DOI article:
Basēs, Spyridōn: Ypatika grammata pros Ōrōpious
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.13162#0080
117
ΥΠΑΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΩΡΩΠΙΟΥΣ
118
ΚοίΏίΐηαηι ΕΐάδοΐδοαηΙυΓ». Άλλ , ίνα παρασιωπή-
σωμεν το πρωτοφανές της φράσεως αίΐΐβοΐίο ΐη Γβπι
ρυΜιοαπ) ηοδίΓαπι επί τοιαύτης εννοίας και δτι έν
τω δόγματι ούδείς περί τούτου λόγος, λιαν ελευθέ-
ριοι θά ήσαν οί Ρωμαίοι και παρά την έαυτών συ-
νήθειαν θά έποίουν, άν τοσαύτας και τηλικαύτας
άπένεμον τω Άσ/Ληπιάδη και τοις άλλοις τιμάς
υπέρ τών καλώς πειραγμένων ύπ αύτών και
ανδραγαθημάτων άπλώς, αλλά μή ύπέρ των αν-
δραγαθημάτων εις τά δημόσια πράγματα αύτών
των Ρωμαίων. Ή φράσις άρα εις τά. . . .ημέτερα
συναπτέα τοις ήγουμένοις, τότε δέ το καταλογή
μεταφραστέον άλλως. Προς τούτοις άπαντ? ή λ.
και έν έκλογ. έκ Πολυβίου 23, 12, 10 α καταλο-
γή ν ποιείσθαι τήν άρμόζουσαν, καθάπερ και Ρω-
μαίοι ποιούνται των παραγιγνομένων προς αυτούς
πρεσβευτών», ένθα άνευ λόγου ίσως γράφει δ
Ει-ηβδίί καταδοχην. Και γλώσσα δέ υπάρχει « κα-
ταλογή ΓβδρβοΙυβ». Άλλα πάντων χρησιμώτατα
προς τήν έρμηνείαν της λέςεως έν τω προκειμένω
χωρίω είσί τά τοΟ Φρυνίχου (ρ. 440) « Καταλογήν
οί σύρφα/.ες λέγουσι τήν πρός τινα αιδώ». Τί
δ' άλλο είναι ή προς τούς θεούς αιδώς, ή ΓβνβΓβη-
ίία αάνθΓδϋβ άβ08, ή ή ΓβΗ^ίο, ή των θεών θερα-
πεία; Ταύτην λοιπόν τήν λέξινάνέγνω, νομίζω, έν
τφ πρωτοτύπω δ μεταφραστής, και ταύτην έξηλ-
λήνισε πιστώς καταΐογήν, τουτέστιν αί(3ω ττρός
τονς θεούς, εις ών αυτός ούχί των λογιωτάτων,
οίος ό Φρύνιχος, άλλά των πολλών εκείνων, ους
σύρφακας άποκαλεί ό άκράχολος γραμματικός.
Προσεξυπακουστέον δέ (καίτοι δεν είναι πασ' α-
νάγκη, άν ορθώς προσέθηκα τό οααβίΐ) Ιαβηιίαβ έκ
του Ιιιβηόοπιιη, ώς και παρά Ψευδοκικέρωνι (άβ
Εαν. ΐ'βδ]). 27) κείται: ουτυΐΐδ &βάί1ίΐ&8, ηιι«6 πια-
χίιηβ Ιιλπο Γβΐϊσϊοηβηι Ιαβπ δοΐβΐ- Το δέ ένεκεν
νομίζω δτι κατά παραδρομήν παρελείφθη, διότι
κείται έν στχ. 21,26 και 40, έ'νθα ή αυτή φράσις.
Πάλιν δ έν τούτοις τοις χωρίοις νομίζω ό'τι
έξ άμελείας παρε7^είφθη τό ΎΜταΛογής, διότι δύ-
ναται μεν και άλλως να εύοδήση ή σύνταξις των
προκειμένων χωρίων έξαρτωμένης δηλ. της γενι-
κής #εών αθανάτων έκ τών ιερών τεμενών τε ή
και έΗ αύτοΟ τοΟ φυλακής, άλλ'έγώ ούδέτερον τού-
των ασπάζομαι, τό μεν διότι ή πλοκή τοΟ λό-
γου θά ήτο τραχεία, τό δέ διότι ουδέν γινώσκω
παράδειγμα τοΟ ΐαβπ ιΐβοδ αντί οοΐβΐ'β (Ιεοδ κ.τ.τ.
