DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.21835#0270
260
Delphi.
[1794-1796]
ist so geschrieben, dass ΙΩ neben einander steht und ΔΙ darüber klein
nachgetragen ist. Zum Plural vgl. 1904, 12, dann 1791, 12.
Zeit. Priesterschaft III: December/Januar 176/175.
1795 JV.-F. 130. C. ν. B.
[2τ]ραταγέοντος των Λίτωλών Άρχεδάμον Φόλα το τρίτον
μψος Βονκατίον, έν Λελφοΐς δέ άρχοντος Αρχελάου μψος
ζ/αιδαφορίου, επί τοϊσδε άπέδοτο Λαμπρίας \ Παγκλέος
Όμιαιάδας τώι Απόλλων ι τώι Πν&ίωι σώμα γυναικείον άι
όνομα Ολβία αμ πρότερον εηρίατο παρά Τελίσαγόρου και
(-Αρ)Λριστ ο βούλας, τιμάς \ αργυρίου μναν τεττάρων, κα&ώς
έπίστε\_υ]σε Όλβια τώ $εώι τάν ο)νάν, εφ3 ώιτε ελεν&έρα
είμεν και άνέφαπτος από πάντιον τδμ πάντα χρόνον, ποιούσα
ο κα 3έληι και άποταέχουσα οις κα d-έληι. βεβαιωτήρ κατά
τον νόμον και τάν σνμβολάν £ενέας Βαβύλον ζ/ελφός. εί δέ
δ τις y.a άπτηται ^Ολβίας επί καταδου λισμώι, υπόδικος εστω
Ολβίαι. και ομοίως βέβαιον παρεχέτω τώι ΰεοΜ τάν ώνάν ο
τε άπο[δ]όμενος Λαμπρίας και δ βεβαιωτήρ Έενέας· ει δέ κα
μη παρέχωντι βέβαιον τάν ώ νάν τώι &εώι, υπόδικοι έόντω
κατά τους νόμους αΰτάι τε Όλβίαι και άλλωι τώι ΰέλοντι
υπέρ *Ολβίαν. ομοίως δέ και ο) παρατυγχάνοντες κνρι οντω
ουλέοντες \ Ολβίαν ελενβ-έραν ονσαν και ενδικάζόμενοι άζάμιοι
\_ό]ντες και άνυπόδικοι πάσας δίκας και ζαμίας. μάρτυροΐ'
τ οι ιερείς του Λπόλ(λ)ωνος "Λ&αμβος, Αμύντας και τοϊ άρ-
χοντες Βουλών, Μελισσίοη1, Βένων.
W.-F. Ζ. 1 ατραταγέοντος. — 2 Όμιαιάδας, es ist aber unentschieden,
ob das 4. Zeichen λ, δ oder α zu lesen ist. — Άριοτοβονλας, ohne Angabe
der Dittographie, die der Steinmetz selbst tilgte. — 3 έπίστενσε Όλβια τώι
Οεώι, nach τώ ist eine Lücke, so dass τώ[ι] α. τώ gelesen werden kann.
Vielleicht fand der Steinmetz die Lücke schon vor, als er Z. 3 einschlug,
und liess Jota weg, weil er das kleine Wort für's Auge nicht dadurch
zerreissen wollte, dass er τώ links u. Jota rechts von der Lücke setzte. —
Z. 4/5 geben W.-F. καταδον\[λ]ισμώι, aber das λ sah ich ganz klar.
W.-F. Z. 5 άποδόμενος. — 6 κνρι[οι] οντω, vgl. aber 1748, 12, Stein KYPI-
ΟΝΤΩ ohne Lücke. — 7 δντες, dann Άπόλλο)νος, auf dem Steine einfache
Consonanz, s. Index.
Wie A. Mommsen zuerst sah, ist Ζ. 1 το τρίτον ein Versehen des
Steinmetzen; es muss nach 1843, 1 u. 1987, 2 vielmehr το τέταρτον heissen.
Zeit. Priesterschaft III: November/December 175.
1796 W.-F. 131. G. ν. B.
^Αρχοντος Αρχέλα μηνός Ηρακλείου, επί τοίσδε άπέδοτο
Delphi.
