Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1884 (1885))

21

22

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ

ΕΚ ΤΩΝ ΕΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ.

(Συνέχεια έν τω τόμφ του έτους 1883, ήτοι σελ. 26, 86, 148 και 197),

62.

'Εν έπιμήκει τετραγωνικά ?άθω, οΰ ΰψος 0,75
•πλάτος 0,48 και πάχος 0,30, άναγινώσκονται κα-
λώς διατηρουμένοις γράμμασι των τελευταίων ρω-
μαϊκών χρόνων τά§ε :

Α ε: κ λ η Ρ ι υ ι

λ I Γ Ε ω Τ Η I

ΟΙΕΡΟφλΝΤΗΕ

ΚλίΙΕΡΕΥΕΤΟΥΠωΤΗ

ροπμναεεΑεο
ερμιονευε

Κ λ Τ Ο Ν Α Ρ
Τ Ο Ε λ Β

Άσκλτιπιώι

λιγεώτηι

ό ίεροφάντης

κας ιερεύς τοΰ σωτη-

ρος Μνασέας (Μνασέου)

έρμιονεΰς

κατ' οναρ

το ΣΛΒ'.

Τά γράμματα έν τω γΊ· και μάλιστα τω ο"
στίχω εϊνε μικρότερα των έν τοις λοιποΐς.

Στ. 2. Περιεργον είνε και πρωτοφανές τό του
Ασκληπιού" έπι'Οετον Λυγεωτης. Προς πιθανήν τινα
έρμηνείαν της λέξεως ταύτης αναγκάζομαι νά έκ-
θέσω τά έξης.

Ό Παυσανίας μεταβάς έξ "Αργούς εις Τίρυνθα
και εκείθεν εις τό Ιερόν τοΟ'ΑσκληπιοΟ διήλθε δια
της κώμης Αήσσης, περί ής λέγει: « Κατά δε την
είς Επίδαυρον εύθεϊ'άν έστι κώμη Αήσσα . . . και

κατά δε την Αησσαν εχεται της Αργείας ή Έπι-
δαυρίων» {Πανσ. 2,25,10 και' 26, 1). Τήν
Αησσαν ταύτην θέτουσιν οί περί τήν τοπογραφίαν
της Αργολίδος άσχοληθέντες (1) έν τω νυν χωρίψ
Λιγονριό, όπερ κείται δντως έπί άρχαίου τινός πο-
λιχνίου, διότι σώζονται έν αύτώ λείψανα τειχών,
και απέχει τοΟ ΊεροΟ τοΟ ΆσκληπιοΟ μίαν περί-
που ώραν (2). Εν τή όδώ ομοος τη από Άργους
είς τό Ιερόν σώζονται νυν τρείς άρχαϊ'αι Ακροπό-
λεις. Εις τό μέσον περίπου της όδοΟ, έν τη θέσει
ήτις καλείται σήμερον Καζάρμα (3), κείται ή με-
γίστη τών Ακροπόλεων τούτων, και έν αύτη σώ-
ζονται λείψανα άρχαίου ναοΟ,έξ ου προέρχεται ί'σως
και άρχαϊκόν δοορικον κιονόκρανον (4).Είς άπόστασιν
δε τετάρτου ώρας περίπου σώζεται δευτέρα "Ακρό-
πολις, τό Καύτράκι, μεγάλη και αύτη,και είς άπό-
στασιν μιας και ημισείας ώρας άπό ταύτης κείται
ή πολύ μικροτέρα τών δύο ρηΟεισών "Ακρόπολις,
έν ή τό Αιγουριό. Άλλ' ή τοσούτον πλησίον οικο-
δομή τών δύο πρώτων και μεγάλί,υν "Ακροπόλεων,
δηλοΐ' ό'τι έκεΐ θά ήσαν τά όρια της "Αργείας και
Έπιδ αυρίας χιύρας, και κατ άκολουθίαν δτι έκεΓ
θά ήτο ή Αήσσα. Αλλως άοροΟ ο Παυσανίας έν τή
όδώ τή μεταξύ Τίρυνθος και ΊεροΟ μόνον της Αήσ-
σης μνημονεύει, έπεται οτι αύτη θά ήτο ή επιση-
μότερα τών κατ αύτήν πόλεο^ν και κατ" άκολου-

(1) Ίδε ϋηΓίϊυκ .· Ροίοροηηοϋ. ii, σ. 418,

(2) Έκ τούτου και ό δήμος, ούτινος πρωτεύουσα εϊνε τό Λιγουριό,
εκλήθη δήμος Λήσσης.

(3) Ούτως εκλήθη τό μέρος τούτου έ'νεκα Στρατώνος οϊκοδομηΟέν-
τος έκεΐ πρό ετών πρός καταδίωξιν της ληστείας.

(4) Τοΰ'το ευρέθη εν τη γινομένη νυν εργασία πρός κατασκευήν αμα-
ξιτής όδοΰ άπό Ναυπλίου εις τό Ιερόν. Έν τή αύτη εργασία άπεκαλύ-
οΟησαν έτι μέγα πλήθος κεραμίων και πλίνθων έξόπτήςγής. Και γέ-
φυρα δέ, κατά τόν κυκλώπειον τρόπον ωκοδομημένη και έν καλλίστη
.διατηρούμενη καταστάσει, σώζεται πλησίον τή: Ακροπόλεως ταύτης

ι