DOI Artikel:
Couve, Louis: Amphoreus rythmou prōtattikou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14646#0052
83
ΑΜΦΟΡΕΥΣ ΡΥΘΜΟΥ ΠΡΩΤΛΤΤΙΚΟΥ
84
'6ου π. Χ. αιώνος. Απανταχού δέ εύρίσκομεν τον
αύτον τρόπον της απεικονίσεως έν τη συζεύξει τού-
των" εικονιζόμενων δηλ. των ίππων έν τη κατά
μέτωπον κινήσει, ό ζωγράφος δεν παρίστα ή του
έτερου μόνον των ζώων το σώμα. Συχνότατα δέ
και οί πόδες αύτών συγχέονται αδιακρίτως. Αί κε-
φάλα! μόνον τών υποζυγίων καθαρώς διακρίνονται
και δή ούτως, ώστε ή του δευτέρου νά έξέχη μι-
κρόν της του πρώτου. Ή κίνησις τών δύο συνε-
ζευγμένων ίππων εινε ούτως έντελώς όμοια. Κυ-
ριαρχεί τουτέστι συμμετρία τις αύστηρά λίαν, συν-
θηματική, άπόζουσα έτι αρχαϊσμού, ό'στις μόνον
έν τη νεωτέρα 'Αττικη τεχνουργία έκλείπει. Ούτω
λοιπόν ή ξυνωρίς τών Ίππων του ημετέρου αγγείου
ομοιάζει εντελώς προς τάς τών αγγείων της Μή-
λου, και προς πάσας τάς τών Κορινθιακών. Και
έν τούτοις ή πρόοδος έν τη τέχνη εϊνε ί/.ανώς αι-
σθητή και έν τούτω, ού μόνον δέ ώς προς τον ει-
κονιστικών τύπον τών ίππων, άλλα και ώς προς
τάς λοιπάς λεπτομέρειας, περί ών ώμιλήσαμεν,
το άγγεΐον ημών εινε εν τών μνημείων της μετα-
βατικής περιόδου. Και ώς προς μεν την έπεςεργα-
σίαν της χαίτης τών ίππων τό άγγεΐον ημών συγ-
γενεύει προς τά αρχαιότατα της σχετικής κατη-
γορίας (προς τά άγγεϊα της Μήλου) — οί άμφο-
ρεΐς οί φέροντες έν είκόνι προτομήν ίππου 1 και 6
κρατήρ έξ Αίγίνης2 φέρουσιν όμοίαν έπεξεργασίαν.
Ώς προς την λεπτότητα ό'μως του σχεδίου και
την μείζονα χρήσιν της έγχαράξεως συγγενεύει
τούτο προς τά άγγεϊα της νεωτέρας κατηγορίας.
Σχετικώς δέ πράς τάς ιδιότητας ταύτας ένδιαφέ-
οουσα εινε ή σύγκρισις τοΟ αγγείου ημών προς
τάξ'.ν τινά άγγείων περί ών εισέτι δεν ώμιλήσαμεν:
προς τά κυλικοειδή άττικοκορινθιακά άγγεϊα, ών
αριθμός ικανός ύπάρχει έν τω Έθν. Μουσείω 3 και
τών όποιων τό κάλλιστον έδημοσιεύθη έν τω πε-
ριοδικώ τούτω (Έφημερις 1885, πίν. 7). θά πα-
ρατηρήση τις ιδίως τάν δμοιον τρόπον καθ ό'ν,
έν άπασι τούτοις αί ούραί τών ίππων είσιν έπ-
εξειργασμέναι, διά μέσου τουτέστιν έγχαραγών
λίαν λεπτών και προς άλλήλας πυκνών, θά ευρη
δέ τις έπίσης ομοιότητα έντελή και ώς προς τόν
< Έθν. Μοϋσεΐον, άριΟ. 903, 904, 1003.