Στχ. 41. Λ0 τό αύτό μετάφρασις τοΟ ηυοθ
ΊάβίΏ, εΐ μή εχομεν ένταυθα παρερμηνείαν ή πα-
ρανάγνωσμα τοΟ μεταφραστοΟ και έν τω πρωτο-
τυπώ εκείτο ςαοά ορκίβηι, ό'περ ένταΰθα προςφυέ-
στατον.
Στχ. 45. "Ινα ΚΑΙ αντη ή χώρα άσυίος
ύπάρχη. Ο καϊ έρμηνευτέος: ώς και τά ιερόν.
Πρβλ. Τάκιτ. Αηηαΐ. III, 62: βΐ πιβιηοΓαΒαηΙαΓ
ΡβΓρβΓηαβ, Ιδαυποί Γηυΐΐαςπβ αΐια πϊΐρβΓ&Ιυπιαι
ηοπιίηα, ψ\'\ ηοη ηιοάο ΙβηψΙο, &βά άηούιω τηΜΐΒιιε
ρα88ΐιηι βαικίβπι δαηοΐίΐ&Ιβιη [τ.ε. την άσυλίαν] ΐπ-
βιΐθΐ'αηΐ. Όμοιόν τι έχαρίσατο τοις Μάγνησιν ό
Σύλλας, ώς ό αυτός Τάκιτος μνημονεύει μικρόν
άνωτέρω: ηυοΓίιηι ϊΐΐβ [Χ. δοΐρϊο] ΑηΙίοοΙιο, Ιιϊο
[8α11α] ΜίΐΙιπάειΙβ ρυΐδίδ Βιΐβπι αίηυβ νϊιΊυΐβιη Μα-
§ηβΙιιΐϊΐ άθοοί'ανορβ, ιιΐί Όι'αηΗΒ Ι^βυοορΙίΓνηίΒ ρβτ-
[η()ίιιιη ίηυίοίαυίΐβ ΓορθΙ.
Στχ. 47. Εις τονς αγώνας. Άντί τοΟ εϊς ήτο
κεχ_αραγμένον πρότερον προς τ.έ. πάλιν ή αρχή τοΟ
προςόδονς άπάΰας.
Στχ. 50. Έκτος άγρών κ.τ.2. Οί άγροί τοΟ
Έραο^ώρου ήσαν και προ της καθιερώσεως της
Ώρωπίας γης ίπιιηυηβδ κατ' έξαίρεσιν.
Στχ. 52. Αύγμα Σννκΐήτον. Ίδ. εις 36.
Αύτ. ' Επί Αενκίον Σνίΐα 'Επαφροδίτον
Ι*. ΟοπιβΙιο 8ιι11α ΡβΗοβ. Μέχρι τοθδε ήν τό όνομα
Έπαφρόδιτος ώς παρωνύμιον τοΟ Σύλλα, ό'σον
έμέ είδέναι, μόνον έκ συγγραφέων γνωστόν. Ού-
τως δ Διόδωρος ( Άποσπ. έν τομ.. 5 σελ. 174
έκδ. ΒίηιΙορί". ) : « δικτάτωρ γεγονώς 'Επαφρόδι-
τόν τε ονομάσας εαυτόν ούκ έψεύσατο της άλα-
ζονείας ». Πλούταρχος Σύλλα 34 : « (δ Σύλλας )
άπολογισμον έν εκκλησία τών πράξεων ποιούμε-
νος ούκ έλάσσονι σπουδή τάς ευτυχίας ή τάς
άνδραγαθίας κατηριθμείτο , και πέρας έκέλευσεν
εαυτόν επί τούτοις Ευτυχή προσαγορεύεσθαι" τοΰτο
γαρ ό Φήΐίξ μάΛιατα βούΛεται όη2οΒν' αύ-
τός δέ τοις Έλλησι γράφων και χρηματίζων έαυ-
τόν 'Επαψρόδιτον άνηγόρευε και παρ' ήμί'ν έν
τοις τροπαίοις ούτως άναγέγραπται' ΛΕΥΚΙΟΣ
ΥΠΑΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΩΡΩΠΙΟΥΣ
118
ΚοίΏίΐηαηι ΕΐάδοΐδοαηΙυΓ». Άλλ , ίνα παρασιωπή-
σωμεν το πρωτοφανές της φράσεως αίΐΐβοΐίο ΐη Γβπι
ρυΜιοαπ) ηοδίΓαπι επί τοιαύτης εννοίας και δτι έν
