Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1899)

175

ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΥ

176

Στ. 74. "Αρ. δι. έκάατον μαθητού μηνιέα.
Τό Μεγ. και Γερ. «καθ1 εκαστον παΐδα μηνιαία».
Είπομεν ανωτέρω δτι έν τω κεφ. τούτω άνεγρά-
φοντο έν άλλοις καί οί μισθοί ή τά μηνιαία των
διαφόρων επαγγελματιών ή διδασκάλων. Ενταύθα
εχομεν τον μισθάν του αρχιτέκτονας διδασκάλου όστις
ελάμβανε παρ' εκάστου μαθητού ο. 100 μηνιαίως.

Στ. 75-76. Καψαρίω (λ. Οϋρδ&πυδ· Μ. Γ.-
καμψαρίω) ύπέρ (Μ. παρ ) εκάστου των καταμασ-
σομένων (Μ. Γ. τον κατ.). Καψάριος δε ο ίματιο-
φύλας.

Τω βαλανεΐ υπέρ έχαΟτου των Ιονομένων.
Μεγ. Γερ.: Τω βαΛανεΐ πιθράτω (Μεγ. πρειουά-
του' λατ. ρΓΪναίαηο) χαθ εκαστον (Μεγ. παρ
έκαστου) των Ιουομένων. 'Εν τω ήυ,ετέρω άπο-
σπάσματι παρελείφθη παραδόξως νά μεταφρασθη
ή λ. ρρϊνβΙαίΊυδ.

Κει. 8. Στ. 1-5. Δ. ΒαθνΛωνικων. Τό Μεγ.
και Γερ. -κόν. Φονρμηο' και έν στ. 9ω ορθότερον
ψόραηο,' έκ του λ. ίοπιια" πρώτης και δευτέρας
φόρμης = Α' και Β' ποιότητος ή τάξεως. Τά δύο
παλαιότερα αποσπάσματα φέρουσι συγκεκομμένους
τήν λ. φόρ(μης).

Δέρμα Λακαίνον λατ. ρείΐίδ Ιαοοίιβηα. Τά τών
Γερ. δέρματος Λακ^αίνον. Τό Μεγ. ΛΑΧΑ|Νθν.
"Ιδ. περί τούτου Β1· έ'νθ. άνωτ. σελ. 121 και έξ.
δπου αί δοθεϊσαι έρμηνεΐαι της δυσερμηνεύτου ταύ-
της λέξεως.

Δέρ. ψοινεικον. Γερ. φοινικοΰ" έσήμαινε δε ούχι
τό φοινικικόν, αλλά το φοινίου χρώματος δέρμα

Στ. β -10. Πρόκειται περ'ι βυρσών βοείων, ώς
ορίζει ή έπικεφαλίς, δια τούτο ίσως παρελείφθη ή
έπανάληψις τοΟ βοία, ώς φέρει το έκ Γερ. από-
σπασμα.

Ηργ- (Μεγ. Γερ. Είργ.) (ε)ίς κασσύματα νπο-
δεσιών. Τό τών Γερ. νποδέσμων. Τό Μεγ.νΠΟ-
ΔΓ|ΓιΩΝ, ο'περ πάντως άναγνωστέον ύποδεσιών,
ώς έν τω έξ Αίγείρας' ύποδεσία δέ άντί ΰπόδεσις.
Κάσσυμα' άττ. κάττυμα.

Εις λοοράμαντα καί τά λοιπά- λατ. αιΐ Ιοί'α-
πιβηία 61 οβίβΐ'α. Έλλ. τό λώρον καί δ λώρος (έκ
του λ. 1θΐΐιιη) = 6 ίμάς.

Στ. 11. 'Ανέργαστον. Γερ. άεργον. Μ. άνεργον.

Στ. 13. Προβάτων. Υ. Προβάτειον (Μ. Π ΡΩ).