2 ΑιόΙι. ΖβίΙ. 1882, σ. 20ο, α. 9-10.
3 ΆριΟ. 529-532.
γενικόν τύπον τών ίππων, και ώς προς την ίππο-
σκευήν και το σχήμα τών οχημάτων.
' Αλλ' ήδη άς άνακεφαλαιώσωμεν τά εΐρημένα.
Τό δημοσιευόμενον άγγεΐον εϊνε Αττικής έργασίας
ανήκον εις περίοδόν τινα μεταβατικήν, τήν περίο-
δον έκείνην,καθ' ήν οί έν Αττική τεχνΐται προσπα-
θοΰσι ν άπαλλαγώσι τών έξωτερικών έπιδοάσεων,
και ίοία τών έξ Ασίας, όπως μορφώσωσι ρυθμόν
τινα 'Αττικόν. Και δεν έ'χει μεν εισέτι έπιτευχθή
τοϋτο' άπόδειξις δέ τούτου εϊνε ότι ήμεΐς δεν ήδυ-
νήθημεν νά έξετάσωμεν τό μέγα τούτο και ώραϊον
άγγεΐον, γωοίς νά σκεΐθώαεν πάραυτα τούς άαα>ο-
ρεΐς τής Μήλου" προς τούτοις δέ ήναγκάσθημεν
πλέον ή άπαξ νά Οέσωμεν έν παραλλήλω συγκρίσει
άγγεϊα του γνησιωτέρου Κορινθιακού ρυθμού. Τό
εοαφος της εικόνος επι του αγγείου ήμων εινε εισέτι
μεστόν κοσμ,ημάτων πληρωτικών του χώρου. Ή
χρήσις τών ίοχ_ρόων προσεπιχρισμάτων (θη^οββδ)
εϊνε εισέτι ζωηρά.Έξ άλλου ό'μως έν τω έδάφει τά
Αττικά κοσμήματα εϊσί τά δεσπόζοντα, δ δέ ρυθμός
τών εικόνων πλησιάζει ήδη τω ρυθμώ τών μελανό-
μορφων, βαθμηδόν απαλλαγείς τών Κορινθιακών
έπιδράσεων.
Έν τελικώ όέ συμπεράσματι τό άγγεΐον ημών
τακτέον εϊνε έν τή μεσαζούση εκείνη τάξει άριθμου
τίνος άγγείων ευρεθέντων έν Αττική: του έξ Αί-
γίνης κρατήρος , του άμφορέως του είκονίζοντος
τον Ηρακλή και Νέσσον 2, τών άμφορέων τών φε-
ρόντων προτομήν ίππου και τών άμφορέων τών
Σειρήνων3. Πάντα τά άγγεϊα ταύτα άποτελουσι
σύστημα (§['ουρβ) λίαν χαρακτηριστικών. Συγχρό-
νως ή μελέτη ήν έποιησάμεθα έπέτρεψεν ήμΐν
νά βεβαιώσωμεν σχέσεις τινάς του αγγείου ημών
πράς τά άγγεϊα του έκ Βουρβα τύμβου. Τέλος,
προσεκρούσαρ,εν και εις ομοιότητας τινάς του άγ-
γείου ημών προς άττικοκορινθιακάς κύλικας του
Μουσείου Αθηνών.
Μεταξύ όλων τών άγγείων τούτων ύπάρχουσι
βεβαίως διαφοραί' άλλ' έν άπασι τούτοις έξηκρι-
βώσαμεν τήν αυτήν προσπάθειαν προς εκφανσιν
νέου τινός «ιδεώδους». Οί τεχνΐται τών άγγείων
τούτων έργάζονται πάντες κατά τον ί'διον έκαστος
< ΑγοΙι. ΖβίΙ. 18&2, γ.. 9-10.
2 ΑιιίίΙίΟ ϋβηίίΠΐ. I, σελ. 5".
