών τάλαντον
ή τινα όμοια.
Στί/. 4-6. Το Απολλωνίας1 είναι συ/νόν όνομα
άρχοντος ή πατρός αύτοΟ' βλ. άριθ. 51" 70' 87'
132' 151- 155 κλ.' τουναντίον ό μετά πολλής πι-
θανότητος συμπληρωθείς πατήρ αυτού Ενπόλεμος
ενταύθα μόνον άπαντα.
Τον μετ' αυτόν συνεπληρώσαμεν έκ του άνω
άριθ. 134 ψηφίσματος τή συμφωνία τών περισω-
θέντων ΐ/νών του πατρικού" ό μετ' αυτόν Μάνιγ-
χος άπαντα πολλάκις (άριθ. 64' 69" 80 Α- 105*
132, πρβ. 139· 142· 150 κλ. και δέν δύναται
τούτου ένεκα νά συμπληρωθη πιθανώς. Το δέ όνο-
μα Ωραίος έθέσαμεν ένεκα ιχνών Τ προ του ΑΙ.
Στίχ. 7-9. Καίτοι πολλάκις άπαντα άρ/ων ή
πατήρ άρχοντος Δημαίνετος, δέν εύρέθη μετά Ζΐί-
και - - - συναφές άλλαχοΟ. Τον δέ Δημοκράτη
ασφαλώς συμπληρούμενον έθέσαμεν πατρός ζίϊ/-
μάρχου, διότι άπαξ μόνον άπαντώσιν ούτω συνημ
μένα τά ονόματα ταΟτα έν νεωστ'ι εύρεθέντι ψηφί-
σματι, έτι δέ διότι εύρηται έν άριθ. 80 Β ταμίας
Δήμαρχος Δημοκράτου.
Ό υιός του Εννόστον περαιτέρω φαίνεται ών έκ
τών ιχνών και τοΟ χώρου μάλλον Δημοκράτης ή
Τιμοκράτης. Επίσης σώζονται ίχνη του ποσοΰ Σ
μετά το Εννόστον.
Στί/. 10-12. Έν τέλει του στίχ. 10 διέγραψεν
έν μέρει ό /αράκτης τό Σ, πιθανώς διότι ούχ'ι μό-
νος ό νίρι---, άλλά μετά του άδελφοΰ αϋτοΟ προ-
σήνεγκαν Σ- διό έθέσαμεν μετ αυτόν το ση μείον.
Τον δέ υίόν του Πνρρίχον συνεπληρώσαμεν ΖΖυρ-
ριαν, διότι ούτος υ,όνον άπαντα μετ αύτοΰ άνω άρ.
80 Β και 87.
Τον στί/. 12-13 συνεπληρώσαμεν ούτω κατά
τον άνω άριθ. 94 Ενφημον Ενδήμον (βλ. και
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ 1913
άριθ. 149), τούτων προσαρμοζόμενων προς τά σω-
θέντα ίχνη. Σημειωτέον ότι ό χαράκτης άπέξεσε
τά πολλά του Μ του Εύφημος έν τέλει του στ. 12.
Στίν. 13-16. Του ζ1(Λ^)ίκαιου σώζονται ί/νη
της παραληγούσης. Τον δέ υίόν του Ενβιότου έν
στίχ. 15 ληρώσαμεν Αντίγονον κατά τον άνω
άριθ. 64 ταμίαν' τον δέ Μενεκράτην Δικαιάρχον
κατά τον άοιθ. /8' άλλ' ένταΰθα ήούνατο .νά κεί-
ται και άλλος, τών ιχνών μή όντων έπαρκών προς
πιθανόν περιορισμόν εις τά δύο ταϋτα ονόματα.
Του δέ Φιλολάον έν στί/. 16 έσώθησαν ι/νη
τοΟ πρώτου, του" τετάρτου και του προτελευταίου
γράμματος ές Ο πάντα προερχόμενα" ό'τι υιός αύ-
του ήτο πιθανώτατα ο Άπολλωνίδης, δεικνύει ή
συ/νότης του ονόματος τούτου, ενώ το Φιλωνίδης
κτο., προσαρμοζόμενα προς τά σωθέντα ίχνη επί-
σης, δέν άπαντώσιν" ό έν στίχ. 2 Φιλόλαος και άν
άνεγνώσθη καλώς, θά έ/η άλλον τινά υίόν.
Νέα ονόματα έν ταϊς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς
έμφανίζονται τό Ενρύλαος, Πνρριχος, Ώράϊος.
