DOI Artikel:
Staēs, Balerios N.: Sēmeiōsis
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14641#0069
111
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
112
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
εις τινας των άνωτέρω (α. 51 έξ.) έκδεδομένων
Θεσσαλικών επιγραφών.
Έν δευτέρα επιστολή προς φίλον ό δημοσιεύσας
τάς έπιγραφάς προστίθησιν δτι έν τη ύπ' αριθ. 19
έπιγραφή δεν πρόκειται περί κυρίου ονόματος και
ότι τά σωζόμενα γράμματα είνε λείψανα ίπιγρα-
φής άγνωστου υποθέσεως. Έν αριθ. 2 στίχ. 7
γράορ. #>υΛα[θ και στίχ. 8 εα]αεν, έν αριθ. 3 £ν-
(6ι)οτείοι, αριθ. 14 'ΛρνάβΜ^ πατρωνυμικόν του
'Λ^αΖος, αριθ. 28 Ά(ρρο]όειύία, αριθ. 30
£η(Τ'Υθ, αριθ. 50 Ζωαιμος, Παρόάΐκ της γυ-
ναικός αριθ. 54 Τ]ρόφιαε , αριθ. 1 στίχ. 11
Κόναβος, στίχ. 13 ^ό_χυο.
Περί της υπ1 αριθ. 1 επιγραφής γράφει ωσαύ-
τως, άποστέλλων άμα και εκτυπον αυτής και της
ύπ' άριθ. 2, δτι φαίνεται τω άκριβέστερον έξετά-
ζοντι τον λίθον δτι προς αριστερά υπήρχε περισσό-
τεοον υ.έοος λίθου η όσον τό πρώτον ύπέλαβε. Επι
τη ευκαιρία ταύτη ιοοντες τε-Λευταιον τετυπωμε-
νην άνωτέρω την επιγραφήν ταύτην και την ύ-
π'άρ. 2 σημειουμεν τά έξης, παραλείποντες εικα-
σίας περί άλλων χωρίων της επιγραφής. Στίχ. 1
ίσως συμπληρωτέον έν άρχη ταγενόντουν] Ποίυ-
ζενοι. Στίχ. ο ί'σως---έ]ν κίονα Λιθίαν δσσα
ονννε. Στί/. 6 εξής" άν το 10ν γράμμα ήτο Λ, ί'σως
γραπτέον---(ά*φο)τΓθΛ]6 τακ κίονα, άν δε (6
και πιθανώτερον) α, τότε ίσως συμπληρωτέον
-- - καί θτάθα]ι τάν κίονα κλπ. έν τ]ό ιερόν (ή
κα]£ ταν ν,ίονα κλπ. αταΰαι έν τ\6 Ιερόν) ταο
'^4#άι·ας, τά>· αα όνά[2αν ταν γενομεναν (πρβ.
Ο. Ηοφηαπιι ϋίαΐ. Π άριθ. 54 στ. 26, «έσσο-
μέ[ν]αν» αύτ. άρ. 7 στ. 39, «γινυμέναν» αυτ.
άρ. 16 στ. 45) έν] τε ταν κίονα καί έν ταν έσ-
[γράφαν (πρβ. «ταν όνγρά[φαν]» Ηο^ηιΛΧ άρ.7
στ. 40) τος, τααία<: όόα]εν άτ ταν κοινάν ποθό-
όο[νν. Στ. 10 -- -, γνμ]νάΰιαργεντος Πίθοννος.
Περί της ύπ άριθ. 2 επιγραφής σημειουμεν
ώσαύτως τά εξής. Στίχ. 2/3 Κρανονννοιν' παρα-
λειπομένης τάλλα πάσης εικασίας παραβάλλομεν
κατωτ. στ. 7 Κ]ραννοννιοι καί Ηοβ'ηι.\\ άρ. 53
στ.7 « Κρανουννίοις » (πρβ. αυτ. σελ. 477, 482,
4Λγ*/25 ϋΐαΐ. Μ σελ. 532, ΜβίεΙβΓ I σ.145, 302,
καί την δι' ενός ν γραφήν της πόλεως καί του εθνι-
κού). Στ. 6/7 πιθανώς καί ε[νπ]ασιν. Στ. 8/9
ίσως τάς κε όε[ύειτα]ι (επί του έκτύπου ί/νη τινά
ώς του υ), πρβ. έν Τεγέα «δέατοι» Ηο{γηι. I άρ.
