DOI Artikel:
Dragumēs, Stephanos N.: Eleusinia epigraphē peri ierou kephalaiou kai kataskeuēs thymiatēriōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14641#0055
85
ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ
86
Έν στίχω #ω,τήν παλαιοτέραν άνάγνωσιν «έπι-
μεΛε]ίαα» άπεδοκίμασα, πεισθείς δτι ό κενός χώ-
ρος <5έν δένεται πλείονα των ες γραμμάτων, ών τό
έκτον φαίνεται δτι άφήκεν επί του προς οεςΊά τε-
λευταίου θραύσματος ίχνος, όεικνυον αυτό Κ . Διό
και έγραψα ανωτέρω « δαδονχ[ον οί\-.κ)ίας »· —
Ωσαύτως δε εν στίχω 9™, δια λόγους όυσχωρίας,
αντικατέστησα τήν πρώην τεΟειμένην εκεί λέςιν
« πρόνοια » δια της ταυτοσήμου και ούτω κατά τους
ταπεινούς χρόνους εύχρήστου λέξεως «.χρεία » 1.
Κατά ταύτα, εις τον οίκον ίεροφάντου και όα-
δούχου άνετίΟεντο τα της κατασκευής θυμιατηρίων
και ή πασα του χρήματος σωτηρία τε και επι-
μέλεια \
Έν οτίγω 10{ϊ, « μετακεινήοαί τι», αντί του
τέως « υ,ετακεινέιν » .
Έν Οζίγω 19'ί*, β προνοησονται δε το[ν 62]ον»
ούχί α τ[ονζ]ον »ι και διότι σώζεται το πρώτον Ο
σνεδόν άκέοαιον και διότι τό κενόν θέλει τρία γράμ-
ματα καί, ποός τούτοις, διότι του τοίτου γράμμα-
τος, παρά τό τελικόν ΟΥ, σώζεται ίχνος λοςόν δε-
ξιού σκέλους Λ.
Έν στίγω 20$, καλώς έπέμεινεν ό κ. Σκιάς εις
τήν λέξιν «6θΰ]-ο)), βέβαιου όντος του ΤΟ.
Έν βτίχω 25<?, ούτε « Βενιιφν» ούτε «.Ξε-
νοφν», αλλά σαφέστατα « Ξενίων » 3.— Πρό δέ
γράφει ό ΡοΐΙοεπΊ, τελευταίος ττρό τού κ. Σκιά άναδημοσιεύσας αυ-
τιών. Τά βάθρα ταύτα έξεταστέον μη έστήριζον θνμιαζήρια, αναθή-
ματα των Πανελλήνων. Περί δέ θυμιατηρίων, έκτός δσων ΰπεοείςα-
μεν έν ΜΪΙΙΗ. XXII, σ. 384, "δε καί τά υπό Ο. ΚαββΠδοΗη, έν τω
αΰτώ γερμανικω περιοδικώ (ΧΧΐν-1899-, σελ. 56 μετά τού πίναχος
VIII, 2-3] γεγρααμένα.
1 Σον'ίόας, έν τη λέξει" ο υπόθεσις, πρόνοια », ένθα καί τό τού Πο-
λυβίου <· παρέ/εσθαι νρείαν τοις κοινοί; ποάνμασιν ».
2 Εις τόν ίεροφάντην και τόν δαδού/ον ήν ανατεθειμένη καί τόν
πέμπτον πρό Χρίστου αιώνα ή περί της άπαρχής χαί των θυσώνφρον-
τίς, κατά τά εν στίχοι; 26-30 καί 36-40 τη; άνω έν σελ. 83, σημ.Ι,
μνημονευθείσης επιγραφής. Άλλ'εΐς τούς ίεροποιούς ην τότε παραδεδο-
μένη ή διαχείρισις καί ή πώλησις, συμπραττούσης εις ταύτην καί της
Βουλής. "Ιδε δσα περ'ι τούτων λέγει ό ΡοΐΐΟ&ιΤ, (ένθα ανωτέρω) μνη-
μονεύων καί του άξιου παραθέσεως ένταύθα χωρίου Αριστείδου του
ρητορος- «τό δέ δή με'γιστον καί θειότατον, μόνην γάρ ταΰτην τήν
πανήγυριν ιϊς οίκος σν.Μαβωγ ιίγε κλπ.υ Εις τόν οίκον τούτον εύ-
νόητον δτι ανατίθεται τοιαύτη πρόνοια.