ΆριΌ: 178 (καταλ. άριΰ. 112). Στήλη μαρ-
μάρου λίαν ύπομέλανος, παντα/όθεν άπο/.εκομ-
μένη, όπισθεν δ'άπεσ/ισμένη. Ύψ. 0Ί3, πλάτ.
0"086, πάχ. 0"038. '
Ή έπιγραφή έ/αρά/θη σ/εδον βαθέως καϊ έπι-
μελώς, εκάστου στί/ου κειμένου μεταξύ διπλών
οριζοντίων /αραγών ήγμένων άμελώς διά του κα-
νόνος και λίαν άφανών το γεγονός ό'τι τά γράμ-
ματα τών δύο πρώτων στί/ων είναι μείζονα (δψ.
0Ό15) έπιτρέπει νά είκάσωμον ότι έντεΰθεν άρ-
χεται ή έπιγραφή, ήτις εξ άλλου έγένετο τά πολλά
έξίτηλος, άποτριβείσης πάλαι της έπιφανείας' ύψ.
γραμμ. 0Ό09-0Ό13, διάστιχ. 0-006.
·4ιι
-ΙΛΙΚΑ
^"ΗΛΑΣ/
ι Λ'ΓΗΝ
5 XIΕΛ
ΛΙ2ΔΕΚ
λ*ΤΛΟ
"Εδοξε τήι πόλει τήι Γο]ν[νέων ελέ-
σθαι αρχιτέκτονα Φ]ήλικα [(δεινός)
ποιησαι τάς] σ[τ]ήλας[, ας - -......
και λίθον ελέσθαι νεωτά]την [- - - -.....
5-.....-.......κ]αι έλ[όμενον
λίθον νεωτάτην . . . ταΰτα]ις δει [σχηματίζειν
--- έπειδάν ποιήσηι πάσα]ς, τ[ά] ό[λικά - - -
7
49
το δέ δεύτερον άπαξ γυμνόν άν πάντα τά Σ έδή-
~λουν το αυτό, ήτοι το 200, δέν θά κατενοεΐτο ή διά-
κρισης αυτή έν τη γραφή" το δέ Τ δηλοϊ πιθανώς το
300" περί δέ της χρήσεως των γραμμάτων ώς αρι-
θμητικών συμβόλων κατά τους αϋτοΰς /ράνους
βλ. τήν έν Κθναθ άθ ΡΜ. 1911 136 138 με-
γάλην έπιγραφήν, τών Γοννέων και ταύτην ούσαν
πιθανώς (πρβ. άνω σελ. 27), μετά τών παρατη-
ρήσεων του ΗειυδδουΙΙΐθΓ' ουχί απίθανος εικασία
θα ήτο νά ΰπολάβωμεν οτι το Σ δηλοϊ ένιαχοΟ
οϊτον π./, και δτι το Τ ήδύνατο νά δηλοϊ ένιαχοΟ
γραφόμενον μεταξύ κεραιών ή στιγμών τάλαντον
ή τινα όμοια.
Στί/. 4-6. Το Απολλωνίας1 είναι συ/νόν όνομα
άρχοντος ή πατρός αύτοΟ' βλ. άριθ. 51" 70' 87'
132' 151- 155 κλ.' τουναντίον ό μετά πολλής πι-
θανότητος συμπληρωθείς πατήρ αυτού Ενπόλεμος
ενταύθα μόνον άπαντα.
Τον μετ' αυτόν συνεπληρώσαμεν έκ του άνω
άριθ. 134 ψηφίσματος τή συμφωνία τών περισω-
θέντων ΐ/νών του πατρικού" ό μετ' αυτόν Μάνιγ-
χος άπαντα πολλάκις (άριθ. 64' 69" 80 Α- 105*
132, πρβ. 139· 142· 150 κλ. και δέν δύναται
τούτου ένεκα νά συμπληρωθη πιθανώς. Το δέ όνο-
μα Ωραίος έθέσαμεν ένεκα ιχνών Τ προ του ΑΙ.
Στίχ. 7-9. Καίτοι πολλάκις άπαντα άρ/ων ή
πατήρ άρχοντος Δημαίνετος, δέν εύρέθη μετά Ζΐί-
και - - - συναφές άλλαχοΟ. Τον δέ Δημοκράτη
ασφαλώς συμπληρούμενον έθέσαμεν πατρός ζίϊ/-
μάρχου, διότι άπαξ μόνον άπαντώσιν ούτω συνημ
μένα τά ονόματα ταΟτα έν νεωστ'ι εύρεθέντι ψηφί-
σματι, έτι δέ διότι εύρηται έν άριθ. 80 Β ταμίας
Δήμαρχος Δημοκράτου.
