DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.21835#0346
336
Delphi.
[1907—1909]
έχωντι, | ττράξιν ποιονντω /.ατά τον νόμον. ομοίως δέ /μι οι
7ΐαρατνν\χάνοντες κύριοι οντω συλέοντες ώς έλεν^έραν ονσαν
άίάμιοι έόντες nal αν υπόδικο ι πάσας δίν.ας και ζαμίας. | μάρ-
15 τνρες' Ανδρόνικος" Πραξίας, ζ/αμοχάρ^ς, Καλλίων, || 'Γαραν-
τϊνος.
W.-F. Ζ. 4 ώιτε, aber Jota fehlt. — In Ζ. 11 vergass der Steinmetz
zunächst τ von παρατνν0, setzte es aber oben zwischen Α und Y noch
nachträglich ein. Er Hess uncorrigiert die Weglassung des Objekts in Z. 4.
Vgl. 1705, 5; 1865, 2; 1912, 6. — Der Nasal ist hier aus- und inlautend
noch consequent geschrieben: εϊμεν και (Ζ. 5), Αρίστων και (Ζ. 10), Εναν-
γέλου (Ζ. 1) und παρατννχ0 (Ζ. 11), dann τον πάντα (Ζ. 5) und πραξιν ποι° (Ζ. 11).
Zeit. Vielleicht Priesterschaft ΠΙ: Juni/Juli 178. Es fehlen die Prie-
ster, aber der 1. Zeuge ist gewiss der Archont Ανδρόνικος; vgl. 1918, 15.
1908 W.-F. 243. C. ν. B.
Στραταγέοντος τών Αιτωλών Αλεξάνδρου Κα λιδωνίον μηνός
Λαφριαίον, τών δε Αοκρών άγωνο -9-ετέοντος Τελεσάρχον τον
ζ/αμοτέλεος μηνός ζ/ι\νώνος, εν <3' Οίαν&είαι άρχοντος Αρμο-
5 δάμον μψος Α7εελλαίον, εν δε ζ/ελφοϊς άρχοντος Φιλοκρά-
τεος | μηνός Ποιτροπίον τον πρώτον, άπέδοτο Αρίστων ζ/η -
μητρίον, Θεόδοτος Αρίστωνος Olavß-εϊς τοϊ Απόλλωνι τοΊ
Πν&ίοι σώμα άνδρεϊον έττ ελεν$ερίαι ωι όνομα \ Νικόστρατος
10 τό γένος έξΑνεος, τιμάς άργνρίον || μνάν τεσσάριον. βεβααο-
τηρες κατά τους νόμονς' Λέων Πυ&έα Οίαν&ενς, Αρμόξενος
Πολνττείΰεος Σιράτι ος. μάρτνροΐ' Ξενίας, Λέων ζΐάμωνος
Αρσινοεϊς, Λέων \ Πν$έα Οίανΰεΰς, Ξενοκράτης Ενδαμίδα
15 Χα\ληενς, Ξενοκράτης Ξενοκρότεος, Αρμόξενος, (1 Πολνψρων
Πολνπεί&εος, Αρίστων Πνρρον, Τί\μων Τιμοθέου Στράτιοι,
Θενδοτος Αριστίω νος Οιαν&ενς, Ξενόκριτος Ποτάμωνος Τρι-
γο νενς. τάν ώνάν ψνλάσσοντι Πολνψρων | Πολυττεί&εος Στρά-
20 τιος, Αρίστων Πνρρον || Στράτιος.
Erhaltung und Wiedergabe bei W.-F. tadellos. Sehr inconsequent
ist der Steinmetz, wenn er Θεόδοτος (Ζ. 7) und Θενδοτος (Ζ. 16), bald
Dative auf -οι (τοΐ, Πν&ίοι), bald auf -ωι (ώί) einschlägt, wenn er Z. 6
den Singular (vgl. so auch 1847, 1; 1879, 1), Z. 18 den Plural bei zwei
asyndetisch angereihten Subjekten giebt. Zum Dialekte der Οϊαν&εΐς
(vgl. 1851,14) stimmt die Form Δημητρίου nicht. S. 1922,5. Mit Χαληενς
Ζ. 13 (s. 1927,3) vgl. Schreibungen wie Ήρακλήου (1685,1), Μενεκοάτηα 1827,1,
άνδρήον 1785, 4. Die Bürgen sind nochmals unter den Zeugen genannt
(s. 1922), ebenso der zweite Verkäufer (ob der Sohn des ersten?).
Zeit. Priesterschaft V (etwa 156—151). S. No. 1900.
1909 W.-F. 244. Caner 214. C ν. B.
Delphi.