τω δόγματι ούδείς περί τούτου λόγος, λιαν ελευθέ-
ριοι θά ήσαν οί Ρωμαίοι και παρά την έαυτών συ-
νήθειαν θά έποίουν, άν τοσαύτας και τηλικαύτας
άπένεμον τω Άσ/Ληπιάδη και τοις άλλοις τιμάς
υπέρ τών καλώς πειραγμένων ύπ αύτών και
ανδραγαθημάτων άπλώς, αλλά μή ύπέρ των αν-
δραγαθημάτων εις τά δημόσια πράγματα αύτών
των Ρωμαίων. Ή φράσις άρα εις τά. . . .ημέτερα
συναπτέα τοις ήγουμένοις, τότε δέ το καταλογή
μεταφραστέον άλλως. Προς τούτοις άπαντ? ή λ.
και έν έκλογ. έκ Πολυβίου 23, 12, 10 α καταλο-
γή ν ποιείσθαι τήν άρμόζουσαν, καθάπερ και Ρω-
μαίοι ποιούνται των παραγιγνομένων προς αυτούς
πρεσβευτών», ένθα άνευ λόγου ίσως γράφει δ
Ει-ηβδίί καταδοχην. Και γλώσσα δέ υπάρχει « κα-
ταλογή ΓβδρβοΙυβ». Άλλα πάντων χρησιμώτατα
προς τήν έρμηνείαν της λέςεως έν τω προκειμένω
χωρίω είσί τά τοΟ Φρυνίχου (ρ. 440) « Καταλογήν
οί σύρφα/.ες λέγουσι τήν πρός τινα αιδώ». Τί
δ' άλλο είναι ή προς τούς θεούς αιδώς, ή ΓβνβΓβη-
ίία αάνθΓδϋβ άβ08, ή ή ΓβΗ^ίο, ή των θεών θερα-
πεία; Ταύτην λοιπόν τήν λέξινάνέγνω, νομίζω, έν
τφ πρωτοτύπω δ μεταφραστής, και ταύτην έξηλ-
λήνισε πιστώς καταΐογήν, τουτέστιν αί(3ω ττρός
τονς θεούς, εις ών αυτός ούχί των λογιωτάτων,
οίος ό Φρύνιχος, άλλά των πολλών εκείνων, ους
σύρφακας άποκαλεί ό άκράχολος γραμματικός.
Προσεξυπακουστέον δέ (καίτοι δεν είναι πασ' α-
νάγκη, άν ορθώς προσέθηκα τό οααβίΐ) Ιαβηιίαβ έκ
του Ιιιβηόοπιιη, ώς και παρά Ψευδοκικέρωνι (άβ
Εαν. ΐ'βδ]). 27) κείται: ουτυΐΐδ &βάί1ίΐ&8, ηιι«6 πια-
χίιηβ Ιιλπο Γβΐϊσϊοηβηι Ιαβπ δοΐβΐ- Το δέ ένεκεν
νομίζω δτι κατά παραδρομήν παρελείφθη, διότι
κείται έν στχ. 21,26 και 40, έ'νθα ή αυτή φράσις.
Πάλιν δ έν τούτοις τοις χωρίοις νομίζω ό'τι
έξ άμελείας παρε7^είφθη τό ΎΜταΛογής, διότι δύ-
ναται μεν και άλλως να εύοδήση ή σύνταξις των
προκειμένων χωρίων έξαρτωμένης δηλ. της γενι-
κής #εών αθανάτων έκ τών ιερών τεμενών τε ή
και έΗ αύτοΟ τοΟ φυλακής, άλλ'έγώ ούδέτερον τού-
των ασπάζομαι, τό μεν διότι ή πλοκή τοΟ λό-
γου θά ήτο τραχεία, τό δέ διότι ουδέν γινώσκω
παράδειγμα τοΟ ΐαβπ ιΐβοδ αντί οοΐβΐ'β (Ιεοδ κ.τ.τ.