[1794-1796]
ist so geschrieben, dass ΙΩ neben einander steht und ΔΙ darüber klein
nachgetragen ist. Zum Plural vgl. 1904, 12, dann 1791, 12.
Zeit. Priesterschaft III: December/Januar 176/175.
1795 JV.-F. 130. C. ν. B.
[2τ]ραταγέοντος των Λίτωλών Άρχεδάμον Φόλα το τρίτον
μψος Βονκατίον, έν Λελφοΐς δέ άρχοντος Αρχελάου μψος
ζ/αιδαφορίου, επί τοϊσδε άπέδοτο Λαμπρίας \ Παγκλέος
Όμιαιάδας τώι Απόλλων ι τώι Πν&ίωι σώμα γυναικείον άι
όνομα Ολβία αμ πρότερον εηρίατο παρά Τελίσαγόρου και
(-Αρ)Λριστ ο βούλας, τιμάς \ αργυρίου μναν τεττάρων, κα&ώς
έπίστε\_υ]σε Όλβια τώ $εώι τάν ο)νάν, εφ3 ώιτε ελεν&έρα
είμεν και άνέφαπτος από πάντιον τδμ πάντα χρόνον, ποιούσα
ο κα 3έληι και άποταέχουσα οις κα d-έληι. βεβαιωτήρ κατά
τον νόμον και τάν σνμβολάν £ενέας Βαβύλον ζ/ελφός. εί δέ
δ τις y.a άπτηται ^Ολβίας επί καταδου λισμώι, υπόδικος εστω
Ολβίαι. και ομοίως βέβαιον παρεχέτω τώι ΰεοΜ τάν ώνάν ο
τε άπο[δ]όμενος Λαμπρίας και δ βεβαιωτήρ Έενέας· ει δέ κα
μη παρέχωντι βέβαιον τάν ώ νάν τώι &εώι, υπόδικοι έόντω
κατά τους νόμους αΰτάι τε Όλβίαι και άλλωι τώι ΰέλοντι
υπέρ *Ολβίαν. ομοίως δέ και ο) παρατυγχάνοντες κνρι οντω
ουλέοντες \ Ολβίαν ελενβ-έραν ονσαν και ενδικάζόμενοι άζάμιοι
\_ό]ντες και άνυπόδικοι πάσας δίκας και ζαμίας. μάρτυροΐ'
τ οι ιερείς του Λπόλ(λ)ωνος "Λ&αμβος, Αμύντας και τοϊ άρ-
χοντες Βουλών, Μελισσίοη1, Βένων.
W.-F. Ζ. 1 ατραταγέοντος. — 2 Όμιαιάδας, es ist aber unentschieden,
ob das 4. Zeichen λ, δ oder α zu lesen ist. — Άριοτοβονλας, ohne Angabe
der Dittographie, die der Steinmetz selbst tilgte. — 3 έπίστενσε Όλβια τώι
Οεώι, nach τώ ist eine Lücke, so dass τώ[ι] α. τώ gelesen werden kann.
Vielleicht fand der Steinmetz die Lücke schon vor, als er Z. 3 einschlug,
und liess Jota weg, weil er das kleine Wort für's Auge nicht dadurch
zerreissen wollte, dass er τώ links u. Jota rechts von der Lücke setzte. —
Z. 4/5 geben W.-F. καταδον\[λ]ισμώι, aber das λ sah ich ganz klar.
W.-F. Z. 5 άποδόμενος. — 6 κνρι[οι] οντω, vgl. aber 1748, 12, Stein KYPI-
ΟΝΤΩ ohne Lücke. — 7 δντες, dann Άπόλλο)νος, auf dem Steine einfache
Consonanz, s. Index.
Wie A. Mommsen zuerst sah, ist Ζ. 1 το τρίτον ein Versehen des
Steinmetzen; es muss nach 1843, 1 u. 1987, 2 vielmehr το τέταρτον heissen.
Zeit. Priesterschaft III: November/December 175.
1796 W.-F. 131. G. ν. B.
^Αρχοντος Αρχέλα μηνός Ηρακλείου, επί τοίσδε άπέδοτο