3 ~£γ<ω>-· κατά τήν έμήν άνάγνωσιν ό'νομα κύριον. Άλλ' ό κ.
του « δαφνηφόροο. » διέγραψα τό κακώς προστε-
Οέν « ιερείς » .
Έν οτίγω 26<?, «Ιέρεια ΚΝΝ ». Τά επί του
λίθου φαινόμενα ναοάγματα δεν έπιτοέπουσι 3ε~
βαίωσιν οτι μετά το Κ έ'γομεν λείψανα ΑΥ , δτε
αφ εαυτής εμφανίζεται ή Δήμητρα ως Καυατις.
Άλλ' επειδή κατωτέρω εχομεν ίέρειαν Αήμητρος
καί Κόρης, εκεί δέ άλλως βλέπομεν συντετμημέ-
νον ταύτης τό όνομα (της Κόρης) καί ούδέν όνομα
θεας από Κ άρχόμενον έρχεται ενταύθα συνεπαγό-
μενον δικαίωμα ποοτιμήσεως ή ίσον1, το της Ααΰ
Οτιδος δεν φαίνεται, επι του παρόντος, άςιον απε-
λάσεως.
Έν -ω αντω στίγω, μετά τήν λέςιν & άρχων»
το υϋΝ επιγεγοαμμενον του αρνικως εκ παραορο-
μής χαραχΟέντος καί ατελώς έπειτα απολεσθέντος
ΟΝΤ) ακολουθεί σαφές ίχνος 6. Αρα" α άρχων
έ[πώννμοο\ ».
'Εν Αθήναις, κατ' Άπρίλιον 1900.
Στέφανος Ν. Δραγούμης
Σκιάς δέχεται τήν λέξιν γενικήν πληθυντικήν του ξένια, κατά τό ώδε
επόμενον σημείωμα, οπερ κατά παράκλησίν μου έ'γραψεν δπως κατα-
-/ωρισΟή ένταΰθα :
«'Επ! του λίθου κείται άληθώς 56ΝΙΟ)Ν, άβλέπτημα δ' έμοϋ ητο
οτι τό πρώτον αντί του (ΰ άνεγνώσθη φ, εξ οϋ δεν ήδύνατο νά άπο-
τελεσθή γνο^στή τις λέξις. Τό άόλέπτημα οφείλεται εις γραμμήν τινα
σχηματιζομένην ΰπό του ρύπου της επιφανείας του μαρμάρου κάτωθι
του 0ΰ καί οαινομένην ώς ουράν φ, ήτις διακρίνεται μέν και έν τή
φωτοτυπία, άλλ' έ'-.ι εμφανεστέρα ΰπάργει έπ' αυτού τού λίθου, έν ώ
τά χαράγαατα των γραμμάτων δεν άποτελούσι τοσούτον ζωηράν
αντίθεσιν πρός τήν επιφάνειαν αυτού, ώς εν τή φωτογραφία. 'ΙΙ άνά-
γνωσις δμως αύτη δεν αναιρεί τά έν'Εφημ. Άρ·/· 1899 σελ. 218 εξ.
γεγραμμένα, φρονώ δ' έτι καί νύ'ν δτι έν τή έπιγραφή ταύτη όοίζον-
ται αί μερίδες, άς έκαστον μέλος τού έλευσινιακού ιερατείου έδι-
καιούτο νά λαμβάνη εκ των προσόδων κεφαλαίου τινός, πεοί ων ποο-
νοεΐ ή απόφασις τού έπαρχου. Άναγινώσιω λοιπόν τό 56ΝΙ00Ν ο^ς
πληθυντικήν γενικήν ιού ονόματος ζέηοτ, ήτοι δώρον διδόμενον τοις
ξενιζομένοις, πιστεύω δ' δτι διά τού αΰζός ίί^·/ο^ν όιπΑην ό έπαρχος
ορίζει τήν εαυτού μερίδα, ην έμελλε νά λαμβάνη παρά τών διοικούν-
των τό έν Ελευσίνι ιερόν άντί ξενίων ήτοι ώς ξενιζόμενος ύπ' αυτών.
"Ενεκα δέ της υπεροχής τού άςιοΊματος τού έπαρχου ή μερϊς αυτού
ορίζεται πρωτίστη τών άλλων, έπονται δέ αί μερίδες τού Ίεροφάντο>
καί τού δαδού'/ου καί τών λοιπών κατά τάξιν ιεραρχίας».