3 Έθν. Μουιεϊόν, άριθ. 221, 903, 904, 1003.
ΑΜΦΟΡΕΥΣ ΡΥΘΜΟΥ ΠΡΩΤΛΤΤΙΚΟΥ
84
'6ου π. Χ. αιώνος. Απανταχού δέ εύρίσκομεν τον
αύτον τρόπον της απεικονίσεως έν τη συζεύξει τού-
των" εικονιζόμενων δηλ. των ίππων έν τη κατά
μέτωπον κινήσει, ό ζωγράφος δεν παρίστα ή του
έτερου μόνον των ζώων το σώμα. Συχνότατα δέ
και οί πόδες αύτών συγχέονται αδιακρίτως. Αί κε-
φάλα! μόνον τών υποζυγίων καθαρώς διακρίνονται
και δή ούτως, ώστε ή του δευτέρου νά έξέχη μι-
κρόν της του πρώτου. Ή κίνησις τών δύο συνε-
ζευγμένων ίππων εινε ούτως έντελώς όμοια. Κυ-
ριαρχεί τουτέστι συμμετρία τις αύστηρά λίαν, συν-
θηματική, άπόζουσα έτι αρχαϊσμού, ό'στις μόνον
έν τη νεωτέρα 'Αττικη τεχνουργία έκλείπει. Ούτω
λοιπόν ή ξυνωρίς τών Ίππων του ημετέρου αγγείου
ομοιάζει εντελώς προς τάς τών αγγείων της Μή-
λου, και προς πάσας τάς τών Κορινθιακών. Και
έν τούτοις ή πρόοδος έν τη τέχνη εϊνε ί/.ανώς αι-
σθητή και έν τούτω, ού μόνον δέ ώς προς τον ει-
κονιστικών τύπον τών ίππων, άλλα και ώς προς
τάς λοιπάς λεπτομέρειας, περί ών ώμιλήσαμεν,
το άγγεΐον ημών εινε εν τών μνημείων της μετα-
βατικής περιόδου. Και ώς προς μεν την έπεςεργα-
σίαν της χαίτης τών ίππων τό άγγεΐον ημών συγ-
γενεύει προς τά αρχαιότατα της σχετικής κατη-
γορίας (προς τά άγγεϊα της Μήλου) — οί άμφο-
ρεΐς οί φέροντες έν είκόνι προτομήν ίππου 1 και 6
κρατήρ έξ Αίγίνης2 φέρουσιν όμοίαν έπεξεργασίαν.
Ώς προς την λεπτότητα ό'μως του σχεδίου και
την μείζονα χρήσιν της έγχαράξεως συγγενεύει
τούτο προς τά άγγεϊα της νεωτέρας κατηγορίας.
Σχετικώς δέ πράς τάς ιδιότητας ταύτας ένδιαφέ-
οουσα εινε ή σύγκρισις τοΟ αγγείου ημών προς
τάξ'.ν τινά άγγείων περί ών εισέτι δεν ώμιλήσαμεν:
προς τά κυλικοειδή άττικοκορινθιακά άγγεϊα, ών
αριθμός ικανός ύπάρχει έν τω Έθν. Μουσείω 3 και
τών όποιων τό κάλλιστον έδημοσιεύθη έν τω πε-
ριοδικώ τούτω (Έφημερις 1885, πίν. 7). θά πα-
ρατηρήση τις ιδίως τάν δμοιον τρόπον καθ ό'ν,
έν άπασι τούτοις αί ούραί τών ίππων είσιν έπ-
εξειργασμέναι, διά μέσου τουτέστιν έγχαραγών
λίαν λεπτών και προς άλλήλας πυκνών, θά ευρη
δέ τις έπίσης ομοιότητα έντελή και ώς προς τόν
< Έθν. Μοϋσεΐον, άριΟ. 903, 904, 1003.
2 ΑιόΙι. ΖβίΙ. 1882, σ. 20ο, α. 9-10.