30 στ. 10, 18, 46 σελ. 137, 315, πρβ. I I σελ.
291, 568. Στ. 9/10· ενταύθα κατ άλλου όρθήν
γνώμην εκείτο τό όνομα τής φυλής· ή Άρχαρέτα
δηλ. είλετο εμαεν Α.. . .άονν, ήγουν τής φυλής των
των Α... .ων. Στίχ. 11 έξ. Παυ[σονν]είοι' έάν
ύπήρχεν έν θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς παράδειγμα τι
τής εις -οιο γενικής, τής καί Θεσσαλικής κλπ.
υπό των αρχαίων γραμματικών καλούμενης, θά
άνεγινώσκετο ενταύθα 77αν[σου^]ε6θ6θ, Ναντα
(ΑΗγθπβ II σελ. 221, ΜβίβίβΓ I σ. 305, Ηοφη.
II σ. 533, Βηι^ηιαηη Ογ^πίιτι.2 σ. 205, (7.
Μβι/βΓ* σ. 444· πρβ. τάς αυτόθι ερμηνείας)" ίσως
οέ καί κατωτ. έν στίχ. 13 το του 2ου ταγεύοντος
πατρωνυμικόν ήτο Φα[.....δ]ίθί-[ο (λ. χ. Φανοδα-
μείοιο ; ),άλλά καί διακρίνονται μεν έπί του έκτύπου
μετά το «]ίοί, ίχνη τινά ώς του ο, δύναται όμως τό
ύποτιθέμενον τούτο ο να άνήκη τή επομένη λέξει,
ήτις τεθραυμένου του λίθου ελλείπει. Είχον ήδη
γεγραμμένα τά ένθάοε περί τούτου εικαζόμενα,
οτε άνέγνων καί τάς άλλας άνωτέρω έκδεδομένας
θεσσαλικάς έπιγραφάς (άριθ. 3 έξ.)- εν τινι τού-
των, άριθ. 9, άπαντώσα,ώς φαίνεται, ένιαχου τοι-
αύτη (εις -οιο) γενική συνηγορεί υπέρ τής έν τή
ύπ' άρ. 2 έπιγραφή είκασθείσης υπάρξεως τοΰ εις
οιο τύπου.
Β. Α.
Εξεδόθη τϊί 25») Ιουλίου 1900.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
112
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ
εις τινας των άνωτέρω (α. 51 έξ.) έκδεδομένων
Θεσσαλικών επιγραφών.
Έν δευτέρα επιστολή προς φίλον ό δημοσιεύσας
τάς έπιγραφάς προστίθησιν δτι έν τη ύπ' αριθ. 19
έπιγραφή δεν πρόκειται περί κυρίου ονόματος και
ότι τά σωζόμενα γράμματα είνε λείψανα ίπιγρα-
φής άγνωστου υποθέσεως. Έν αριθ. 2 στίχ. 7
γράορ. #>υΛα[θ και στίχ. 8 εα]αεν, έν αριθ. 3 £ν-
(6ι)οτείοι, αριθ. 14 'ΛρνάβΜ^ πατρωνυμικόν του
'Λ^αΖος, αριθ. 28 Ά(ρρο]όειύία, αριθ. 30
£η(Τ'Υθ, αριθ. 50 Ζωαιμος, Παρόάΐκ της γυ-
ναικός αριθ. 54 Τ]ρόφιαε , αριθ. 1 στίχ. 11
Κόναβος, στίχ. 13 ^ό_χυο.
Περί της υπ1 αριθ. 1 επιγραφής γράφει ωσαύ-
τως, άποστέλλων άμα και εκτυπον αυτής και της
ύπ' άριθ. 2, δτι φαίνεται τω άκριβέστερον έξετά-
ζοντι τον λίθον δτι προς αριστερά υπήρχε περισσό-
τεοον υ.έοος λίθου η όσον τό πρώτον ύπέλαβε. Επι
τη ευκαιρία ταύτη ιοοντες τε-Λευταιον τετυπωμε-
νην άνωτέρω την επιγραφήν ταύτην και την ύ-
π'άρ. 2 σημειουμεν τά έξης, παραλείποντες εικα-
σίας περί άλλων χωρίων της επιγραφής. Στίχ. 1
ίσως συμπληρωτέον έν άρχη ταγενόντουν] Ποίυ-
ζενοι. Στίχ. ο ί'σως---έ]ν κίονα Λιθίαν δσσα
ονννε. Στί/. 6 εξής" άν το 10ν γράμμα ήτο Λ, ί'σως
γραπτέον---(ά*φο)τΓθΛ]6 τακ κίονα, άν δε (6
και πιθανώτερον) α, τότε ίσως συμπληρωτέον
-- - καί θτάθα]ι τάν κίονα κλπ. έν τ]ό ιερόν (ή
κα]£ ταν ν,ίονα κλπ. αταΰαι έν τ\6 Ιερόν) ταο
'^4#άι·ας, τά>· αα όνά[2αν ταν γενομεναν (πρβ.
