Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1902)

129

πυξισ εξ ερετριλσ

130

καί αί ευρεθείσα; αίχμαί βελών ίσως δεν είχον
τεθή ώς κτερίσματα, άλλ' ήσαν έμπεπηγμέναι εν-
τός του σώματος των νεκρών. Ευρέθησαν δέ οκτώ
έν ολω αίχμαί βελών έξ όψιανου λίθου, ών αί κα-
λύτεραι απεικονίζονται έν είκ. 3 εις τό πραγμα-
τικόν μέγεθος αύτών άπασαι οέ ύπήρχον όμοΟ
μετά τών οστών τών δύο μεσαίων νεκρών τοΟ ανω-
τέρου στρώματος. Μετ' αυτών ευρέθησαν καί δύο
μικρά τ&αάχια οστείνης περόνης και τρεις λεπίοες
έξ όψιανοΟ λίθου. Άγγεϊον ευρέθη μόνον εν κείμε-
νον κατά τό προς δυσμάς άκρον του τύμβου, ήτοι
ή ένταΰθα απεικονιζόμενη μικρά άγάνωτος χειρο-
ποίητος λάγυνος, ομοιάζουσα προς το έν Εφημ.
Άρχ. 1898 σελ. 71 είκ. 12 άγγεϊον της Έλευ-
σινιακής νεκροπόλεως. Την θέσιν της λαγυνου ταύ-
της έν τω τύμβω οεικνύουσιν τά έν τη φωτοτυ-
πική είκόνι παρατεθειμένα βέλη. Εκείτο εντός του
έπικειμένου υπεράνω τών νεκρών πηλού, φαίνεται
δε οτι δεν εΐχεν έντεθή ώς κτέρισμα νεκροΟ τίνος,
άλλ' έχρησίμευσεν εις την τελετήν της ταφής. Ευ-
ρέθησαν προσέτι έν τω τύμβω και τινα όστρακα
άλλων αγγείων, άτινα πιθανώς προϋπήρχον αυτόθι
προ της ταφής τών νεκρών. Έκ τούτων δύο φέ-
ρουσι καστανό/ρουν έπίχρισμα έστιλβωμενον οιά

τριβής* έννέα είνε έκ τών λεγομένων Λνόικων, τά
μεν έξ όλομέλανος πηλού, τά δέ έκ πηλού ερυθρού
μετά μέλανος επιχρίσματος" τέσσαρα φέρουσιν έρυ-
θράν βαφήν, τά μεν όλόβαφα τά δέ φέροντα κο-
σμήματα γραμμικά" τέλος δέ έτερα δύο όστρακα
είνε άγανωτα. Απαντα τά όστοακα ταύτα Φαίνον-

1 Γ Τ

Είκών 4 (1 : 2).

ται πεποιημένα άνευ τρο/οΰ. Πλην τούτων ευρέ-
θησαν έντάς τοΟ τύμβου καί τινα οστά ζώων, έν
οις κα'ι οδούς προβάτου, άλλ' είνε άδηλον αν προήρ-
χοντο έκ περιδείπνου ή παρενέπεσον κατά τύχην
έντάς του τύμβου. Ανδρέας Ν. Σκιάς

πτξις εξ ερετριας

(Πίν. 5-6)

Τό έν τω Πίν. 5-6 είκονιζόμενον άγγεϊον, κατά
πιστήν άπεικόνισιν αύτοΰ ύπό τοΟ ζωγράφου κ.
0ΠΙΪ6Γ0Ι1, εύρέθη έν Έρετρία κατά τό 1892 (Δελ-
τίον άρχ. 1892 σ. 87) καί ανήκει εις την συλλο-
γήν τών αγγείων του Έθν. ήμών Μουσείου ύ*ϊ'
άρθ. 1635 (Πρβλ. καί 0»ΐΗΐο§αβ (1. ν&δ. ρβϊηΐδ
<3ιι Μϋδβ6 Ναι. οΙ'ΑίΙιβηβδ ρβ,Γ ΟοΠι^ηοη-Οοανβ
άρθ. 1962). Τό άγγεϊον έχει τά κομψόν σύνηθες
σχήμα «πυξίδος τριποδικής» μετά καλύμματος,
έφ' ού ετέρα, μικροτέρα, πυξίς. Η έπιφάνεια τοΟ
αγγείου άπασα, πλην της τών ποδών, φέρει γρα-
φάς έρυθρομόρφους ή άκριβέστερον πολυχρόους, δι-
ότι πλείονα του* ένός χρώματος έχρησιμοποιήθησαν

ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 11102.

ιδίως έν τή κυρία είκόνι του σκεύους. Αί έπί του
καλύμματος καί της μικροτέρας πυΕίδος γραφαί,
έπιπολαίως ό'λως είργασμέναι οΰσαι καί άπεικονί-
ζουσαι συνηθεστάτας «καλλωπισμού σκηνάς» δέν
θά μας άπασχολήσουν έν τω παρόντι άρθρω. Αό-
γος θά γίνη μόνον περί τής κυρίας παραστάσεως τής
περιθεούσης τον κυλινδρικον κορμόν του σκεύους,
ήτις απεικονίζει μυθολογικήν σκηνήν τό πρώτον
ήδη άπαντώσαν έπί αρχαίου μνημείου1- δέν είνε

1 Πάντα τά δημοσιευθέντα μέ/^ρι τούδε καί γνωστά ήμΐν. μνημεία
τά έρμηνευθέντα ώς ε'κονίζοντα την Λητώ ώοίνουσαν, η προ μικροϋ
τεχοϋσαν ώ; λχ. τό έκ Μυκόνου άγαλμα (ΜοηαηίβηΙί Λ. Ιηβΐίΐυΐο I,
44. ΠρβΛΥβΙοΙίβι·, ΚΙβΐη. βΰηπίΐ. III σ. 188 Πιν. I.). Τό ίχ 'Ρώ-

9