Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1900)

107

ΒΟΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΜΙΚΤΑ

108

έκ της μεταλλοτεχνίας, διότι πρόοηλον εΤν'ε έκτου 444-480 και 1898 σελ. 293 κέ. Έκεΐ μετά των

σχήματος των ημετέρων αγγείων, δ'τι και ταύτα εγχωρίων τεχνιτών φαίνεται ότι είχε το έργαστή-

κατά μίμησιν μεταλλίνων προϊόντων έπλάσθησαν. ριόν του και ό Αθηναίος Τεισίας2.

Εν Τανάγρα Οπό την έπίορασιν διαφόρων τε-
χνοτροπιών είργάζοντο κατά τους χρόνους τούτους Β
ο Γαμήοης και κατά τό πλείστον οί πλάσται τών

διαφόρων σχημάτων οινοχόων1, τριποδίσκων και α) Παρά το χείλος λέβητος, οδ σώζεται μόνον

άλλων νεοτρόπων σχημάτων αγγείων, άτινα τε- τούτο μετά μικρού μέρους του σώματος υπάρχει

λευτοζίως συνήθοοισεν ό Οοιινβ έν ΒαΙΙ. 1897 σελ. ή επιγραφή :

Δεμοθέρες Ηιχράν Άπόλονος ΚαρυκεΡ

ιο

Ευρίσκεται αύτη επί ενός στίχου κεχαραγμένη
κάτωθεν και κατά μήκος του χείλους. Τά γράμ-
ματα είνε έκκεκρουμένα δι' εργαλείου ουχί τό-
σον οξέος έκ της εσωτερικής προς την εξω έπι-
φάνειαν του αγγείου, ούτως ώστε έςέχουσιν επί
τούτου.

Τό σωζόμενον μέρος του λέβητος, έφ' ου ή επι-
γραφή, είνε λίαν κατεστραυ.υ.ένον και συαπεπιε-
σμενον, έν τούτοις τά γράαματα διακρίνονται κατά
το πλείστον σαφώς, άν και μετά τίνος δυσκολίας.
Παρά το χείλος επί του αντιθέτου τή έπιγοαφή αέ-
ρους εχει ό λέβης μίαν μικράν όπήν προελθουσαν
ές ήλου άποπεσόντος-νυν. Διάμετρον εχει ό λέβης
0,30 περ. τά δέ γράμματα ποικίλλουσι μεταξύ
0,03 και 0,01. Τά γράμματα τής πρώτης λέξεως
και τά τελευταία τής τελευταίας είνε τά μεγα-
λείτεοα τά δέ οαικράείνε τά μικρότερα. Μεταξύ

1 Τού σχ^ματο; τών υπό Οοΐΐνε έν ΒιιΙΙ. ε. ά. μνημονευθεισών
οίνο/οών κέκτηται ό Παπαδημας τρεις καλυπτόμενα; υττό κοσμημά-
των της αυτί,; φύσεως πρός τά κοσμήματα τών υπ' εκείνου δημοσιευ-
ομένων οινοχόων, προερ·/ομένας δέ και ταύτας έκ Βοιωτίας και ττιθα -
νώς έκ Τανάγρας.

2 ΚIβϊιι ε. ά. σ. 212. Κΐ'βΙδοΙιιηβΓ ν&δβηΐηδοΙίΓ. σ. 52, 1. Είς

τους τεχνίτας τούτους δέον νά τα·/θή και ό Κλεομένης του Λούβρου
( ΜοΠΙΙΙΠβηΙδ ΟτΓβΟδ 1897, ρ. 55), αν άληθεύη πληροφορία τις, ήν
ελαβον παρά του ενταύθα έμπο'ρου άρ/αιοτη'των Ήλ. Γελαδάκη- δια-
τείνεται δηλα δή ούτος, οτι τό άγγεΐον του Κλεομένους ήγο'ρασεν αυ-
τός έν Τανάγρα, κα'ι οτι τούτο ευρέθη έν τάφω έν θέσει Κοκκάλι πλη-
σίον της Τανάγρας- παρ' αυτού έπωλη'θη είτα τούτο εις άλλον, δστις
τό άπέστειλεν εις Γαλλίαν. Πρβλ.έν τούτοις ΕίΐΓίλναιι^ΙβΓ ΜοάβΓΠβ
Ρ&1δθΙιυη§·βη ν. Απίίΐνβα σελ. 21.

τής πρώτης και τής δευτέρας λέξεως υπάρχει
κενόν 0,05 περ.

Του ^ και Π ή μορφή δεν είνε τόσον ασφαλής.

Τον λέβητα έχει νυν έν τή κατοχή του Ό κ. Πα-
παδήμας ήγόρασε δ αυτόν έν θήβαις παρά χω-
ρικών.

Τής επιγραφής ή βοιωτική προέλευσις προσμαρ-
τυρεΐται και ΰπο τής μορφής τών γραμμάτων.
Έν τή Άρναιολογ. 'Εφημ. 1896 σελ. 243 ό

ιΙ ι Ζ, 1 ι Ί

Σταυρόπουλλος δημοσιεύσας έπιγραφήν έκ χαλκής
φιάλης ίερας το Καρνκε^ίο συνεπέρανεν έπι χω-
ρίου τίνος του Παυσανίου ' στηριχθείς, όπως και ό
ταυτοχρόνως δημοσιεύσας την αυτήν έπιγραφήν έν
ΒυΙΙ. 1896, -24-2. 243 ΡβπίπζβΙ, ότι ώς Καρύ-
κειος έλατρευετο έν Τανάγρα ό Ερμής" οιά τής
έπιγραφής ημών δηλοΟται ότι ουχί ό Ερμής αλλ
ό 1 Απόλλων είνε ό ώς Καρύκειος έν Βοιωτία πιθα-
νώτατα έν Τανάγρα λατρευόμένος.

Το όνομα Δεμοθέρης είνε ίσως πεποιημένον έκ

ι ι I IΊ 11

τής ρίζης θέρο του θάρρος και είνε γεγραμμένον
αντί του Δε^οθέρρ^. Πρβλ. τό όνομα Δαμοθέρ-
σης (Ββοΐιΐβΐ - ΕΐοΙί σελ. 95) έν έπιγραφή έκ θού-
ριας (Εβ βαδ-Ρουο3Π 301, 13). Περίεργος πάν-
τοτε εινε ό τύπος αντί Δαμοθέρες.

'Απόλονοο. αντί "Απολλογοο. δεν εινε ασύνηθες
έν Βοιωτικαϊς έπιγραφαϊς.

4 IX, 20, 3.