DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24588#0088
78
DOORNEN IN DEN LAUWERKRANS.
verder geene verandering op haar gelaat te lezen. De
koning maakte een eind hieraan :
« Wij hebben nog het een en ander met onzen
vriend Ruthven te bespreken, n zeide hij ongedwongen,
« men begint juist te dansen en gij, meester Antonius,
die zulk een onvermoeid liefhebber van de menuet zijt,
zult Lady Mary zeker gaarne verzoeken om de eer haar
rond te mogen geleiden. »
Schroomvallig als een jong meisje boog de schil-
der zich tot haar over en stamelde eenige onhoorbare
woorden. Ook ditmaal kwam er geen verandering op het
schoone gelaat. Mary Ruthven maakte alleen een statige
buiging voor den koning, en legde toen hare hand op den
arm van den schilder.
Beiden verwijderden zich. naar het gewoel der steeds
dichter wordende menigte.
Het duurde eenigen tijd aleer de kunstenaar zijne
stem genoegzaam vertrouwen durfde om te zeggen :
« De aanwinst door het hof gedaan met uwe
tegenwoordigheid op dit feest, schijnt alleen voor ons
vol zoetheid te zijn, en men zou meenen dat het u
veel gekost moet hebben het buitenleven te laten
varen. »
« Ruthven-Castle is heel eenzaam gelegen, » klonk
het antwoord, dat met eene zeer zachte, welluidende
stem gegeven werd; « zelden dringt er iemand door
tot ons. Wij zijn er alleen met de reedieren en de
bosschen; wanneer men eenmaal daaraan gewoon is,
valt het niet gemakkelijk zich te voegen naar de hoof-
sche grillen en gekunstelde onwaarheden der wereld. »
(( Over slechts al te korten tijd zult gij tot uwe
wouden terug kunnen gaan, » sprak hij op ontroerden
toon. a Gij zult er u gelukkiger dan ooit gevoelen, na
■eene scheiding die u bewezen heeft hoe lief zij u waren.
DOORNEN IN DEN LAUWERKRANS.
verder geene verandering op haar gelaat te lezen. De
koning maakte een eind hieraan :
« Wij hebben nog het een en ander met onzen
vriend Ruthven te bespreken, n zeide hij ongedwongen,
« men begint juist te dansen en gij, meester Antonius,
die zulk een onvermoeid liefhebber van de menuet zijt,
zult Lady Mary zeker gaarne verzoeken om de eer haar
rond te mogen geleiden. »
Schroomvallig als een jong meisje boog de schil-
der zich tot haar over en stamelde eenige onhoorbare
woorden. Ook ditmaal kwam er geen verandering op het
schoone gelaat. Mary Ruthven maakte alleen een statige
buiging voor den koning, en legde toen hare hand op den
arm van den schilder.
Beiden verwijderden zich. naar het gewoel der steeds
dichter wordende menigte.
Het duurde eenigen tijd aleer de kunstenaar zijne
stem genoegzaam vertrouwen durfde om te zeggen :
« De aanwinst door het hof gedaan met uwe
tegenwoordigheid op dit feest, schijnt alleen voor ons
vol zoetheid te zijn, en men zou meenen dat het u
veel gekost moet hebben het buitenleven te laten
varen. »
« Ruthven-Castle is heel eenzaam gelegen, » klonk
het antwoord, dat met eene zeer zachte, welluidende
stem gegeven werd; « zelden dringt er iemand door
tot ons. Wij zijn er alleen met de reedieren en de
bosschen; wanneer men eenmaal daaraan gewoon is,
valt het niet gemakkelijk zich te voegen naar de hoof-
sche grillen en gekunstelde onwaarheden der wereld. »
(( Over slechts al te korten tijd zult gij tot uwe
wouden terug kunnen gaan, » sprak hij op ontroerden
toon. a Gij zult er u gelukkiger dan ooit gevoelen, na
■eene scheiding die u bewezen heeft hoe lief zij u waren.