Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1899)

43

λτκοσουρασ ψηφωμλ

44

ώτα ύποδεικνύουσιν, άνευ ανοικείου έμφάσεως, τά
ζωικά χαρακτηριστικά τοΟ θεοΐί. Το όλον αποτελεί
ώραΐόν δείγμα άδρομεροΟς δγκηρας εργασίας μη
βλαπτομένης ύπό μικρών λεπτομερειών, εργασίας
ήτις έπρεπε νά ναρακτηρίζϊ) παν έργον έξ οπτής
γης και ήν εύρίσκομεν εν τη τάξει των προ μικροΟ
περιγραφέντων ειδωλίων.

Είναι αδύνατον έπτά ειδώλια τόσον όμοια άλ-
λήλοις κατά τον πηλόν, την έργασίαν καί τον ρυΟ-
μάν νά μή είναι εργα του αύτοΟ εργαστηρίου, ή
εΰρεσις ο αύτών έν ένί τάφω επιτείνει πολύ την
πιθανότητα, ότι το έργαστήριον ήτο έντόπιον και
δτι ταΟτα έν σπουδή ήγοράσΟησαν αθρόα ό'πως κα·
τατεΟώσιν εις τον τάφον.Ή δέ ύπαρξις δύο άλλων
ειδωλίων παρόμοιας εργασίας δεικνύει ο'τι περαι-
τέρω έ'ρευναι δύνανται νά βεβαιώσωσι την κατά

τά τέλη τοΰ τρίτου ή τάς αρχάς του δευτέρου-
αΐώνος ύπαρξιν έν Ερέτρια σπουδαίου παραγωγι-
κοί) κέντρου, διακρινομένου εκ της πρωτοτυπίας
των ιδεών καί της ποικιλίας τών τύπων, τά γνω-
ρίσματα δέ ταύτα άναδεικνύουσιν αυτο πολύ ύπέρ-
τερον τών βοιωτικών έργαστηρίων, άτινα είοομεν-
οτι έπρομήθευον την άγοράν της Έρετρίας μέχρι,
τέλους τοΰ τρίτου αιώνος. Το έντόπιον τούτο έρ-
γαστήριον μετέχει της βαρύτητος, ήτις χαρακτη-
ρίζει τήν σχολήν της Κυρήνης κα'ι αύτής της Μα—
ρίνης, άλλ' έν δσω ούδεμία άλλη νεκρόπολις πα-
ρουσιάζει ό'μοια ειδώλια, δικαιούμεΟα νά ΐσχυριζώ-
μέθα, δτι ταΰτα, καί μόνον ταύτα, είναι ιθαγενή
έρετριακά εργα, τά δέ λοιπά έπείσακτοι ξένοι.

Ο. Α. ΗυττοΝ

ΛΪΚΟΣΟΥΡΑΣ ΨΗΦΩΜΑ

(Πίν. 3)

Ή έν τω σηκώ τοΟ ναου της Δεοποίνης ύπέρ
ήμισυ του δαπέδου καταλαμβάνουσα ψηφωτή πα-
ράστασις περιεγράφη μετά τοΟ ναου καί έν τοις
« Πρακτικοϊς» της Αρχαιολογικής Εταιρείας του

1896 (σελ. 109 καί έξης), εικονίζεται δέ έν τοις
εκεί πίναςι 1 καί 2'. ΕίρήσΟωσαν καί ένθάδε τά
κατωτέρω έπί τή νυν δημοσιεύσει του μη καταχω-
ρισΟέντος αυτόθι πίνακος, δστις παρίστησι τό ψή-

1 Τό ψήφωμα παρετήρησα έν τί) άνασκαφί) τοΰ 1889, απεκάλυψα
δέ τω 1895. Πρβ. χαί ΒβΙρβτ έν ΒοιΊ. ρΐιϋοΐ. λνοοΙιβηδίΊιπίΊ

1897 σελ. 1272, Ρίαζεν Ρ3ΐΐδ;ιιιΪ£ΐδ'δ (Ιβδοπ'ρΐίοη οί'Ογοθοθ IV
(18518) σελ. 367- 81, V σελ. 622-25, ΙκΗαΙ έν Κβνυβ (Ιβδ ΕΙ.

£γ. 1898 σελ. 169 έξ., —Τών αρχαιοτάτων ελληνικών ψηφωμάτων
άναμΐ|Αντισχου.εν τό έν Όλιψπία έν τω ναω του Διός Εχρ<5(1. (Ιο Μο ■
Γββ I πίν. 64, ΡΙαχΰΙι ΟΙ^πιρία έν ΒαητηβίήβΓ Όβιιΐνίπ. σελ. 1 101,
ν. Β(θΙιάΐη) Μοβαίΐί αύτ. σελ. 927 έξ. είχ. 998- 9 (πρβ. ΒΙΙΙΐηηβΤ
κλπ.), ΟΗΐϋΐΜ υιμΙ Λάιο- 01>ιηρία (ΈΐΓ£6ΐ>ιΐΪ886 <1ογ νοη (Ιβηι
(ΙουΙδοΙιοη ΚοίοΙι ν<3Γ»ηδΙαΙΙβΙβιι Αυδβίαΐίΐιηκ) I (1892) πίν.
VIII-ΙΧ' πρβ. ^. 27». ΰίαιΊίβ Ιηνβδϋ^ειΙϊοιίδ αϊ ΑδδΟδ 1881 έν
Ρ&ροΓ8 οί ΙΙιβ 3!'θ1ι. ΙηβΙ. οί ΑΐΉβΐ'. I είχ. 7 σελ. 83. είχ. 8
σελ. 85, ει'χ. 25 σελ. 124, 5. ΚείηαοΗ έν ΒΟΗ. VIII σελ. 177,
8ίΜ ΑΐΌΐιϋοΙο^ίβ όίβΓ ΚυηδΙ έν Ιιυ. ν. ΜίΙΙΙο· Ηαηάΐιιιοΐι VI
«λ. 301 - 303, 741.

φωμα έν μείζονι κλίμακι μετά τών οικείων χρω-
μάτων 1.

Ό σηκός τοΟ ναου διηρεϊτο δια δρυφάκτου, οΰ»
σώζεται ή λίθινη άπό τοΟ βορείου προς τον νότιον
τοΐχον φερομένη βάσις, εις δύο χώρους" καί ό μέν-
δυσμικός κατέχεται ύπό του βάθρου έφ' οδ ί'δρυντο·
τά τέσσαρα μεγάλα αγάλματα ( Αρτεμις, Δημή-
τηρ, Δέσποινα, Άνυτος)2, ο δέ ανατολικός άπας,
πλην τών κατά τήν εί'σοδον τεσσάρων πλακών,
έπέστρωται τω ψηφοθετήματι, ου καί τά χείλη
έχώρουν, ώς είκάσαι, μέχρι ύπό τό χρϊμα τών οι-
κείων τοίχων του σηκοΟ. Τό ψηφολογητάν έδαφος
έ'χει πλάτος μεν 9.25, μήκος δέ εξ άνατολών προς
ουσμας 7.30.

Τά έν ω ή παράστασις πεδίον συνίσταται έκ ψη-
φίδων λίθου υπερύθρου (0.02-0.03). Ό λίθος ού-
τος κατά Μητσόπουλον, τον έν τω Άθηναϊκώ Παν-

1 Τό ύπέρυθρον χρώμια κατά ούσιν τυγχάνει ορφνότερο'ν πως δν ί;
έν τω πίνακι.

2 «Πρακτικά» 1896 σελ. 111, πίναξ 2