Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1900)

29

ΜΗΤΡΛΙ ΑΡΧΑΙΑΙ ΕΚ

ΣΗΤΕΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

30

είναι ομαλή, άλλα ποικίλλεται ύπό κοσμηματικών Αίγυπτιακήν τέχνην και τον Αίγυπτιακόν πολιτι-

όδόντων τριών εκατέρωθεν του στειλεού εν τω με- σμόν. Αλλαχου όθεν πρέπει νά στραφώμεν προς

γάλω και δύο εν τω μικρώ' έν τω μέσω έκατέρω- έςήγησιν των παραστάσεων* τήν λύσιν τοΟ προ-

Οεν του στειλεού ύπάρνουσι κοσμήματα προέχοντα βλήματος πρέπει νά ζητήσωμεν έν τη Ασία, έν

επίσης της λεπίδος έκ στιγμών αποτελούμενα. Ή τη θρησκεία, τη τέχνη και τω πολιτισμώ τών λαών

•εντός του περιγράμματος τούτου επιφάνεια κοσμεί- της Ανατολής τών άκμασάντων και πολιτισθέντων

ται έν μεν τω μεγάλω πελέκει έκ τριών γραμμών, προ τών Ελλήνων. Φρονώ δε δτι ουχί δυσκόλως

ών ή μεν έν τω μέσω ενώνει τά μέσα τών δύο στο- αί παραστάσεις αναγνωρίζονται ώς Άσσυροβαβυ-

μάτων, αί δε άλλαι δύο τεμνόμεναι χιαστί συναν- λωνιακαί.'Αλλ' ας δοκιμάσωμεν νά πείσωμεν περί

τώσι τήν πρώτην και έαυτάς έν τω μέσω. Τάς τούτου εισερχόμενοι εις τήν καθ1 έκαστον και λε-

μεγάλας ταύτας γραμμάς ένώνουσιν άλλαι μικρό- πτομερή έρμηνείαν τών είκονιζομένων αντικειμένων,

τεραι* τά μεταξύ δε τούτων διαστήματα και αί Νομίζω δτι τήν κλείδα προς κατανόησιν και

οδοντωταί προεξοχαί είναι κατάστικτοι μικραΐς έξήγησιν τών παραστάσεων δίδει ή σειρά τών είκό-

στιγμαΐς, αίτινες έν τω άποτυπώματι γίνονται κοκ- νων ή έν τη πρώτη πλευρά της πρώτης πινακίδος"

κίδες. περιέγραψα άνωτέρω τήν σειράν ταύτην' γυνή έν

Έπί της άλλης πλευράς κατά το άκρον τό μή στάσει θρησκευτική καί έπισήμω εικονίζεται μεταξύ

έφθαρμένον γυνή όμοία τή έν τή πρώτη πινακίδι δύο δίσκων ενός μεγάλου οδοντωτού ή ακτινωτού*

ορθία και έν τή αυτή έπισήμω στάσει" ό ιματισμός και ενός μικρότερου τοποθετημένου έπί βάθρου,

σχεδόν ό αύτός' μόνον τά χαράγματα της έσθήτος Εντός του μικροτέρου τούτου εικονίζεται ήμισέλη-

άβαθέστερα και αί στολίδες και τά κοσμήματα ποι- νος' λαμβάνοντες όθεν και τον μεγαλύτερον κύκλον

κιλώτερα αποτελούμενα έκ γραμμών καθέτων, κε- ώς άντίστοιχον του τήν σελήνην είκονίζοντος δυνά-

κλιμένων, κεκλασμένων και έκ στιγμών ή οσφύς μεθα νά παραδεχθώμεν δτι εικονίζει το άντίστοιχον

και τό στήθος και οί βραχίονες έπίπεδα πλατύτερα της ή μέρας άστρον, τον λαμπρόν και φωτοδότην

και άκομψότερα, οί μαστοί άδρότεροι, αί χείρες ήλιον* ούτω έξηγοΰντες τάς δύο ταύτας παραστά-

κατά τον αυτόν τρόπον συμμετρικώς διατεταγμέ- σεις και έχοντες έν νώ τάς παραδόσεις της Χαλ-

νοίΐ' κρατουσιν έκατέρα άμφίστομον πέλεκυν δμοιον δαϊκής θεολογίας έμπίπτομεν οιονεί φυσικώς και

το σχήμα τοις περιγραφεΐσιν άνωτέρω άλλά μετά άβιάστως εις τήν έρμηνείαν της έν τω μέσω τών

κοσμημάτων, ώς ην φυσικόν δια τήν σμικρότητα δύο ουρανίων σωμάτων γυναικείας μορφής, ήτις

των, απλούστερων ή κατασκευή τής κεφαλής, τά τότε ουδεμία άλλη δύναται νά είναι ή ή Ίστάρ ή

κέρατα καί το άκτινωτον διάδημα έντελώς τά αυτά* αποτελούσα μετά του θεοΰ Ηλίου δΐιαηιαδίι και

ή μορφή δμως του προσώπου είναι όλιγώτερον πα- του θεού τής Σελήνης δΐη τήν γνωστήν θείαν τριάδα

γεϊα καί τερατώδης καί ελλείπει και το άνθος τό τής 1 Ασσυροβαβυλωνιακής θεολογίας* ώστε δΐιει-

έπί τής κεφαλής. ΐϊΐαδίι, δΐη, ΙβίαΓ είναι αί τρεις θεότητες αί εικονι-
ζόμενα», έν τή επιφάνεια ταύτη της πρώτης πινα-

"Χ.οί.ρακτή^ καί ε^-Α^νεία. τών π-χ^'/.στά.σεων. κίδος, ή μεν τελευταία ύπό τήν άνθρωπίνην αύτής

υ,οοοην, ό δε δΐη καί ό δίκιιτιαδίι ύπό τήν συμβο-

ΆπλοΟν βλέμμα έπί τών πινακίδο^ν ή τών άπει- λικήν μορφήν του ήλιακου δίσκου καί τής ήμισε-

κονίσεων αυτών έν πίναξιν 3-4 άρκεΐ νά πείση λήνου. Γήν έξήγησιν δε του έ'θους νά είκονίζηται

πάντα περί του ξενότροπου τών παριστανοαένων τό μεν έν πρόσωπον τής Τριάδος ύπό μορφήν αν-

αντικειμένων* έξαιρέσει τής άμφιέσεως ήτις όμοι- θρωπίνην τά δέ δύο άλλα ύπό συμβολικήν εύρίσκο-

άζει τή Μυκηναία ουδέν ύπάρχει το έλληνικόν έν μεν ώς νομίζω έν Αουκιανώ τόμ. III ΤβαοηβΓ

αύτοΐς, ούτε τά πρόσωπα ούτε οί δίσκοι ούδέ τά 479-480 έν οις λέγονται περί τής Συρίης θεου*

λοιπά χαράγματα. Καί πάλιν έκτος του έπί τής μετά τήν περιγραφήν δηλ. του έν τή Ιρή πόλει

δευτέρας επιφανείας τής πρώτης πινακίδος κοσμή- ναού καί του ξοάνου τής Συρίης θεου, ήτις ουδεμία

ματος ουδέν έ'χουσι κοινόν οί τύποι ούτοι πρός τήν άλλη είναι ή ή Ίστάρ τών Άσσυρίων φέρονται