Ο. Ηοφηαπιι ϋίαΐ. Π άριθ. 54 στ. 26, «έσσο-
μέ[ν]αν» αύτ. άρ. 7 στ. 39, «γινυμέναν» αυτ.
άρ. 16 στ. 45) έν] τε ταν κίονα καί έν ταν έσ-
[γράφαν (πρβ. «ταν όνγρά[φαν]» Ηο^ηιΛΧ άρ.7
στ. 40) τος, τααία<: όόα]εν άτ ταν κοινάν ποθό-
όο[νν. Στ. 10 -- -, γνμ]νάΰιαργεντος Πίθοννος.
Περί της ύπ άριθ. 2 επιγραφής σημειουμεν
ώσαύτως τά εξής. Στίχ. 2/3 Κρανονννοιν' παρα-
λειπομένης τάλλα πάσης εικασίας παραβάλλομεν
κατωτ. στ. 7 Κ]ραννοννιοι καί Ηοβ'ηι.\\ άρ. 53
στ.7 « Κρανουννίοις » (πρβ. αυτ. σελ. 477, 482,
4Λγ*/25 ϋΐαΐ. Μ σελ. 532, ΜβίεΙβΓ I σ.145, 302,
καί την δι' ενός ν γραφήν της πόλεως καί του εθνι-
κού). Στ. 6/7 πιθανώς καί ε[νπ]ασιν. Στ. 8/9
ίσως τάς κε όε[ύειτα]ι (επί του έκτύπου ί/νη τινά
ώς του υ), πρβ. έν Τεγέα «δέατοι» Ηο{γηι. I άρ.
30 στ. 10, 18, 46 σελ. 137, 315, πρβ. I I σελ.
291, 568. Στ. 9/10· ενταύθα κατ άλλου όρθήν
γνώμην εκείτο τό όνομα τής φυλής· ή Άρχαρέτα
δηλ. είλετο εμαεν Α.. . .άονν, ήγουν τής φυλής των
των Α... .ων. Στίχ. 11 έξ. Παυ[σονν]είοι' έάν
ύπήρχεν έν θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς παράδειγμα τι
τής εις -οιο γενικής, τής καί Θεσσαλικής κλπ.
υπό των αρχαίων γραμματικών καλούμενης, θά
άνεγινώσκετο ενταύθα 77αν[σου^]ε6θ6θ, Ναντα
(ΑΗγθπβ II σελ. 221, ΜβίβίβΓ I σ. 305, Ηοφη.
II σ. 533, Βηι^ηιαηη Ογ^πίιτι.2 σ. 205, (7.
Μβι/βΓ* σ. 444· πρβ. τάς αυτόθι ερμηνείας)" ίσως
οέ καί κατωτ. έν στίχ. 13 το του 2ου ταγεύοντος
πατρωνυμικόν ήτο Φα[.....δ]ίθί-[ο (λ. χ. Φανοδα-
μείοιο ; ),άλλά καί διακρίνονται μεν έπί του έκτύπου
μετά το «]ίοί, ίχνη τινά ώς του ο, δύναται όμως τό
ύποτιθέμενον τούτο ο να άνήκη τή επομένη λέξει,
ήτις τεθραυμένου του λίθου ελλείπει. Είχον ήδη
γεγραμμένα τά ένθάοε περί τούτου εικαζόμενα,
οτε άνέγνων καί τάς άλλας άνωτέρω έκδεδομένας
θεσσαλικάς έπιγραφάς (άριθ. 3 έξ.)- εν τινι τού-
των, άριθ. 9, άπαντώσα,ώς φαίνεται, ένιαχου τοι-
αύτη (εις -οιο) γενική συνηγορεί υπέρ τής έν τή
ύπ' άρ. 2 έπιγραφή είκασθείσης υπάρξεως τοΰ εις
οιο τύπου.
Β. Α.
Εξεδόθη τϊί 25») Ιουλίου 1900.