Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1899)

23 ε11ιγραφαι ΕΞ επιδαυρογ 24

Κατά το τέλος τοΟ γ' στίχου δ λιθοξόος εγρα- δυο θεαί, Δαμία καί Αύξησία, αί'τινες φαίνεται δτι

ψ εν 6 έπανέλαβε δ' αύτά κατά λάθος καί έν τη είνε θεαί της παραγωγικής δυνάμεως της γης και

άρχη του έπομένου στίχου. της αναπτύξεως και άκμής των φυτών. Έκ της

" Ατρεκέεο. (άληθεΐς, ακριβείς, αξιόπιστοι) ως ονομασίας των θεών τούτων ορμηθείς, ώς φαίνε-

έπίθετον θεών εϊνέ μοι πρωτοφανές. Ό "Ομηρος ται, ό ΡοιιοαιΊ άνέγνω καί συνεπλήρωσε τό έν τω-

μεταχειρίζεται τήν λ. έπιρρηματικώς μετά τών τέλει τοΟ δ στίχου της προκειμένης έπιγραφής διά

ρημάτων άγορεύειν και μαντεύεσθαι. Ευλόγως άρα λ. ζ1[α]^[ί]αο- άλλ' έν τω άποτειχισθέντι νυν και

έπονομάζεται ούτως ό θεός της μαντικής Φοίβος έκκαθαρισθέντι λίθω άναγινώσκω άσφαλώς δια
συν τω υίώ αύτοΟ Άσκληπιώ, διότι καί ό Άσκλη- βίου" ωσαύτως άναγινώσκω Άζοσίων (ουχί 'Αζε-

πιος ήτο άτρβλτής έν τοις καθ1 ύπνους παραγγέλ- σίων),του Ο λίαν ευδιάκριτου όντος έν τω λίθω1.

μασιν αύτου εις τους ασθενείς. Δεν άπαντα άρα έν τη έπιγραφη ή λ. Ααψία^

άπαντα όμως, ώς φαίνεται, έν άλλαις έν τω Ίερώ

εύρεθείσαις έπιγραφαϊς 2 μεταβεβλημένη εις Μνίατ

1». (ί,β Β38- ΡοιιοαιΊ: II 146 ^—ΡοιιϊΠοδ
(ΓΕρίάαΐΐΓβ σ. 46 άρ. 51). Ό Ποσειδώνιος, κατά τήν έπιγραφήν ταύτην

ήτο ιερεύς του Απόλλωνος καί τών Άζοσίων θεών
διά βίου. Προσφέρει δε ούτος ανάθημα τη Αύ-
ξησία, τη έκ τών Άζοσίων θεών, ώς φαίνεται.
Τών θεών τούτων, ων θά ήτο καί ή Δααία ή Μνία,.
συνέπιπτε ή εορτή, ώς φαίνεται, κατά τον έν Έπι-
' - · Κ \ δαύρω μήνα 'Αΐόσιον τον τούτου ένεκα ούτως έπι-

Λ 00 Ν ΟίΓΚίΧΐ θ £ 0^ ^ \ κληθέντα. Περί της παραγωγής της λέξεως ταύ-
της ί'δε Β. Κβϊΐ έν ΑΛβη. ΜΐΙΐΗβί1αη§βη, 1895,
σ. 894.

Στ. 5. Ανζΐ)σία: Κατά τήν άρχήν καί τό τέ-
λος της λέξεως ταύτης υπάρχει έν τψ λίθω κενός
χώρος ενός γράμματος. 'Αναγνωστέον δε προφα-
νώς : Αύξησία.

Π. Καββαδίας

οι&ρετοτοΎ

λλ Αλ^ΑτλΑπο^

0<ζο(:ΙωΝ*ΙλΒΐογ
Ρ7ΤΔ

Ό ιερεύς τοΟ

ΜαλεατίΧ Απόλ- I Σημειωτέον ό'τι ό Ρουοβ,Γΐ δέν ήδύνατο νά άναγνώστ) άσφαλώς

λωνος καί θεών τα Ιν τω λίθω, διότι και υψηλά ήτο ούτος έντετειχισμένος καί έν

ΆΚοοίω, ό,ά βίου, μέρ« 8ι'άσβίστοβ έ*ίχιχαλβΜά»βί.

,, π 2 Ταύτας τάς έπιγραφάς άνεχοίνωσεν ό ΒΗηΙίβηβεΓ^ έν διατριβή

Αυζησια, ΙΙοσει- του <( Εθ8 ίη80Π·ρ1|·οη8 ,ΐΈρΜίΐιΐΓβ» σ. 166 άρ. 18 χαί 19. Ή

δώνιος, έτους ΰπ άρ. 18 ϊχ·ί οϋτως:---[' Ερμ]αίσχον | τον Μάρκου \ άγτ' αν-

~ΡΥ\Δ' το^ ^ ° πατνΡ Μαρ\χος Έρμ.άο\χον ί'ζος καί ρ. Διόίο\-

ζος Ά<ρροό(ΐ\σίον πνρο\φορήοας. \ Μγίας χα[ί] Άζοσίας. Ή Οπ"

άρ. 19 εχει οϋ'τως:---'έζονο [ . . .] Σζαζ. \ Λινχιος ίίρίύο | Α-

Έν Έπίδαύρω, έν Αίγίνη καί έν Τροίζηνία έλα- σχΛηπιοϋ \ Μ,γείαι χαί Αΰσησίαι. Ταϋτα χατά τήν άνάγνωσιν χαί

εύον ο κατά τνν υ.α τυ ίαν οΟ Ή οδότου (V δημοσίευσιν το ΒΠηΙιβηΙιβΓ^.

τρευο;το κατα τη-* μαρτυριαν του ρο οτου , 3 ,,^ ^ ^ ϋαηϊβίβδοη έν Ει-αποβ, Αοΐα ρΐιίΐοΐοβίοα 8υβ-

82, 83) καί του Παυσανίου (II, 30, 4. 32, 2) ι&ηα) 1896, α. 77.