Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1899)

51

αρχαϊκη κεφαλη εκ λυκιασ

52

πλήν τοΟ έλαχίστου, είσί διάτρητα τον πυθμένα
και έχουσιν άνάγλυπτον το χείλος" άριθ. Ευρετη-
ρίου Γλυπτών 1742).

Ή έπί της πρόσθιας έπιφανείας έπιγραφή (ΰψ.
γραμμ.0.035, ρωμ.χρόν.) συμπληροΟται [έπϊ οεϊ-
νος τον Τ]νχίππου έ[πίμε1ητον] ή δια μετοχής
άνευ της επί, ή, έπειδή οί έπιμεληταί ήσαν δύο
('Εφημ. Άρχαιολ. 1896 σελ. ' 112), [έπί δεϊνος
καί Τ]νγίππον έ[πυαε2ητών]. Απίθανος ή ϋπόθε-
σις της μετά το Τ]υ^ίππον λέξεως ώς άρχης κυρίου

ονόματος (ελλείπει και τό άρθρον τον) ή ή συμ-
πλήρωσις [δείνα Τ]ίππου έ\ποίτ\βεγ\ (πρβ.
Μβΐ]6Γ (τγβιϊιπι.3 σελ. 228, Μβί8(βΓ/ιαη8 Ον. άβν
άΙΙ. ΙπδοΙίΓ.2 σελ. 44 πρβ. § 42)· έν τη τελευταία
ύποθέσει το όνομα του καί οΰτως εγχωρίου άνδράς
δεν αναφέρεται έν ταϊς γνωσταϊς τεχνιτών οΐκίαις
(πρβ. καίΣονη/ ΙηδοΙίΓ. §ι\ Βίΐεΐΐι.),έν Λυκοσούρα
δέ καθόλου ένταΟθα πρώτον άπαντα.

Βασίλειος Αεοναρδος.

ΑΡΧΑΪΚΗ ΚΕΦΑΑΗ ΕΚ ΑΥΚ1ΑΣ

(Πίν. 4)

Νέον άξιόλογον εύρημα προσεκτήσατο τό ήμέ-
τερον Έθνικόν άρχαιολογικόν Μουσεϊον, την έν πι-
νάκι 4 είκονιζομένην,έκ Λυκίας και έξ άγοράς ύπά
της Αρχαιολογικής Εταιρείας -προζργομίντιν γυ-
ναικείαν άρχαϊκήν κεφαλήν1, του γνωστού κοινοΰ
τύπου γυναικείων μορφών, έξ έκείνων, αίτινες άνε-
καλύφθησαν έν Δήλω, έν Έλευσϊνι καί έν τή'Ακρο-
πόλει.Ή πρόσκτησις τοΟ έργου τούτου της άρχαϊ-
κής τέχνης εϊνε τοσούτω μάλλον σπουδαία, δσον,
δια της συστηματικής καί έμβριθοΟς μελέτης των
έργων τούτων , δυνάμεθα νά παρακολουθήσωμεν
την βαθμιαίαν μεταβολήν των συν τω χρόνω έκ-
τυλιχθέντων τύπων τής άρχαίας τέχνης, δυνάμεθα
νά κατανοήσωμεν σαφώς οιά τίνων λεπτών καί δι-
δακτικών παραλλαγών, οιά τίνων βαθμιαίων καί
εύφυών έπινοήσεων οί άρχαΐοι "Ελληνες τεχνϊται
έτελειοποίησαν, κατά μικρόν, τον έπί μακράν χρό-
νον κοινότατον τύπον τής παραστάσεως τοΟ γυναι-
κείου σώματος, ώς βλέπομεν έπί των νυναικείων
έκείνων αρχαϊκών μορφών, αί'τινες προ μικροΟ μεν
ετι παρ1 ένίων εθεωρούντο ώς άγάλματα κορών,
έπί τέλους δέ κατά τήν έπικρατεστέραν γνώμην,
ήν καί ήμεϊς ύπεστηρίξαμεν ώς προς τά έπί τής
Ακροπόλεως εύρεθέντα γυναικεία άρχαϊκά άγάλ-
ματα2, κρίνονται ώς άγάλματα θεών έχοντα συνά-

1 Κατετέθη εν τη Συλλογή των Γλυπτών τοΰ Μουσείου ΰπ' άοιΟ.
1738.

2 Π?6. II. Κα«ριώτη{ ίι ΜίΙΙΙ). XIX σ. 491 χα'ι τας αΰ:όΟι

φειαν πρός τήν κατά τόπους λατρευομένην θεό-
τητα.

Ή προκειμένη έκ πώρου λίθου κεφαλή προέρ-
χεται, ώς εί'πομεν άνωτέρω, έκ Λυκίας, τοΰθ' ό'περ
πιστοί δια μυριοστήν φοράν τήν έξ Ασίας1 προέ-
λευσιν τής τέχνης, καί φέρει έν τη διατυπώσει τής
μορφής τον αύτόν καθολικάν χαρακτήρα τής δια-
πλάσεως τοΟ γυναικείου τύπου, 6'στις παρατηρεί-
ται έπί πάντων τών ομοίου είδους ευρημάτων, ού-
τως ώστε, έάν δεν εφερεν έπί κεφαλής τήν λεον-
τήν, ευλόγως θά ύπελάμβανέ τις, ότι ή έκ Λυκίας
αύτη κεφαλή ευρέθη έπί τής Ακροπόλεως, έν Δή-
λω ή έν Έλευσϊνι.

Ή κεφαλή φυσικοΟ μεγέθους ούσα σώζεται μετά
τοΰ λαιμοΟ σχεδόν τελεία, πλήν τοΟ άκρου τής
ρινός καί τοΟ άνω χείλους, καί έχει το τυπικον
έκεΐνο μειδίαμα, ό'περ χαρακτηρίζει πάντα τά άγάλ-
ματα τής άρχαϊκής τέχνης.

Τό μέτωπον εΐνε εύρύ, ίκανώς δέ έπίπεδον, ώς
καί αί παρειαί, αί'τινες είσί καθέτως τετμημέναι*
ή κάτω σιαγών ώς καί τό κάτω χείλος ολίγον τι
προεςέχουσιν, οί οφθαλμοί έπιμήκεις δντες καί κε-
κυρτωμένοι συγκλίνουσι πράς τήν ρίνα καί έ'χουσί
τι τό Σινοπρεπές. Ή λεοντή άρχαιοτρόπως προσ-

παοαποαπάς. — Π. Καστριώτης Κατάλογος τον Μουσείου ηκ
'ΑχροπόΛαύΐ. ΆΟηναι 1895 σ. 31-40. ΒΟΗ. 12, 396.

1 Κ. Μυλωνάς Περί τη; πατρίδος χαί τοΰ τύπου τών αρχαϊ-
κών τής Ακροπο'λεως άγαλαάτων, εν τή « Έπετηρίδι τοΰ Παρνα-
σοΰ» 189.^.