Α. ν. Σκιάς:
' Εκτός Γσως της Κα.1.1ιγε>-(ίας.
ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ
86
Έν στίχω #ω,τήν παλαιοτέραν άνάγνωσιν «έπι-
μεΛε]ίαα» άπεδοκίμασα, πεισθείς δτι ό κενός χώ-
ρος <5έν δένεται πλείονα των ες γραμμάτων, ών τό
έκτον φαίνεται δτι άφήκεν επί του προς οεςΊά τε-
λευταίου θραύσματος ίχνος, όεικνυον αυτό Κ . Διό
και έγραψα ανωτέρω « δαδονχ[ον οί\-.κ)ίας »· —
Ωσαύτως δε εν στίχω 9™, δια λόγους όυσχωρίας,
αντικατέστησα τήν πρώην τεΟειμένην εκεί λέςιν
« πρόνοια » δια της ταυτοσήμου και ούτω κατά τους
ταπεινούς χρόνους εύχρήστου λέξεως «.χρεία » 1.
Κατά ταύτα, εις τον οίκον ίεροφάντου και όα-
δούχου άνετίΟεντο τα της κατασκευής θυμιατηρίων
και ή πασα του χρήματος σωτηρία τε και επι-
μέλεια \
Έν οτίγω 10{ϊ, « μετακεινήοαί τι», αντί του
τέως « υ,ετακεινέιν » .
Έν Οζίγω 19'ί*, β προνοησονται δε το[ν 62]ον»
ούχί α τ[ονζ]ον »ι και διότι σώζεται το πρώτον Ο
σνεδόν άκέοαιον και διότι τό κενόν θέλει τρία γράμ-
ματα καί, ποός τούτοις, διότι του τοίτου γράμμα-
τος, παρά τό τελικόν ΟΥ, σώζεται ίχνος λοςόν δε-
ξιού σκέλους Λ.
Έν στίγω 20$, καλώς έπέμεινεν ό κ. Σκιάς εις
τήν λέξιν «6θΰ]-ο)), βέβαιου όντος του ΤΟ.
Έν βτίχω 25<?, ούτε « Βενιιφν» ούτε «.Ξε-
νοφν», αλλά σαφέστατα « Ξενίων » 3.— Πρό δέ
γράφει ό ΡοΐΙοεπΊ, τελευταίος ττρό τού κ. Σκιά άναδημοσιεύσας αυ-
τιών. Τά βάθρα ταύτα έξεταστέον μη έστήριζον θνμιαζήρια, αναθή-
ματα των Πανελλήνων. Περί δέ θυμιατηρίων, έκτός δσων ΰπεοείςα-
μεν έν ΜΪΙΙΗ. XXII, σ. 384, "δε καί τά υπό Ο. ΚαββΠδοΗη, έν τω
αΰτώ γερμανικω περιοδικώ (ΧΧΐν-1899-, σελ. 56 μετά τού πίναχος
VIII, 2-3] γεγρααμένα.
1 Σον'ίόας, έν τη λέξει" ο υπόθεσις, πρόνοια », ένθα καί τό τού Πο-
λυβίου <· παρέ/εσθαι νρείαν τοις κοινοί; ποάνμασιν ».
2 Εις τόν ίεροφάντην και τόν δαδού/ον ήν ανατεθειμένη καί τόν
πέμπτον πρό Χρίστου αιώνα ή περί της άπαρχής χαί των θυσώνφρον-
τίς, κατά τά εν στίχοι; 26-30 καί 36-40 τη; άνω έν σελ. 83, σημ.Ι,
μνημονευθείσης επιγραφής. Άλλ'εΐς τούς ίεροποιούς ην τότε παραδεδο-
μένη ή διαχείρισις καί ή πώλησις, συμπραττούσης εις ταύτην καί της
Βουλής. "Ιδε δσα περ'ι τούτων λέγει ό ΡοΐΐΟ&ιΤ, (ένθα ανωτέρω) μνη-
μονεύων καί του άξιου παραθέσεως ένταύθα χωρίου Αριστείδου του
ρητορος- «τό δέ δή με'γιστον καί θειότατον, μόνην γάρ ταΰτην τήν
πανήγυριν ιϊς οίκος σν.Μαβωγ ιίγε κλπ.υ Εις τόν οίκον τούτον εύ-
νόητον δτι ανατίθεται τοιαύτη πρόνοια.
3 ~£γ<ω>-· κατά τήν έμήν άνάγνωσιν ό'νομα κύριον. Άλλ' ό κ.
