DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Aiginēs mouseion
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0121
Αιγίνης μονσεΐον νπο Κ. Κονροννιώτον. 89
Λ··γ·
λ είναι κομψότερον και χαριέστε-
ρον,άπόμίμημαπιστον των πήλινων
λευκών ληκύθων 1.ΤοΟ λαιμοΰ δια-
τηρείται μικρόν μόνον μέρος οει-
κνΟον τον κομψότερον σχηματισμον
και τούτου' ή βάσις λείπει.
Η σπουδαιότης της ληκύθου η-
μών έγκειται εις την γραπτήν πα-
ράστασιν ήτις διαγράφεται εισέτι
σαφώς επί του προσθίου ήμίσεος.
Τά χρώματα ήφανίσΟησαν τε-
λείως' κηλίδες μόνον έλάχισται ερυ-
θρού διακρίνονται άμυδρώς εις ολί-
γας θέσεις, και εν μικρόν ίχνος κυα-
νού έπ'ι της έν αριστερά μορφής.
Έν τούτοις έκ της διαφόρου δια-
τηρήσεως της επιφανείας του μαρ-
μάρου είνε ευτυχώς δυνατόν νά δια-
κρίνωμ,εν τελείως την παοάστασιν.
ΓΙ - I ι
Έν τω μέσω, επί μεγάλης οιβά-
θμου κρηπΐδος, ΰψουται στήλη ε-
ι£^^ΙΗΗΗΜΙΗΗΗΚΐ^ χουσα άετωμάτιον, ού επί μεν τών
Είκών 6 Γραπτή μαρμάρινη λήκνϋος. ΕΙκών (. Γραπτή μαρμάρινη λήκυϋος.
ακοών υπαονουσι τριγωνικά επι
οέ του αέσου τήμικυκλικον άκοω-
τήριον2, επί της στήλης ε'ικονίζε-
χους υπογείους θαλάμους, ους πληρέστερον περιέ- ται όρθια μακρόν ένδυμα φέρουσα μορφή βλέ-
γραψε μέχρι τοΟδε Ό Ήρειώτης [Πρόγραμμα τον πουσα προς δεξιά, άνάγλυπτος ίσως ή γραπτή έν
έν Αίγΐν>] Ελλ. Σχολ. 1892-3 σελ. 10 χέ., ΑΙ- τη πραγματικότητα Ή επιφάνεια τών βαθμίδων
γινητικά Γ σελ. 81, προ. Κεραμοπούλου ΑΕ πλην της γραμμής της χ_ωριζούσης ταύτας άπ'άλ-
1910 178-9), έν τω κτήματι του μακαρίτου Γ. λήλων και άπο της στήλης, ώς και ό'λη ή έπιφά-
Βεν.ζέλου έν θέσει Πλακάκια ή Κάμπος, και ΰπ'αυ- νεια ήν κατέχει επί της στήλης ή εΐκονιζομένη
του έδωρήΟη εις τήν συλλογήν Αίγίνης. Μάρμα- μορφή, το έσωτερικον περίγραμμα τοΰ άετωματίου
ρον πεντελήσιον. και το περιθώριον (παραστάδες;) της στήλης είνε
Οί τάφοι τοΰ είδους τούτου, καθ ά και ές ιδίων διαβεβρωμένα, ένώ κατά τά λοιπά διατηρείται έν
μελετών έπείσΟην, κατεσκευάζοντο προ πάντων τή θέσει της ληκύθου, ήν κατέχει ή στήλη, ή έπι-
κατά το πρώτον ήμισυ τής Ε π. Χρ. έκατονταε- φάνεια του μαρμάρου" λοιπόν φαίνεται, ό'τι τά ώς
τηριοος, ευρίσκονται δ' έν αύτοϊς συνήθως αγγεία άνω μέρη ήσαν γεγραμμένα δια χρώματος διαφό-
μελανόμορφα και έρυθρόμορφα, ώς και σπανιώτε- ρου ή τά μέρη εκείνα έν οις διετηρήθη ή έπιφά-
ρον λευκαί λήκυθοι. Περί του κάτωθεν τοΰ χει- νεια τοΰ μαρμάρου, εύκολώτερον δ' άποπίπτοντος
λους αύτών άναγεγραμμένου ένιοτε ονόματος τοΰ και άφίνοντος το μάρμαρον άφύλακτον εις τήν κα-
κυρίου τοΰ τάφου ϊδέ κατωτέρω. ταστοεπτικήν έπίδοασιν τοΰ πεοιβάλλοντος.
I Τ I ι I ι Γ · '
Το σχήμα της ληκύθου δεν είνε το σύνηθες εις
τάς πλείστας μαρμαρίνας έπιτυμοίους ληκύθους, 1 ΑΟΚ III σελ. 359.
ών ή κοιλία είνε συνήθως άνω μεν παχυτέοα, όςύ- ' Πρξ· ** ';' *'-Τ>α τ55; Τ?<ς ατ^ λγΐί,·ύ0ου; 702
1 1 η , 0, ΈΟνικοΰ μουσείου Αθηνών άΡιΟ. 1816, 2013. 1752 (Οοανβ-Οοί-
νεται οέ πολύ και άποτόμως προς τήν βάσιν, άλ- Η^ηοη άΡ. 1670, 1718, 1752) καϊ δλλα«.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ 1913 12
Λ··γ·
λ είναι κομψότερον και χαριέστε-
ρον,άπόμίμημαπιστον των πήλινων
λευκών ληκύθων 1.ΤοΟ λαιμοΰ δια-
τηρείται μικρόν μόνον μέρος οει-
κνΟον τον κομψότερον σχηματισμον
και τούτου' ή βάσις λείπει.