Στ. 15. Δέρμα πρωτεϊον ποών εις πείλειον

Εξεδόθη τη 25

(Μ. πείλιον)' το έκ Γερονθρών άπόσμασμα φέρει
«δ. πρωτ. ποκον εις πείλιον» κατά λάθος βε-
βαίως του '/αράκτου. Τά λατ. κείμενον δεν συμ-
φωνεί προς τά Ελλ. άποσπάσματα έν/ον ούτω:
«(ρβΙΠδ ΐ3β11)βαΐΊ8 ρΐ'ΊηηαΛ' άλλ δ στ. δεν προέρ-
χεται έκ του αποσπάσματος της Στρατονικείας ή
κατά τά δεύτερον ήμισυ αύτοΰ, πιθανόν δέ δτι
είνεν άλλως δ στίν/ος έν τω πληρεστέρα» έκείνω
κειμένω' διότι πάντως δ έκ τριών Έλλ. αποσπα-
σμάτων ■προιργ^όυ.ε^ος στίχος πρέπει ότι είνε δ
πραγματικός. Τούτο δέ έπιβεβαιοϊ και δ επόμενος
στί/ος «πείλειον γεγενημένον» δ καί έν τω λατ.
«ρίίβυηι ί'αοΐιιιη» δμοίως υπάρχων. Πείλιον δέ-
κάλυμμα της κεφαλής, πίλος.

Στ. 17. Μεγ. έρίφβιον και άνέργαστον. Γερ.
άεργον' ουτω και στ 19 καί 21 (καί άλλ.).

Στ. 21. Γερ. δόρκιον.

Στ. 25. Δέρ. ύβειφέρει άν'. λ. ρβΐΐίδ οΙ)ίΓβπ.
Τό Μεγ. Δέρμα ύΰιφόροα άνέργαστον ήζοι προ-
βάτειον. Τό έκ Γερ. δ. οβιψέρι κτλ. Προφανώς
οί μεταφράσται άγνοοΰντες τήν σημασίαν της λατ.
λέξεως μετέφερον ταύτην, ώς εί^εν, εις τά Έλλ.
κείμενον" ή ερμηνεία δέ ταύτης «ήτοι προβάτειον»
(έν τοις Μεγ., Γερ.) μαρτυρεί τούτο σαφώς. Οβί-
Γβπ = ο\Ί3 Γβπ = άγριοπρόβατον. Β1. έ. ά. σ. 123.

Στ. 24 Δ. μελε'ινον άνεργον' Μεγ. Γερ. Δ.
μεΛίνης άν. λατ. ρβΐΐίδ ιηβΐίπίΐ ίπί. — έκ τοΟ
ιηεί&δ ή ιπβΐϊβ = είδος γαλής ή τρό/ου. Οί έλλ.
μεταφράσται καί πάλιν έξελλήνισαν τούτο ευχε-
ρέστατα.

Στ. 33. Αρκυον Μ. Γ. άρκειον' Λεβ. άρ-
κτ[ειον]. Αρκτος καί ά'ρκος ώς γνωστόν.

Στ. 35. Λ κερά(σ)τον δέρμα' τά Μεγ. δ. λ.
κεράστον' τά Γερ. δ. Ιννγιον' τά Λεβ. δ. Λννκ...
λατ. ρβΐΐίδ Ιιιρί οβΓναπ.Ή μεταμόρφωσις υπό τών
μεταφραστών του Ι,υριΐδ οβΓναπιΐδ είς λύκον κε-
ράστην είνε ίκανώς άστεία. Ίδ. τά περί της λέ-
ξεως έν ΒΙ. σ. 124.

Στ. 37. Έν τοις άποσπάσμασι Γερ. Λεβ. και
Μεγ. μετά τό θαΛασσίον υπάρχει ή έπεξήγησις :
ηζοι <ρώκϊ)ς.

Στ. 41. [Δ έρμα Λέον)τος άνεργον τό δέρμα
τοΟ λέοντος έπωλεϊτο μόνον άνέργαστον άτε /ρη-
σιμεΟον μόνον ώς κάλυμμα ή ώς τάπης' έτιμάτο
δέ άντί 1000 οηναριων, κατα το Λατ. κείμενον.

*-*"' Β. ΣΤΑΗΣ

Αυγούστου 1809.