Στχ. 41. Λ0 τό αύτό μετάφρασις τοΟ ηυοθ
ΊάβίΏ, εΐ μή εχομεν ένταυθα παρερμηνείαν ή πα-
ρανάγνωσμα τοΟ μεταφραστοΟ και έν τω πρωτο-
τυπώ εκείτο ςαοά ορκίβηι, ό'περ ένταΰθα προςφυέ-
στατον.
Στχ. 45. "Ινα ΚΑΙ αντη ή χώρα άσυίος
ύπάρχη. Ο καϊ έρμηνευτέος: ώς και τά ιερόν.
Πρβλ. Τάκιτ. Αηηαΐ. III, 62: βΐ πιβιηοΓαΒαηΙαΓ
ΡβΓρβΓηαβ, Ιδαυποί Γηυΐΐαςπβ αΐια πϊΐρβΓ&Ιυπιαι
ηοπιίηα, ψ\'\ ηοη ηιοάο ΙβηψΙο, &βά άηούιω τηΜΐΒιιε
ρα88ΐιηι βαικίβπι δαηοΐίΐ&Ιβιη [τ.ε. την άσυλίαν] ΐπ-
βιΐθΐ'αηΐ. Όμοιόν τι έχαρίσατο τοις Μάγνησιν ό
Σύλλας, ώς ό αυτός Τάκιτος μνημονεύει μικρόν
άνωτέρω: ηυοΓίιηι ϊΐΐβ [Χ. δοΐρϊο] ΑηΙίοοΙιο, Ιιϊο
[8α11α] ΜίΐΙιπάειΙβ ρυΐδίδ Βιΐβπι αίηυβ νϊιΊυΐβιη Μα-
§ηβΙιιΐϊΐ άθοοί'ανορβ, ιιΐί Όι'αηΗΒ Ι^βυοορΙίΓνηίΒ ρβτ-
[η()ίιιιη ίηυίοίαυίΐβ ΓορθΙ.
Στχ. 47. Εις τονς αγώνας. Άντί τοΟ εϊς ήτο
κεχ_αραγμένον πρότερον προς τ.έ. πάλιν ή αρχή τοΟ
προςόδονς άπάΰας.
Στχ. 50. Έκτος άγρών κ.τ.2. Οί άγροί τοΟ
Έραο^ώρου ήσαν και προ της καθιερώσεως της
Ώρωπίας γης ίπιιηυηβδ κατ' έξαίρεσιν.
Στχ. 52. Αύγμα Σννκΐήτον. Ίδ. εις 36.
Αύτ. ' Επί Αενκίον Σνίΐα 'Επαφροδίτον
Ι*. ΟοπιβΙιο 8ιι11α ΡβΗοβ. Μέχρι τοθδε ήν τό όνομα
Έπαφρόδιτος ώς παρωνύμιον τοΟ Σύλλα, ό'σον
έμέ είδέναι, μόνον έκ συγγραφέων γνωστόν. Ού-
τως δ Διόδωρος ( Άποσπ. έν τομ.. 5 σελ. 174
έκδ. ΒίηιΙορί". ) : « δικτάτωρ γεγονώς 'Επαφρόδι-
τόν τε ονομάσας εαυτόν ούκ έψεύσατο της άλα-
ζονείας ». Πλούταρχος Σύλλα 34 : « (δ Σύλλας )
άπολογισμον έν εκκλησία τών πράξεων ποιούμε-
νος ούκ έλάσσονι σπουδή τάς ευτυχίας ή τάς
άνδραγαθίας κατηριθμείτο , και πέρας έκέλευσεν
εαυτόν επί τούτοις Ευτυχή προσαγορεύεσθαι" τοΰτο
γαρ ό Φήΐίξ μάΛιατα βούΛεται όη2οΒν' αύ-
τός δέ τοις Έλλησι γράφων και χρηματίζων έαυ-
τόν 'Επαψρόδιτον άνηγόρευε και παρ' ήμί'ν έν
τοις τροπαίοις ούτως άναγέγραπται' ΛΕΥΚΙΟΣ