3 ΆριΟ. 529-532.
γενικόν τύπον τών ίππων, και ώς προς την ίππο-
σκευήν και το σχήμα τών οχημάτων.
' Αλλ' ήδη άς άνακεφαλαιώσωμεν τά εΐρημένα.
Τό δημοσιευόμενον άγγεΐον εϊνε Αττικής έργασίας
ανήκον εις περίοδόν τινα μεταβατικήν, τήν περίο-
δον έκείνην,καθ' ήν οί έν Αττική τεχνΐται προσπα-
θοΰσι ν άπαλλαγώσι τών έξωτερικών έπιδοάσεων,
και ίοία τών έξ Ασίας, όπως μορφώσωσι ρυθμόν
τινα 'Αττικόν. Και δεν έ'χει μεν εισέτι έπιτευχθή
τοϋτο' άπόδειξις δέ τούτου εϊνε ότι ήμεΐς δεν ήδυ-
νήθημεν νά έξετάσωμεν τό μέγα τούτο και ώραϊον
άγγεΐον, γωοίς νά σκεΐθώαεν πάραυτα τούς άαα>ο-
ρεΐς τής Μήλου" προς τούτοις δέ ήναγκάσθημεν
πλέον ή άπαξ νά Οέσωμεν έν παραλλήλω συγκρίσει
άγγεϊα του γνησιωτέρου Κορινθιακού ρυθμού. Τό
εοαφος της εικόνος επι του αγγείου ήμων εινε εισέτι
μεστόν κοσμ,ημάτων πληρωτικών του χώρου. Ή
χρήσις τών ίοχ_ρόων προσεπιχρισμάτων (θη^οββδ)
εϊνε εισέτι ζωηρά.Έξ άλλου ό'μως έν τω έδάφει τά
Αττικά κοσμήματα εϊσί τά δεσπόζοντα, δ δέ ρυθμός
τών εικόνων πλησιάζει ήδη τω ρυθμώ τών μελανό-
μορφων, βαθμηδόν απαλλαγείς τών Κορινθιακών
έπιδράσεων.
Έν τελικώ όέ συμπεράσματι τό άγγεΐον ημών
τακτέον εϊνε έν τή μεσαζούση εκείνη τάξει άριθμου
τίνος άγγείων ευρεθέντων έν Αττική: του έξ Αί-
γίνης κρατήρος , του άμφορέως του είκονίζοντος
τον Ηρακλή και Νέσσον 2, τών άμφορέων τών φε-
ρόντων προτομήν ίππου και τών άμφορέων τών
Σειρήνων3. Πάντα τά άγγεϊα ταύτα άποτελουσι
σύστημα (§['ουρβ) λίαν χαρακτηριστικών. Συγχρό-
νως ή μελέτη ήν έποιησάμεθα έπέτρεψεν ήμΐν
νά βεβαιώσωμεν σχέσεις τινάς του αγγείου ημών
πράς τά άγγεϊα του έκ Βουρβα τύμβου. Τέλος,
προσεκρούσαρ,εν και εις ομοιότητας τινάς του άγ-
γείου ημών προς άττικοκορινθιακάς κύλικας του
Μουσείου Αθηνών.
Μεταξύ όλων τών άγγείων τούτων ύπάρχουσι
βεβαίως διαφοραί' άλλ' έν άπασι τούτοις έξηκρι-
βώσαμεν τήν αυτήν προσπάθειαν προς εκφανσιν
νέου τινός «ιδεώδους». Οί τεχνΐται τών άγγείων
τούτων έργάζονται πάντες κατά τον ί'διον έκαστος
< ΑγοΙι. ΖβίΙ. 18&2, γ.. 9-10.
2 ΑιιίίΙίΟ ϋβηίίΠΐ. I, σελ. 5".
3 Έθν. Μουιεϊόν, άριθ. 221, 903, 904, 1003.