του « δαφνηφόροο. » διέγραψα τό κακώς προστε-
Οέν « ιερείς » .
Έν οτίγω 26<?, «Ιέρεια ΚΝΝ ». Τά επί του
λίθου φαινόμενα ναοάγματα δεν έπιτοέπουσι 3ε~
βαίωσιν οτι μετά το Κ έ'γομεν λείψανα ΑΥ , δτε
αφ εαυτής εμφανίζεται ή Δήμητρα ως Καυατις.
Άλλ' επειδή κατωτέρω εχομεν ίέρειαν Αήμητρος
καί Κόρης, εκεί δέ άλλως βλέπομεν συντετμημέ-
νον ταύτης τό όνομα (της Κόρης) καί ούδέν όνομα
θεας από Κ άρχόμενον έρχεται ενταύθα συνεπαγό-
μενον δικαίωμα ποοτιμήσεως ή ίσον1, το της Ααΰ
Οτιδος δεν φαίνεται, επι του παρόντος, άςιον απε-
λάσεως.
Έν -ω αντω στίγω, μετά τήν λέςιν & άρχων»
το υϋΝ επιγεγοαμμενον του αρνικως εκ παραορο-
μής χαραχΟέντος καί ατελώς έπειτα απολεσθέντος
ΟΝΤ) ακολουθεί σαφές ίχνος 6. Αρα" α άρχων
έ[πώννμοο\ ».
'Εν Αθήναις, κατ' Άπρίλιον 1900.
Στέφανος Ν. Δραγούμης
Σκιάς δέχεται τήν λέξιν γενικήν πληθυντικήν του ξένια, κατά τό ώδε
επόμενον σημείωμα, οπερ κατά παράκλησίν μου έ'γραψεν δπως κατα-
-/ωρισΟή ένταΰθα :
«'Επ! του λίθου κείται άληθώς 56ΝΙΟ)Ν, άβλέπτημα δ' έμοϋ ητο
οτι τό πρώτον αντί του (ΰ άνεγνώσθη φ, εξ οϋ δεν ήδύνατο νά άπο-
τελεσθή γνο^στή τις λέξις. Τό άόλέπτημα οφείλεται εις γραμμήν τινα
σχηματιζομένην ΰπό του ρύπου της επιφανείας του μαρμάρου κάτωθι
του 0ΰ καί οαινομένην ώς ουράν φ, ήτις διακρίνεται μέν και έν τή
φωτοτυπία, άλλ' έ'-.ι εμφανεστέρα ΰπάργει έπ' αυτού τού λίθου, έν ώ
τά χαράγαατα των γραμμάτων δεν άποτελούσι τοσούτον ζωηράν
αντίθεσιν πρός τήν επιφάνειαν αυτού, ώς εν τή φωτογραφία. 'ΙΙ άνά-
γνωσις δμως αύτη δεν αναιρεί τά έν'Εφημ. Άρ·/· 1899 σελ. 218 εξ.
γεγραμμένα, φρονώ δ' έτι καί νύ'ν δτι έν τή έπιγραφή ταύτη όοίζον-
ται αί μερίδες, άς έκαστον μέλος τού έλευσινιακού ιερατείου έδι-
καιούτο νά λαμβάνη εκ των προσόδων κεφαλαίου τινός, πεοί ων ποο-
νοεΐ ή απόφασις τού έπαρχου. Άναγινώσιω λοιπόν τό 56ΝΙ00Ν ο^ς
πληθυντικήν γενικήν ιού ονόματος ζέηοτ, ήτοι δώρον διδόμενον τοις
ξενιζομένοις, πιστεύω δ' δτι διά τού αΰζός ίί^·/ο^ν όιπΑην ό έπαρχος
ορίζει τήν εαυτού μερίδα, ην έμελλε νά λαμβάνη παρά τών διοικούν-
των τό έν Ελευσίνι ιερόν άντί ξενίων ήτοι ώς ξενιζόμενος ύπ' αυτών.
"Ενεκα δέ της υπεροχής τού άςιοΊματος τού έπαρχου ή μερϊς αυτού
ορίζεται πρωτίστη τών άλλων, έπονται δέ αί μερίδες τού Ίεροφάντο>
καί τού δαδού'/ου καί τών λοιπών κατά τάξιν ιεραρχίας».
Α. ν. Σκιάς:
' Εκτός Γσως της Κα.1.1ιγε>-(ίας.