Η σπουδαιότης της ληκύθου η-
μών έγκειται εις την γραπτήν πα-
ράστασιν ήτις διαγράφεται εισέτι
σαφώς επί του προσθίου ήμίσεος.
Τά χρώματα ήφανίσΟησαν τε-
λείως' κηλίδες μόνον έλάχισται ερυ-
θρού διακρίνονται άμυδρώς εις ολί-
γας θέσεις, και εν μικρόν ίχνος κυα-
νού έπ'ι της έν αριστερά μορφής.
Έν τούτοις έκ της διαφόρου δια-
τηρήσεως της επιφανείας του μαρ-
μάρου είνε ευτυχώς δυνατόν νά δια-
κρίνωμ,εν τελείως την παοάστασιν.
ΓΙ - I ι
Έν τω μέσω, επί μεγάλης οιβά-
θμου κρηπΐδος, ΰψουται στήλη ε-
ι£^^ΙΗΗΗΜΙΗΗΗΚΐ^ χουσα άετωμάτιον, ού επί μεν τών
Είκών 6 Γραπτή μαρμάρινη λήκνϋος. ΕΙκών (. Γραπτή μαρμάρινη λήκυϋος.
ακοών υπαονουσι τριγωνικά επι
οέ του αέσου τήμικυκλικον άκοω-
τήριον2, επί της στήλης ε'ικονίζε-
χους υπογείους θαλάμους, ους πληρέστερον περιέ- ται όρθια μακρόν ένδυμα φέρουσα μορφή βλέ-
γραψε μέχρι τοΟδε Ό Ήρειώτης [Πρόγραμμα τον πουσα προς δεξιά, άνάγλυπτος ίσως ή γραπτή έν
έν Αίγΐν>] Ελλ. Σχολ. 1892-3 σελ. 10 χέ., ΑΙ- τη πραγματικότητα Ή επιφάνεια τών βαθμίδων
γινητικά Γ σελ. 81, προ. Κεραμοπούλου ΑΕ πλην της γραμμής της χ_ωριζούσης ταύτας άπ'άλ-
1910 178-9), έν τω κτήματι του μακαρίτου Γ. λήλων και άπο της στήλης, ώς και ό'λη ή έπιφά-
Βεν.ζέλου έν θέσει Πλακάκια ή Κάμπος, και ΰπ'αυ- νεια ήν κατέχει επί της στήλης ή εΐκονιζομένη
του έδωρήΟη εις τήν συλλογήν Αίγίνης. Μάρμα- μορφή, το έσωτερικον περίγραμμα τοΰ άετωματίου
ρον πεντελήσιον. και το περιθώριον (παραστάδες;) της στήλης είνε
Οί τάφοι τοΰ είδους τούτου, καθ ά και ές ιδίων διαβεβρωμένα, ένώ κατά τά λοιπά διατηρείται έν
μελετών έπείσΟην, κατεσκευάζοντο προ πάντων τή θέσει της ληκύθου, ήν κατέχει ή στήλη, ή έπι-
κατά το πρώτον ήμισυ τής Ε π. Χρ. έκατονταε- φάνεια του μαρμάρου" λοιπόν φαίνεται, ό'τι τά ώς
τηριοος, ευρίσκονται δ' έν αύτοϊς συνήθως αγγεία άνω μέρη ήσαν γεγραμμένα δια χρώματος διαφό-
μελανόμορφα και έρυθρόμορφα, ώς και σπανιώτε- ρου ή τά μέρη εκείνα έν οις διετηρήθη ή έπιφά-
ρον λευκαί λήκυθοι. Περί του κάτωθεν τοΰ χει- νεια τοΰ μαρμάρου, εύκολώτερον δ' άποπίπτοντος
λους αύτών άναγεγραμμένου ένιοτε ονόματος τοΰ και άφίνοντος το μάρμαρον άφύλακτον εις τήν κα-
κυρίου τοΰ τάφου ϊδέ κατωτέρω. ταστοεπτικήν έπίδοασιν τοΰ πεοιβάλλοντος.
I Τ I ι I ι Γ · '
Το σχήμα της ληκύθου δεν είνε το σύνηθες εις
τάς πλείστας μαρμαρίνας έπιτυμοίους ληκύθους, 1 ΑΟΚ III σελ. 359.
ών ή κοιλία είνε συνήθως άνω μεν παχυτέοα, όςύ- ' Πρξ· ** ';' *'-Τ>α τ55; Τ?<ς ατ^ λγΐί,·ύ0ου; 702
1 1 η , 0, ΈΟνικοΰ μουσείου Αθηνών άΡιΟ. 1816, 2013. 1752 (Οοανβ-Οοί-
νεται οέ πολύ και άποτόμως προς τήν βάσιν, άλ- Η^ηοη άΡ. 1670, 1718, 1752) καϊ δλλα«.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ 1913 12