Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1884 (1885))

145

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΞ ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ

146

ταστενοχωρούμενα και 18 άκόμη γράμματα" άλλα
τότε δ στίχος θά είχε 66 γράμματα, ενώ ό προ αύ-
τοΟ εχει μόνον 63.

Γ.

Στίχ. 2-12. "Ενδεκα αναγράφονται οί αίρε-
θέντες επί τήν άνάθεσιν της εικόνος. Πέντε έξελε-
ξαντο οί έν Ελευσΐνι τεταγμένοι, πέντε οί έν Πα-
νάκτω, και ένα, ώς φαίνεται, οί επί Φυλή (παραβ.
Α, στίχ. 38).

Στίχ. 14-15. Ήγεμων, Γνωσίας Φωκεύς[πα-
ράβ. Α, στίχ. 41-42). Και ταύτα μεν τοιαύτα.

Άλλα πότε έρρήθησαν και πότε έπι τοΟ λίθου
έχαράχθησαν τά δύο ταύτα ψηφίσματα; (1) Ότι
αμφότερα εγράφησαν έπι του λίθου ταυτοχρόνως
ουδεμία, νομίζω, δύναται νά ύπάρξη αμφιβολία" τό
ΰψος της στήλης ύπελογίσθη έκ των προτέρων δια
ταΰτά τε και δια τήν άναγραφήν τών αίρεθέντων
επί τήν άνάθεσιν της εικόνος και τών συνανατεθη-
κότων ξένων, περί ών το ψήφισμα Α έν στίχ. 38ν
και 41^ - 42ν λόγον ποιείται. Αμφότερα λοιπόν
έχαράχθησαν έπι τοΟ λίθου όταν ακόμη ήτον έν
τιμή ό Δημήτριος έν Ελλάδι, άφοΟ εις τάς ύπέρ
τοΟ Δήμου θυσίας συμπεριέλαβε και τοΟτον δ ημέ-
τερος Αριστοφάνης, επαινείται δε και δια τήν προς
τοΟτον (τον Δημήτριον) και τους εγγονούς αύτου
εύ'νοιαν. Δεν δύνανται λοιπόν νά ώσι ού'τε παλαιό-
τερα της 118, ά Όλυμ. (307/6), ήτοι της υπό
Δημητρίου του ΠολιορκητοΟ άπελευθερώσεως τών
Αθηνών από τοΟ Κασσάνδρου και τοΟ επιτρόπου
τούτου Δημητρίου τοΟ Φαληρέως, ούτε νεώτερα
της 123, β' Όλυμ. (287/86), ήτοι της φυγής του
Δημητρίου έξ Ελλάδος εις τήν 'Ασίαν. 'Εάν δέ
ταΟτα ούτως έχωσιν, ό έπώνυμ.ος άρχουν Κίμων
(Β, στίχ. 10) έν τω ένιαυτώ τοΟ οποίου εξελέγη
τό πρώτον στρατηγός έπ' 'Ελευσΐνος ό τιμώμενος
Αριστοφάνης ού'τε μετά τά αον ετος της 127ης
(272 π.Χ.) ήρξεν,(0. I. Α. αριθ.331 σημ.) ού'τε τό

(1) Λυπηρόν τω οντι οτι ή στη^Λη ο·ν περίηλθεν εις ήμάς ολόκλη-
ρος. Έκ τών εν αρχη του ψηφίσματος Α πολλά τίνα θά έοιϊασκο'μεΟα
και θά ηϋκολύνετο ίσως ήμϊν και ή χρονολογική τών ψηφισμάτων κα-
τάταξις.

ΕΨΗΜΕΡΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1884.

βον της 124^ Όλυμ. (283/2 ϋυπιοηΐ ΟΙιγοποΙ.
ά. Αγ. Αΐΐιβη. σελ. 50 - 51) ούτε τό δον της 124ΐ«
Όλυμ. (ΗβιτηβΒ II. σελ. 304), αλλά πολύ πρότε-
ρον. Προ δέ τούτου έτερός τις Λυσίας, νΟν τό πρώ-
τον ήμίν, όσον εγώ οιδα, γνωριζόμενος, ήρξε τήν
έπώνυμον άρχ_ήν και έπι τούτου ό πόλεμος ένέστη
(Β, στίχ. 7), έν ω πολέμω, αν καλώς εννοώ τ'άνα-
γινωσκόμενα, πολλοίς των Ελευσίνιων έγενετο
αίτιος της σωτηρίας (Β. στίχ. 18-19) δ τιμώ-
μενος Αριστοφάνης. Τά ήμέτερα λοιπόν ψηφίσ-
ματα θά παράσχ_ωσί τινα συμβολήν εις τον συγγρά-
ψοντά ποτε και αύθις μετά τον ϋΐΌ^δβη τήν ίστο-
ρίαν τών διαδόχων. Έγώ έξετάσας κατά τό δυνα-
τόν τά κατά τον Δημήτριον και τήν ίστορίαν τών
Αθηνών κατ' έκείνους τούς χρόνους δμολογώ ότι
εις όχι μικράν περιηλθον άμηχανίαν περί τοΟ τίνα
αρά γε νά έννοή ένταΟθα τό ήμέτερον ψήφισμα πό-
λεμον, καθ' ον τοσούτον απέβη τοις Έλευσινίοις
ωφέλιμος δ στρατηγός Αριστοφάνης, καίπερ άπλοΰς
ών τότε, ώς φαίνεται, ιδιώτης. Καθ' όλον τό εικο-
σαετές περίπου χρονικόν διάστημα (307-287) δύο
μνημονεύονται πόλεμοι, καθ' ους οί Ελευσίνιοι τά
μά)αστα ένεργόν μέρος ήναγκάσθησαν νά λάβωσι,
άφοΟ έν τή χώρα των και περί ταύτης έγένετο δ
άγων. Και κατά μεν τον συμβάντα κατά τό 288ον
ετος π. Χ. οί Αθηναίοι και μετ' αυτών και οί
Ελευσίνιοι ύπό τόν Όλυμπιόδωρον ένίκησαν τούς
έπιδραμόντας εις Ελευσίνα Μακεδόνας, δ δέ Δη-
μήτριος, καίπερ δυνάμενος νά κυρίευση και πάλιν
τάς Αθήνας, ήναγκάσθη, δΓ ους ορθώς εικάζει
λόγους δ ϋΓΌ^Ββη, νά εγκατάλειψη τήν Ελλάδα
φεύγων εις τήν 'Ασίαν (Παυσ. 1,26, 3, ϋΐΌγδβη
6. ά. ΗβΠ. II. σελ. 300 και έξης). Εις τούτον τόν
πόλεμον δεν δύνανται ν' άναφέρωνται, ώς δήλον,.
τά τοΰ ήμετέρου ψηφίσματος. 'Αλλά και δέκα πε-
ρίπου έ'τη πρότερον ειχ_ον άγωνισθή οί Αθηναίοι έν
'Ελευσΐνι κατά τών περί τόν Δημήτριον. Μετά τήν
έν Ίψω μεγάλην μάχην (301 π. Χ.) δ Δημήτριος
έπανήλθεν εις Έ)^λάδα και μή γενόμενος δεκτός
παρά τών Αθηναίων ήρξατο προπαρασκευαζόμενος
εις πόλεμον κατ' αυτών και έν τω μεταξύ θαλασ-
σοκρατήσας έπολιόρκησεν άπο θαλάσσης τήν πόλιν,
έκυρίευσε δέ τήν τε Αίγιναν και την Σαλαμίνα.

10,