[1907—1909]
έχωντι, | ττράξιν ποιονντω /.ατά τον νόμον. ομοίως δέ /μι οι
7ΐαρατνν\χάνοντες κύριοι οντω συλέοντες ώς έλεν^έραν ονσαν
άίάμιοι έόντες nal αν υπόδικο ι πάσας δίν.ας και ζαμίας. | μάρ-
15 τνρες' Ανδρόνικος" Πραξίας, ζ/αμοχάρ^ς, Καλλίων, || 'Γαραν-
τϊνος.
W.-F. Ζ. 4 ώιτε, aber Jota fehlt. — In Ζ. 11 vergass der Steinmetz
zunächst τ von παρατνν0, setzte es aber oben zwischen Α und Y noch
nachträglich ein. Er Hess uncorrigiert die Weglassung des Objekts in Z. 4.
Vgl. 1705, 5; 1865, 2; 1912, 6. — Der Nasal ist hier aus- und inlautend
noch consequent geschrieben: εϊμεν και (Ζ. 5), Αρίστων και (Ζ. 10), Εναν-
γέλου (Ζ. 1) und παρατννχ0 (Ζ. 11), dann τον πάντα (Ζ. 5) und πραξιν ποι° (Ζ. 11).
Zeit. Vielleicht Priesterschaft ΠΙ: Juni/Juli 178. Es fehlen die Prie-
ster, aber der 1. Zeuge ist gewiss der Archont Ανδρόνικος; vgl. 1918, 15.
1908 W.-F. 243. C. ν. B.
Στραταγέοντος τών Αιτωλών Αλεξάνδρου Κα λιδωνίον μηνός
Λαφριαίον, τών δε Αοκρών άγωνο -9-ετέοντος Τελεσάρχον τον
ζ/αμοτέλεος μηνός ζ/ι\νώνος, εν <3' Οίαν&είαι άρχοντος Αρμο-
5 δάμον μψος Α7εελλαίον, εν δε ζ/ελφοϊς άρχοντος Φιλοκρά-
τεος | μηνός Ποιτροπίον τον πρώτον, άπέδοτο Αρίστων ζ/η -
μητρίον, Θεόδοτος Αρίστωνος Olavß-εϊς τοϊ Απόλλωνι τοΊ
Πν&ίοι σώμα άνδρεϊον έττ ελεν$ερίαι ωι όνομα \ Νικόστρατος
10 τό γένος έξΑνεος, τιμάς άργνρίον || μνάν τεσσάριον. βεβααο-
τηρες κατά τους νόμονς' Λέων Πυ&έα Οίαν&ενς, Αρμόξενος
Πολνττείΰεος Σιράτι ος. μάρτνροΐ' Ξενίας, Λέων ζΐάμωνος
Αρσινοεϊς, Λέων \ Πν$έα Οίανΰεΰς, Ξενοκράτης Ενδαμίδα
15 Χα\ληενς, Ξενοκράτης Ξενοκρότεος, Αρμόξενος, (1 Πολνψρων
Πολνπεί&εος, Αρίστων Πνρρον, Τί\μων Τιμοθέου Στράτιοι,
Θενδοτος Αριστίω νος Οιαν&ενς, Ξενόκριτος Ποτάμωνος Τρι-
γο νενς. τάν ώνάν ψνλάσσοντι Πολνψρων | Πολυττεί&εος Στρά-
20 τιος, Αρίστων Πνρρον || Στράτιος.
Erhaltung und Wiedergabe bei W.-F. tadellos. Sehr inconsequent
ist der Steinmetz, wenn er Θεόδοτος (Ζ. 7) und Θενδοτος (Ζ. 16), bald
Dative auf -οι (τοΐ, Πν&ίοι), bald auf -ωι (ώί) einschlägt, wenn er Z. 6
den Singular (vgl. so auch 1847, 1; 1879, 1), Z. 18 den Plural bei zwei
asyndetisch angereihten Subjekten giebt. Zum Dialekte der Οϊαν&εΐς
(vgl. 1851,14) stimmt die Form Δημητρίου nicht. S. 1922,5. Mit Χαληενς
Ζ. 13 (s. 1927,3) vgl. Schreibungen wie Ήρακλήου (1685,1), Μενεκοάτηα 1827,1,
άνδρήον 1785, 4. Die Bürgen sind nochmals unter den Zeugen genannt
(s. 1922), ebenso der zweite Verkäufer (ob der Sohn des ersten?).
Zeit. Priesterschaft V (etwa 156—151). S. No. 1900.
1909 W.-F. 244. Caner 214. C ν. B.