Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1899)

77

ΚΥΚΛΑΔΙΚΑ

78

έξαιρουμένων δύο τάφων, άνήκουσιν άναντιλέκτως αύτάς ή δέουσα προσοχή και πίστις. Ό Παπαδό-

είς τούς αύτούς χρόνους, εις ους και τά νεκροτα- πουλος έσφάλη και εις τον χρονολογικών όρισμόν

φεΐα της Πάρου, Αντιπάρου και Δεσποτικοΰ. Ή της έποχής των τάφων, τό σφάλμα του δέ τοΟτο

κατασκευή των τάφων, τά σχήματα των μάλλον διώρθωσε πρώτος ό Κλών Στέφανος1,

χαρακτηριστικών αγγείων (πυξίδων και δοχείων), Ή θέσις Χαλανδριανή, ήτις καλείται οΰτω από

ή διακόσμησις αύτών και αύτος έ'τι ό πηλός είναι τίνος έκκλησίας της Παναγίας Χαλανδριανής, κεΐ-

τόσον ομοιόμορφα, ώστε ουδεμία διάκρισις δύναται ται εις τά βορειοανατολικά της νήσου και είναι

νά γείνη μεταξύ τούτων και έκείνων. Έτι δέ ή κλιτύς κατερχομένη, κατ' άρχάς μεν λίαν ήρεμα,

θέσις τών νεκροταφείων παρά τήν θάλασσαν και το είτα δ' άποτόμως, προς βορραν ήτοι προς τήν θά-

κατά πασαν πιθανότητα όλιγάριθμον τών τάφων— λασσαν. Προς δυσμάς και ανατολάς ορίζεται ύπό

τοΰ παρά τό Βαθύ νεκροταφείου και ή εκτασις δεν δύο ρευμάτων, ων τό πρώτον είναι βαθεΐα φάραγξ,

φαίνεται νά ήτο μεγάλη—συμφωνοΟσι πράς τά έν ή άναβρύει πολλαχου πόσιμον ύδωρ και ήτις

εκεί παρατηρηθέντα. Ό τάφος όμως—πιθα- έκβάλλει εις τάν όρμον της Κλεισούρας" τό άλλο

νώς δέ και ό 143 — εϊναι βεβαίως σύγχρονος τών ρεύμα είναι ήττον βαθύ και φαραγγώδες και έκ-

τάφων της Σύρου, οίτινες, ώς θά ί'δωμεν κατω- βάλλει ομοίως εις τήν θάλασσαν ολίγον άνατολι-

τέρω, άνήκουσιν εις νεωτέραν περίοδον της κυκλα- κώτερον. Τά περί τήν έκκλησίαν της Παναγίας

δικής εποχής.Αγγεία ώς τά πίν. 9,11 και λαβίδες Ρ^Ρ7) είναι γεώδη και καλλιεργούνται καλώς, άλ-

χαλκαϊ και λίθινα εύμεγέθη πινάκια άπαντώσι και λοτε δέ έσώζοντο ένταΟθα, ώς μοι ειπον, πολλά

έν τοις τάφοις της Σύρου, προ πάντων όμως άξιον έρείπια, λείψανα δέ τοίχων εύρον κα'ι εγώ έν δοκι-

ίδίας μνείας είναι τό ποτήριον πίν. 8,3* ό πηλός μαστική σκαφή εν τινι άγρώ' πλήν τούτων ειδον

αύτοΰ είναι τεφρός, ή δ' επιφάνεια καλύπτεται ύπό πολλά τεμάχια πίθων αναμφισβητήτως προϊστορι-

άλοιφής πηλού έρυθροΟ, έφ' ής είναι γεγραμμέναι κών χρόνων, έξ ων έξάγεται μετά βεβαιότητος οτι

διά χρώματος μέλανος γραμμαί λοξαί διασταυ- περί τήν έκκλησίαν εκείτο κώμη τις ή μικρά πό-

ρούμεναι, έξαλειφθεϊσαι νΰν κατά τό πλείστον.Πο- λις. Τά λοιπόν της εκτάσεως, της μεταξύ τών δύο

τήρια όμοια κατά τό σχήμα και τά κοσμήματα ρευμάτων και της θαλάσσης, είναι προς μέν τό

άνεκαλύφθησαν και έν Σύρω, ένώ έν Πάρω και μέσον κατά μέγα μέρος βραχώδες, πράς δέ τά ρεύ-

ταΐς παρ' αυτήν νήσοις τά γραπτά κοσμήματα ματα μάλλον γεώδες και ένταυθα κείνται οί πλεϊ-

είναι άγνωστα. Τουναντίον αϊ κυλινδρικά! και σφαι- στοι τάφοι. Έκ τούτου τό νεκροταφεϊον της Χα-

ρικαι πυξίδες μετ' έγχαραγμάτων τών τάφων 145 λανδριανής ήτο διηρημένον εις δύο τμήματα, ων

και 146, αίτινες έν Πάρω είναι τόσον συχναί, έν μικρότερον είναι τό δυτικώτερον, αν και ή έκτασις

Σύρω δέν εύρίσκονται. Ώστε έν Σίφνω έ'χομεν έν ην κατέχει δέν είναι μικρά" άλλ' οί τάφοι ήσαν

τω αύτώ νεκροταφείω και έν τάφοις τοΟ αύτοΟ αραιοί, όσον δέ ήδυνήθην νά παρατηρήσω, άπετέ-

σχήματος κτερίσματα άμφοτέρων τών περιόδων, λουν μικράς συστάδας, ων εκάστη συνέκειτο έξ όλί-

οπερ αποδεικνύει ότι ή έξέλιξις ΰπήρξεν ομαλή και γων τάφων. Έγώ εύρον ένταΟθα πεντήκοντα τάφους,

αδιάκοπος, ό άριθμάς όμως ούτος ούδεμίαν ίδέαν δύναται νά

δώση περί του άρχικοΟ πλήθους αύτών, διότι φαί-

2. Αναακ^φαί τάφων εν ϊύ^ω. νεται ότι ακριβώς τοΟτο τό τμήμα τοΟ νεκροτα-
φείου ύπέστη μεγάλην καταστροφήν έκ της έμφυ-

Περι του έν Χαλανδριανή της Σύρου έκτενους τεύσεως άμπέλων και της άλλης καλλιέργειας"

τιροϊστορικοΟ νεκροταφείου πρώτος εγραψεν ό Γρ. ήδη πρά τοΟ Παπαδοπούλου είχον άνοιχθή έν Χα-

Παπαδόπουλοςαί παρατηρήσεις του όποιου εν λανδριανή περί τούς εκατόν τάφους, εχω δέ λόγους

τισι μέν ήσαν όρθαί, έν άλλοις όμως προφανώς νά πιστεύω, ότι πολλοί, ίσως οί πλείστοι τούτων,

έσφαλμέναι και ένεκα τούτου ίσως δέν έδόθη εις εκειντο εις τό δυτικόν τμήμα. Οί έγγύτερον τοΟ

1 Πανδώρα τομ. «6, σ. 121 Ιξ. - Κβνυο Μο\. VI (1862), άνατολικοΟ ρεύματος άνακαλυφθέντες τάφοι ήσαν

'· 224 Ιξ. ( Έπιγραφαί της ντ[σου Σύρου σ. 8, σημ. 7.