Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1901)

ΑΤΤΙΚΗ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΚΕΦΑΛΗ

144

ται τρίγωνον εχον μήκος 0,40, το δ1 ό'λον μή-
κος είνε 1,20, πλάτος δέ έν μεν τη κάτω βάσει
0,60, έν δέ τω μέσω και τη άνω βάσει Ο,ου και
πάγος Ο, 12. Εκ του μέσου ακριβώς της άνω βά-
σεως του παραλληλογράμμου ανέρχεται κληματίς,
ήτις άφικνουμένη μέχρι της κορυφής του τριγώ-
νου φέρει το ία φύλλα έπαλλάσσοντα και σταφυλάς

Γ Γ ι 1 1

δύο, έν δέ τη αριστερά γωνία του τριγώνου Γστα-
ται πτηνόν τι άτενίζον εις τάς σταφυλάς. Μεταξύ
της λέξεως ΧΑΡΙΝ υπάρχει ή κεφαλή ίππέως,
όστις έχει υψος ϋ,^οΟ και την μεν οεςιαν χείρα
ενει όπισθεν, δια δέ της αριστεράς '/ειρος κρατεί
τάς ήνίας, όπισθεν δ αύτου είνε έξηνεμωμένη ή
νλαμύς. Ύπό τους πόδας δέ του ίππου είνε αί

λέξεις «ήρως χρηΰτε χαίρε». Το όρθογώνιον
παραλληλόγραμμον, έν ω ό ίπ~εύς και αί έπι-
γραφαί, πλαισιοΟται εις πλαίσιον Οπερέχον τοΟ
άλλου λίθου κατά 0,02ο· έξωθεν δέ τοΟ πλαι-
σίου και ακριβώς κατά την βάσιν υπάρχει κεφαλή
ισως γυναικός βλέπουσα προς τάριστερά, ενθα είνε
και ό ίππεύς, Ό λίθος ευρέθη έν τω άγρώ του Γ.
Πλατσα κειμένω έν τή ΆΟανάτη, /ωρίω της
Αγυιάς, είνε δέ τεθραυσμένος εις δύο. Ό λίθος
νυν υπάρχει έν ΆΟανάτη.

Έν Λαρίστ) αρχομένου Μαρτίου 1901

Γεώργιος Δ. Ζηκιδης

ΑΤΤΙΚΗ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ ΚΕΦΑΛΗ

(Πίν. 8).

Οτε το πρώτον έν έ'τει 18/8 είδικώτερον κατέ-
γινα εις το πρόβλημα τών γλυπτών της 'Ολυμ-
πίας, τά όποια τότε ακριβώς εί/ον εξέλθει εις τό
φώς έκ του εδάφους της "Αλτεως, ίδιαιτέραν μοι
έπροξένησεν έντύπωσιν το οτι μεγάλως ταύτα άφί-
σταντο από πάντων τών έξ Αθηνών και της 'Ατ-
τικής τ.ροεργομίνωΊ. Ένώ δέ μετά πολλού ζήλου
άνεζητουν ίχνη τυχόν όμοιας έν Αθήναις τέχνης,
πρός μεγάλην μου χαράν άνεκάλυψα ήμέραν τινά
έν τή αποθήκη του τότε έν τώ Βαοβακείω υ,ου-

II I II ι ι ι ι

σείου εύμορφον μικράν κεφαλήν ανάγλυφου έξέχον-
τος, σημειουμένην ώς: λίθ. αρ. 2765, ήτις μοι
ένθύμιζε πολύ τά γλυπτά της Όλυμπίας και ιδίως
τών μετοπών τάς κεφαλάς. Και τότε μεν έν δια-
τριβή μου δημοσιευθείση έν ταΐς Μΐΐΐ1ιβί1αη§βη
του αθηναϊκού ινστιτούτου του 1880 σελ. 40
παρέπεμψα εις την κεφαλήν ταύτην, ώς εις άττι-
κόν γλυπτόν συγγενευον προς τά της Όλυμπίας

1 Αυτόθι δμοΰ μετ1 αυτής ανέφερα και άλλην μικράν εκ Βραυρώ-
νος κεφαλήν, άλλ' ες ανακριβούς άναμνήσεως . Τήν εκ Βραυρώνος

Άλλ' ουδείς, ώς φαίνεται, έκτοτε έπρόσεξεν εις
αυτήν. Έπιθεωρών δέ μετά πολλά κατόπιν ετη,
τό 1894, τά γλυπτά τών αποθηκών του μεγάλου
Εθνικού αρχαιολογικού μουσείου, άνευρον ευτυ-
χώς τήν έν λόγω κεφαλήν, χωρίς ομως νά δυ-
νηθώ τότε νά λάβω φωτογραφίαν αυτής, και τό
εύρημά μου έξηφανίσθη πάλιν εις το πλήθος τών
γλυπτών συντριμμάτων τών Αθηνών. Τό τρίτον
αύθις τέλος έν έ'τει 1901 τή φιλική βοήθεια του
κ. Καστριώτου έξήγαγον αυτήν έκ τών έν τω
πλουσίω τούτω μουσείω σεσωρευμένων λειψάνων
και νυν κατ' αί'τησιν της συντάξεως της Αρχαιο-
λογικής έφημερίδος, έφ1 ω και χάριτας αυτή ομο-
λογώ, παραδίδω αυτήν μετά της εικόνος εις τήν
δημοσιότητα.

Εινε έκ πεντελησίου μαρμάρου και προέρχεται
έξ ανάγλυφου έξέχοντος. Τψος εχει 0,16, τό μή-

ταύτην κεφαλήν, ήτις εινε πολύ νεωτέρα, ήδυνήθην κατόπιν νά δημο-
σιεύσω έν

1893, ΤαΓβΙ 3. σελ. 88 I.