De Dietsche warande: tijdschrift voor kunst en Zedegeschiedenis (3: 9.1896)

126

OUD-VLAAMSCHE GEBEDEN.

Ook zulke die hij niet wil « bescrijven om der eer-
baerheyt wille ».

Ziehier den tekst.

Ic geve mi sculdich dat ic ghezondicht heb tegen
minen Heere ende God in eenich vanden dootzonden.
Ten eersten in hoovaerdicheyt, in woorden, ghe-
dachten ende in wercken, dat ic mij zelven verheven
heb ende van ander menschen ghezien ende ghehoort
heb willen zijn.

Ic heb vermetel ende pompoos gheweest in
woorden ende wercken ende heb idel glorie metter
herten gehailt. Van myn rijcdom, edelheyt ende
schoonheyt heb ic mi vermeten ende beroemt ende
ander menschen versmaet, die dat. niet en hadden.
Die ordinantie vander heyliger kercken en heb ic
niet geacht, en heb ghesproken metten genen die
in den ban waren; die beneden mi waren heb ic
versmaet; die boven mi waren heb ic ghehaet; die
mij ghelijc waren heb ic bemint. Mijn eygen wil
wilde ic altijt gedaen hebben ende wilde altijt recht
hebben; ic ontseuldichde mij en besculdichde andere;
ic en heb God niet dancbaer geweest oft den menscen
van al tgoet dat my van hen gesciet is.

Ten ii geve ic mij sculdich in ghiericheyt, want
onmanierlijc ende boven minen staet heb ic begeert
rijcdom, eere oft beneficiën. Anderlieden goet heb
ic bij mij gehouden ende mijnen wille daermede
gedaen. Uut giericheyt heb ic gelaten mijnen even
mensce aelmoessen te deelen diet van noode hadden.
Ic heb met menigerande spel gespeelt ende met
teerlingen gedobbelt, uut giericheyt, des sondaechs
ende heylichs daechs. Ic heb om geit, om eere
ende beneficie te vercrigen gelogen, vclsce brieven