Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1913)

178 Εις Θεσσαλίας επιγραφάς- υπό Α. Αρβανιτοπονλον.

ΌρΟώς χαρακτηρίζει ό ΚθΓΠ τών έν τώ α τά κληρονόμων το0 Φιλόξενου, ήτοι των υιών αύτου,

πολλά άβέβαια* έν τούτοις ημείς θεωροΟμεν τά όντων πιθανώς τριών τουλάχιστον,

έκτος αγκυλών άνω τεθέντα ώς ασφαλή τά πλεΐ- Κατά τά πέρατα τών στίχ. 10" 11" 12 δ χαρά-

στα' περί τών αβέβαιων λέγομεν έν τοις κάτω. κτης άποκλίνει προς τά κάτω γράφων σχεδόν κλι-

Στίχ. 1-3. Τά του πρώτου στίχ. και της άρ- μακηδόν τά γράμματα, διότι άρχήθεν θά είχεν

χής τοΟ δευτέρου γράμματα είναι πιθανά" τά λοι- άποκοπή εκείθεν ό λίθος και κατ' ανάγκην ό γρά-

πά βέβαια. ψας απέφευγε τάς άποτομάς.

Στίχ 4-7. Είναι βέβαιον ότι άρχεται^δευτέρα χ& χχ2 ^ ^ ,^·

άπελευθεοωσις έπι του αύτοΰ στοατηγου,οια τούτο , ,, , .

, , 1 , , οσσόνι- βλ. άνω εις άριθ. 1292.
μη αναγραφεντος" ό μην φαίνεται απλώς ούτω

γραφείς" έν στ. 6 φαίνεται δις γραφέν το Κ (πρβ. _Ζ6γ ΓΧ2 1304 (είκ. 28' καταλ. άρι§. 5 και

ό'μως Νικόκκας)- τά περαιτέρω συμπληρούμενα β), Όρθώς ήκασεν δ Κθγπ δτι τά δύο τμήματα

είναι ίκανώς πιθανά, δύναται τις δ' έν τέλει νά ίσως άνήκουσι τώ αύτώ λίθω' δοκιμάσαντες, είδο-

συμπληρώση έτι ά]π[ό] Έν[.- κτλ." πρβ. στ. 9. μεν ότι μεταξύ τών δύο έλλείπει πολύ, ώς έμφαί-

Στίχ. 8-9. Αριστερά έσώθη ένιαχου το τέρμα νεται και έκ τοΟ στίχ. 1' ή άνω και ύποκάτω έπι-

του λίθου" άλλ δ χαράκτης δεν μεταχειρίζεται φάνεια αμφοτέρων έχει ομοίως έξεργασθή, φέρουσα

δλον το πλάτος, ώς δεικνύει δ στίχ. 8-9 και 9-10- πλαίσιον κατά τά άκρα" δεξιά έλλείπει ούχϊ πολύ.

Μετά το πατρικόν του ταμίου υπάρχει σαφέ: το °Τψ. 0'20, πλάτ. αμφοτέρων, συμπλησιαζόντων

γνωστόν συμπίλημα Ε-)2", έτερον δε μετ' αυτό τΐΤ ό'σον ενδέχεται, 0*75, ~άγ. 0*49.

έμφαΐνον δτι βραχυγραφικώς μνημονεύεται δ στρα- Ή επιγραφή άφίνει κενόν αριστερά 0'20 του

τηγος Πρώ[τος) ή Πρω(τέας), οίον γινώσκομεν πλάτους" έχαρά/θη βαθέως και ούχί έπιμελώς,

Μητροπολίτην επίσης, άλλ έκ λίαν άρχαιοτέρας φαίνεται δ' ύπό τών νεωτέρων σφυρηλατηθεΐσα διά

έπιγραφής, της έν ΙΟ- IX2 66 α" πιθανώς πρόκει- τοΟ λιθογλυφικοΟ κτενός, έξ οδ συνεχύθησαν και

ται περι απογόνου ίκείνου. ήφανίσθησαν τά πλείστα τών γραμμάτων" ΰψ.

Στίχ. 10. Ενταύθα φαίνεται παραλιπών δ χα- γραμμ. 0*012-0*027, διάστιχ. 0 01" ή είκών

ράκτης το όνομα τοΟ μηνός. έγένετο έξ έκτύπου ληφθέντος έπ' αμφοτέρων τών

Στίχ. 11-13. Ό Πιστός ήλευθερώθη ύπό τών τμημάτων, συμπλησιασθέντων δ'σον ενδέχεται.

Είκών 28 (επιγρ. αρι&. 1304). Άπελεν&έρωοις επί στρατηγού 'Αγαΰάνορος (;).

ταμι[εΰοντο]ς τ(ης) πόλε[ως τ]ήν [πρώτην Έν στίχ. 1 ύπέρ το Τ φαίνεται τι γράμμα ώς

ε]ξ[άμηνον - - ο]ρο[ς τοϋ δείνος στρ(ατιιγοϋντος) ΗΕ, δ'περ ήδύνατό τις νά άποδώση προηγουμένω

Ά]γα[θάνορος;" δεΐνκ Παρ]αμ[όνου δ ά- στί/ω, άρχομένω δεξιώτερον του πρώτου και ε-

π]η[λευθερωμένος ύπό---τ]ο[ς κατ]ά δ[ιαθήκην χοντι άναγεγραμμένον το στρατ]η[γονντος δεινός"

5 άπ[ο δεϊνο; ε]δ^ω]κε τ[ή] πόλι δη(νάρια) ΚΒ<'. άλλ' ημείς, Θεωρήσαντες έν στίχ. 3 πιθανωτάτην