Ό υιός του Εννόστον περαιτέρω φαίνεται ών έκ
τών ιχνών και τοΟ χώρου μάλλον Δημοκράτης ή
Τιμοκράτης. Επίσης σώζονται ίχνη του ποσοΰ Σ
μετά το Εννόστον.
Στί/. 10-12. Έν τέλει του στίχ. 10 διέγραψεν
έν μέρει ό /αράκτης τό Σ, πιθανώς διότι ούχ'ι μό-
νος ό νίρι---, άλλά μετά του άδελφοΰ αϋτοΟ προ-
σήνεγκαν Σ- διό έθέσαμεν μετ αυτόν το ση μείον.
Τον δέ υίόν του Πνρρίχον συνεπληρώσαμεν ΖΖυρ-
ριαν, διότι ούτος υ,όνον άπαντα μετ αύτοΰ άνω άρ.
80 Β και 87.
Τον στί/. 12-13 συνεπληρώσαμεν ούτω κατά
τον άνω άριθ. 94 Ενφημον Ενδήμον (βλ. και
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ 1913
άριθ. 149), τούτων προσαρμοζόμενων προς τά σω-
θέντα ίχνη. Σημειωτέον ότι ό χαράκτης άπέξεσε
τά πολλά του Μ του Εύφημος έν τέλει του στ. 12.
Στίν. 13-16. Του ζ1(Λ^)ίκαιου σώζονται ί/νη
της παραληγούσης. Τον δέ υίόν του Ενβιότου έν
στίχ. 15 ληρώσαμεν Αντίγονον κατά τον άνω
άριθ. 64 ταμίαν' τον δέ Μενεκράτην Δικαιάρχον
κατά τον άοιθ. /8' άλλ' ένταΰθα ήούνατο .νά κεί-
ται και άλλος, τών ιχνών μή όντων έπαρκών προς
πιθανόν περιορισμόν εις τά δύο ταϋτα ονόματα.
Του δέ Φιλολάον έν στί/. 16 έσώθησαν ι/νη
τοΟ πρώτου, του" τετάρτου και του προτελευταίου
γράμματος ές Ο πάντα προερχόμενα" ό'τι υιός αύ-
του ήτο πιθανώτατα ο Άπολλωνίδης, δεικνύει ή
συ/νότης του ονόματος τούτου, ενώ το Φιλωνίδης
κτο., προσαρμοζόμενα προς τά σωθέντα ίχνη επί-
σης, δέν άπαντώσιν" ό έν στίχ. 2 Φιλόλαος και άν
άνεγνώσθη καλώς, θά έ/η άλλον τινά υίόν.
Νέα ονόματα έν ταϊς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς
έμφανίζονται τό Ενρύλαος, Πνρριχος, Ώράϊος.
ΆριΌ: 178 (καταλ. άριΰ. 112). Στήλη μαρ-
μάρου λίαν ύπομέλανος, παντα/όθεν άπο/.εκομ-
μένη, όπισθεν δ'άπεσ/ισμένη. Ύψ. 0Ί3, πλάτ.
0"086, πάχ. 0"038. '
Ή έπιγραφή έ/αρά/θη σ/εδον βαθέως καϊ έπι-
μελώς, εκάστου στί/ου κειμένου μεταξύ διπλών
οριζοντίων /αραγών ήγμένων άμελώς διά του κα-
νόνος και λίαν άφανών το γεγονός ό'τι τά γράμ-
ματα τών δύο πρώτων στί/ων είναι μείζονα (δψ.
0Ό15) έπιτρέπει νά είκάσωμον ότι έντεΰθεν άρ-
χεται ή έπιγραφή, ήτις εξ άλλου έγένετο τά πολλά
έξίτηλος, άποτριβείσης πάλαι της έπιφανείας' ύψ.
γραμμ. 0Ό09-0Ό13, διάστιχ. 0-006.
·4ιι
-ΙΛΙΚΑ
^"ΗΛΑΣ/
ι Λ'ΓΗΝ
5 XIΕΛ
ΛΙ2ΔΕΚ
λ*ΤΛΟ
"Εδοξε τήι πόλει τήι Γο]ν[νέων ελέ-
σθαι αρχιτέκτονα Φ]ήλικα [(δεινός)
ποιησαι τάς] σ[τ]ήλας[, ας - -......
και λίθον ελέσθαι νεωτά]την [- - - -.....
5-.....-.......κ]αι έλ[όμενον
λίθον νεωτάτην . . . ταΰτα]ις δει [σχηματίζειν
--- έπειδάν ποιήσηι πάσα]ς, τ[ά] ό[λικά - - -
7