Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1900)

73

ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ

74

Ό λίθος ύπογλαυκίζων φέρει γεγλυμμένον Οπό τά 60

-γράμματα σχήμα ΈρμοΟ χθονίου.Μήκοςέ'χει 0,90, ....... ^ΙοΣ ........[σ]ιος

πλάτος 0,49 και πάχος 0,13, εύρέθη δέ έν τω πο- . ι. ΙΤΟΡΕΥΣΑΣ [λε]ιτορεύσας

λιτικώ νοσοκομείω Λαρίσης, όθεν μετηνέχθη εις

το Διδασκαλεΐον. Έν τω Λεξικώ των κυρίων όνο- Λίθος λευκός ευρεθείς εν τινι τοίχω ένωκοδομη-

μάτων του Ρίΐρβ ευρίσκεται τό θηλ. όνομα Δικαα- μένος του Ιμαρέτ τζαμίου της Λαρίσης και εκείθεν

γόρα, ούχί δέ καί τό Λικεα^όρα, και τό 1 Αγάθη μετενεχθεις εις τό Διδασκαλεΐον, άποκεκρουμένος

κα'ι ουχί 1 Αγάθα. Πλημμελώς δέ 6 χαράκτης αντί δέ άνωθεν καί άριστερόθεν καί έχων μήκος 0,35,

του ήρως ή ήρωίς ή ήρώΐσσα έχάραςεν ήρωεί. Ισως πλάτος δέ 0,31 καί πάχος 0,19. Εινε δέ τό Ιει-

ήθελε νά γράψη ήρωί (παράβ. αριθ. 27). τορενειν γνωστόν μόνον έκ θεσσαλικών έπιγρα-

φων = ιερατευειν.

59 61

ΛΛ€ΐΑΝΔΡθΟΤΗΟΙ Αλέξανδρος της ΐ- Ζ Ο,) Ο Μ Ο Ο φ I Λ I Π Α Ζ[ώ]σ(ι)(Αθς Φιλίπ(π)α

ΔΙΛΟ Γ ΥΝΛΙΚΟΟΜΝΙ δίας γυναικός μν(ε)ί- Λ Α ω Χ Α I Ρ I Ν λαω χαίρ(β)ιν.

ΑΟΧΑΡΙΝΗΡω ΟΧΡΗΟ[Τ ας χάριν,ηρως χρησ[τ

6ΧΑΙΡ6 ε ναϊρε. Ο λίθος ύπογλαυκίζων εινε τεθραυσμένος άνω-

θεν έν αύτοΐς τοις γράμμασι καί κάτωθεν μετ αυτά

Υπεράνω της επιγραφής του λίθου οντος κυκλι- ^Χων μήκος 0,61, πλάτος 0,48 καί πάχος 0,09.

κου υπάρχει άντί ρόδακος κόσμημα δμφαλοειδεΐ Ευρέθη έν τω πολιτικω νοσοκομείω καί εκείθεν

φιάλη προσόμοιον, μεθ'δ ίππεύς μόλις φαινόμενος. μετηνέχθη εις το Διδασκαλεΐον.
Ό λίθος εινε Άτράγιος, ευρέθη δέ έν τώ Τουρκικά , Εν Λαρίση κατά ·Ιούλ(0ν το2 1899.

τεμένει τω παρά τό Διδασκαλεΐον κειμένω καί έκεΐ- γεωργιοσ Δ. ΖηκιΑΗΣ

θεν μετηνέχθη εις τά Διδασκαλεΐον , ε/ει δέ μή-
κος 0,81, πλάτος 0,40 καί πάχος 0,08.

ΕΛΕΓΣΙΝΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ

ΠΕΡΙ ΙΕΡΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΘΥΜΙΑΤΗΡΙΩΝ

(Μετά 2 παρενθε'των πινάκων)

Έξ αφορμής των έν τή Εφημερίδι ταύτη (1899, μέρη, ώς τότε ύπήρχον Οπό τάς όψεις μου,επί μό-

σ. 218-221) παρατηρήσεων του κ. Α. Ν. Σκια νων των απλών μεγαλογραμμάτων πινάκων τής

έπί τής αξιόλογου επιγραφής, ής τά λείψανα πρώ- Άρχαιοΐογικ^ Εφημερίόος.

τος έν έτει 1894 (Έρημ. Αρχ. σ. 173 έπ. 241 Άλλ' εξετάζων τό παραδοθέν μοι έκτύπωμα

έπ.) έδημοσίευσεν, έζήτησα καί παρ αυτού του- έπειθόμην περισσότερον δτι τοιαύτης έπιγραφής, έν

του προφρόνως έλαβον χάρτινον έκτύπωμα των τοιαύτη καταστάσει, ή προσήκουσα παρά παντός

σωζόμενων θραυσμάτων τής στήλης, δπως, έκ νέου αρμοδίου ανδρός μελέτη καί κατ άκολουθίαν πάσα

έξετάσας τάμφιβαλλόμενα, παρασκευάσω τά '/ρή- ασφαλής έπί των προτεινομένων κρίσις αδύνατος

σιυα εις ύποστήριξιν τών γνωμών, άς έν ετει 189/ άνευ πιστοτάτου αποτυπώματος, ό'πεο μόνη ή οω-

έν τω ενταύθα υπό τής Γερμανικής Άρχαιολογι- τογραφία ήδύνατο νά παράσχη. Εύτυχήσας δέ νά

κής Σχολής έκδιδομένω Περιοδικώ (Μϊίΐΐιβίΐιιηοβπ εχω συμφωνούντα καί τον κ. Σκιάν, εις τούτου

(1. β. ΑγοΙι. Ιηδί. XXII, σ.. 381-386) έςηνεγκα, την πεπειραμένην μέριμναν οφείλω το αγαθόν οτι

συναρμολογήσας τής τεθραυσμένης έπιγραφής τά τά ενταύθα σήμερον γραφόμενα παρακολουθούνται