DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24588#0220
20 8
DOORNEN IN DEN LAUWERKRANS.
zich nog te redden, heeft hij zich aan de macht van
woekeraars overgegeven ; zij weigeren thans langer geduld
te oefenen, en____ en zoo zij hem nog niet eenmaal
helpen, zal hij in de onmogelijkheid zijn een stuk terug
te nemen, dat hem van eerloosheid zal aanklagen, als
het aan het daglicht komt. Gij ziet, ik heb u alles gezegd.
Zelfs een broeder had niet meer van mij kunnen ver-
nemen. Gij weet tevens dat gij geen redding aan kunt
brengen. »
« Dit laatste spreek ik tegen, » anwoordde de
kunstenaar op vasten toon, terwijl zijn gelaat edeler
uitdrukking aannam, dan Mary daarop nog verspreid
had gezien, « gij hebt mij uw vertrouwen geschonken,
en daarmede het recht gegeven over uwe belangen en
die der uwen te waken. Ik ben een rijk man,,
lady Mary, op heel den aardbodem heb ik niemand
met wie ik de vruchten van mijn arbeid zou kunnen
deelen, en gedurende mijn gansche loopbaan stond ik
nimmer stil bij de vraag, op welke wijze ik eenig wel
kon doen. Hier en daar heb ik een armen artist
geholpen, die mij toevallig zijn nood klaagde, dat is
alles geweest. Hoe weinig, hoe bitter weinig is het
niet om op te wegen tegen al de dwaasheden van mijn
bestaan! Gij alleen hebt de macht gehad mij dat in te
doen zien ; help mij de zelfzucht van mijn leven tot
hiertoe herstellen, door mij de zoetheid te doen smaken
met dat vroeger zoo nutteloos verkwiste geld uw huis
te redden. »
Hij had smeekend gesproken, alsof hij zelf het was
die haar een gunst afbedelde, en getroffen reikte Mary
Ruthven hem de hand.
« Ik heb u tot dusverre dikwijls miskend, « zeide
zij op gebroken toon, « en ik vraag u daar vergiffenis
voor; maar ik kan uw aanbod niet aannemen. Zelfs ter
wille van mijn vader mag ik mij niet vernederen. »
DOORNEN IN DEN LAUWERKRANS.
zich nog te redden, heeft hij zich aan de macht van
woekeraars overgegeven ; zij weigeren thans langer geduld
te oefenen, en____ en zoo zij hem nog niet eenmaal
helpen, zal hij in de onmogelijkheid zijn een stuk terug
te nemen, dat hem van eerloosheid zal aanklagen, als
het aan het daglicht komt. Gij ziet, ik heb u alles gezegd.
Zelfs een broeder had niet meer van mij kunnen ver-
nemen. Gij weet tevens dat gij geen redding aan kunt
brengen. »
« Dit laatste spreek ik tegen, » anwoordde de
kunstenaar op vasten toon, terwijl zijn gelaat edeler
uitdrukking aannam, dan Mary daarop nog verspreid
had gezien, « gij hebt mij uw vertrouwen geschonken,
en daarmede het recht gegeven over uwe belangen en
die der uwen te waken. Ik ben een rijk man,,
lady Mary, op heel den aardbodem heb ik niemand
met wie ik de vruchten van mijn arbeid zou kunnen
deelen, en gedurende mijn gansche loopbaan stond ik
nimmer stil bij de vraag, op welke wijze ik eenig wel
kon doen. Hier en daar heb ik een armen artist
geholpen, die mij toevallig zijn nood klaagde, dat is
alles geweest. Hoe weinig, hoe bitter weinig is het
niet om op te wegen tegen al de dwaasheden van mijn
bestaan! Gij alleen hebt de macht gehad mij dat in te
doen zien ; help mij de zelfzucht van mijn leven tot
hiertoe herstellen, door mij de zoetheid te doen smaken
met dat vroeger zoo nutteloos verkwiste geld uw huis
te redden. »
Hij had smeekend gesproken, alsof hij zelf het was
die haar een gunst afbedelde, en getroffen reikte Mary
Ruthven hem de hand.
« Ik heb u tot dusverre dikwijls miskend, « zeide
zij op gebroken toon, « en ik vraag u daar vergiffenis
voor; maar ik kan uw aanbod niet aannemen. Zelfs ter
wille van mijn vader mag ik mij niet vernederen. »