Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1899)

237

ΑΘΗΝΑΪΚΑ! ΕΠΙΓΡΑΦΛΙ ΕΠΙ ΒΡΑΧΟΥ

238

γοΟντα (ίδ. ν. ΡπΙζβ: (Ιίβ ΚααοΙιορίβΓ ββϊ ίΐβη
Οπβοΐιβη 8. 48). Έν ταϊς σκηναΐς της κοσμήσεως
παρίσταται συνήθως νεάνις κρατούσα εν ή δύο
(ΕΙ. ΟβΓ. IV ρΐ. ΧΧΧΙΙΙα ) των αγγείων τούτων,
ενίοτε μετ' αύτοΰ και κίστην μετά των συνήθων
πλατείας ταινίας σχήμα εχόντων υφασμάτων,ήτις
γωρει προς καθημένην γυναίκα, προς ήν έτερωθεν
βαδίζει άλλη νεάνις έχουσα, την περιέχουσαν τά
δια τήν κόσμησιν χρησιμεύοντα κίστην ή άλάβα-
στρον.Ή αναλογία της κρατούσης το άγγεϊον ήμών
νεάνιδος προς τήν έ'χουσαν τό άλάβαστρον αποδει-
κνύει δτι και το άγγεϊον ημών προς παρόμοιόν τινα
σκοπόν, όπως και το άλάβαστρον έχρησίμευε, τού-
ναντίον δ' ούδέν ύποδηλοϊ χρήσιν αυτών ως Ουμια-
τηρίων. Όπουδήποτε έν σκηναϊς του γυναικωνίτου
παρίσταται τό άλλο τοΰ γνωστού σχήματος Ου-
μιατήριον , ί'σταται τοΰτο έπι τοΟ έοάφους, φέρε-
ται δέ μόνον έν σκηναΐς ένθα πρόκειται νά γείνη
σπονδή έκτος του οίκου. Άπας παρίσταται ομοίως
παρά νεάνιδος φερόμενον τό ήμέτερον άγγεϊον

κα'ι έν σκηνή λουτροΟ έν ΕΙ. ΟβΓ. IV ρΐ. XX.

Παρομοίως προς τά ήμέτερον άγγεϊον φέρονται
υπό νεάνιδος έν σκηνή κοσμήσεως δύο πυξίδες τοΰ
σχήματος περίπου ΡιΐΓΐ\νϋηο·1βΓ ν§. Ν" 218 ανευ
λαβών έν ΕΙ. ΟβΓ. IV ρΐ. XXXIII ^.

Έν τέλει δέ μοι φαίνεται, δτι δέν πρέπει νά
μείνη άμνημόνευτον, και ό'τι έπι είκοσι περίπου
άγγείων τοΰ περι ού νΟν ό λόγος σχήματος κα'ι
τών λοιπών περί ών έπραγματεύΟη ό ΡβΓπίοβ,άτινα
εϊδον έν Αθήναις, ούδέν έσώΟη ίχνος χρήσεως αυ-
τών ώς Ουμιατηρίων. Ό έκ του λιβανωτοΰ και
τών λοιπών θυμιαμάτων καπνός δεν εϊνε πολύ όλι-
γώτερον λιπαρός του έκ της καύσεως του έλαιο υ
σχηματιζομένου, και έπρεπε, μοι φαίνεται, ό'πως
έπι τών λύχνων δεν έξηλείφθησαν πάντοτε τά
ίχνη της καύσεως, νά σωζωνται και έπί τίνος τών
άγγείων ήμών τουλάχιστον τών έσωτερικών τοι-
χωμάτων αύτών ίχνη τούτου, άν ταύτα ήσαν θυ-
μιατήρια.

Κ. ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΗΣ

ΑΘΗΝΑΙΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΠΙ ΒΡΑΧΟΓ

1. Ή ακόλουθος έν πανομοιοτύπω δημοσιευο- γράφη έκ γύψινου έκτύπου, αντέγραψα ό'μως τήν

μένη έπιγραφή ύπεδείχθη μοι ύπό τοΰ φιλαρχαίου έπιγραφήν και έξ αύτοΰ τοΰ βράχου.

κ. Χρυσάφη, ό'στις κατά τύχην άνεκάλυψεν αύτήν Στ. \. Τό Ν εϊνε λίαν άμυδρόν και μόλις δια-

έν περιπάτω. Εϊνε αύτοσχεδίως κεχαραγμένη έπι κρινόμενον, τοΰ δέ κατόπιν αύτοΰ Ο τήν στιγμήν

βρα/ώδους έδάφους όλως έπιπέδου έν τη βόρειο- διέκρινα μόνον έν τω γυψίνω έκτύπω, όχι έπι τοΰ

δυτικώς τοΰ λόφου τοΰ Μονΰείου κειμένη χαρά- βράχου. Έκ τών πρά τοΰ Η γραμμάτων διέκρινα

δρα, ένθα ή άρχαία Κοίΐη. Ή θέσις αύτής άπέ- έν τω βράχω άμφίβολόν τι ίχνος ώσεί Λ άλλ' έν

χει έβδομήκοντα περίπου βήματα ΝΔ τών αύτόθι τω γυψίνω έκτύπω ούδέ τοΰτο φαίνεται.Έάν λάβη

έν τω βράχω λελαξευμένων έπτα θρόνων1, προς τις ύπ' όψιν τά σπάνιον τών εις -νθος ληγόντων

οεξιάν τω έκ τοΰ λεγομένου Κυαωνείον μνήματος κυρίων ονομάτων, δύναται μετά τίνος πιθανότητος

έρχομένω διά της πλησίον τών θρόνων διερχομέ- νά είκάση ό'τι και ένταΰθα υπάρχει τό όνομα τοΰ

νης άτραποΰ , πλησιέστατα δέ πράς τήν άτραπόν αύτοΰ προσώπου, ό'περ άπαντα ώς ΥΝ®0£ έν τη

ταύτην.Τό μνημεΐον τοΰ Φιλοπάππου κείται περί- ΟΙΑ I 35ΰ άναθηματικη έπιγραφη, πάλιν έλλιπές

που ακριβώς πράς ανατολάς της έπιγραφής. Ή όν έν άρχη. Νομίζω ό'τι δέν Οά ήτο άτοπος ή συμ-

ύπά τών γραμμάτων κατεχομένη έπιφάνεια έχει πλήρωσις ["01υ]νθος, καίτοι τοΰτο δέν εϊνε γνω-

μήκος 0,82 και πλάτος 0,15, τά δέ γράμματα στάν ώς όνομα κοινοΰ θνητοΰ.

εχουσι μέγεθος περίπου 0,04. Τά πρώτα γράμ- Στ. 2. Έν άρχη κείται Γ κατά παραδρομήν

ματα τοΰ πρώτου στίχου εϊνε ολοσχερώς κατε- βεβαίως άντί Τ. Τά έν τέλει τοΰ στίχου άμυδρό-

στραμμένα τά δέ τελευταία τοΰ δευτέρου στίχου τατα και ίσως ΰπ' αύτοΰ τοΰ χαράκτου κατε-

μετά τό £ μόλις διακρίνονται, και τά λοιπά δέ στραμμένα γράμματα φαίνεται ότι εινε Ε Π, πράς

εινε ίκανώς δυσανάγνωστα.Τά πανομοιότυπον άντε- δεζιάν δ' αύτών εϊνε φανερον έν τω βράχω ότι δέν

, „.? '.. ... , ... ,„ , .„ „„ ύπηρνον άλλα γράμματα. Επειδή δέ τά ΕΠ ταΰτα

1 Ιδε ΟιΐΓΐιιΐδ αηα ΚαιιρβΓΐ, Αΐΐαδ νοη Αΐΐιβη σελ. 19-20 'ΓΛ : ~™ 1

καί πίν. ΠΙ «αϊ VI. δέν έχαράχθησαν καλώς, ό χαράκτης δέν ήθέλησε