Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1902)

επιτύμβιος κιονίσκος ιέρειας

Έν τη προς ανατολάς αύλή τοό ίν Αθήναις της Άβρυλλίδος (Ο.Ι.Α. II 2169) ήτις άναφέρε-

ΈθνικοΟ Μουσείου ευρίσκεται κιονίσκος έπιτύμβιος ται ώς ιέρεια έν Ο.Ι.Α. II 1388, Ό της ΜνησοΟς

λευκού μαρμάρου του γνωστού σχήματος., φέρων (πρβ. Α. ννΐΐΐιβίιτι έν Αίΐι. Μϊΐΐΐι. 1898 σ. 421),

την έξης έπιγραφήν άρκετά δυσανάγνωστον. και ό της θεοφιλής (Ο.Ι.Α. III 1988). Άναμφι-

Μαλθχ[κη τοϋ δεϊνος βόλως λοιπόν και ή Μαλθάκη ήτο ιέρεια και δή

Άγνου[σίου θυγάτηρ πιθανώς της Άθηνας.

θ«οξένου[.........[γυ]νή. Ταύτα και πολλά άλλα παραδείγματα κλείδων

Η προέλευσις του λίθου εινε άγνωστος. απεικονισμένων έπί αρχαίων ελληνικών άναγλύ-

Τά γράμματα (ΰψος 0.028) δεν ενουσιν άκρε- φων και αγγείων συνέλεξεν ό Η. Οϊβΐβ έν τη περί

μόνας και εϊνε προδήλως της Ελληνικής, ουχί κλειδών συγγραφή αυτού1. Προσθετέον εΐνε προς

της Ρωμαϊκής έποχής. Δυσδιάκριτου οντος τοΟ τούτοις ίρυ^ρόυ.ορτ>ον άγγεϊον, οπερ νυν έν Άμε-

τετάρτου έν τω τρίτω ο-τίχω γράμματος, έδίστα- ρικη παρά τω κ. ,ΙοϊβρΙι ΟΙαΗί Ηορρϊη εΰρίσκε-

ζον έάν εΐνε το όνομα του συζύγου της Μαλθακής ται2 παριστάνον τον φόνον του Άργου, άπεικονίζον

θεόξενος ή θεογένης' πιθανώτερον δ'μως φαίνεται δέ ίέρειαν φέρουσαν τοιαύτην κλείδα. Έν δέ τω

ϊ ή Γ. Μϋδβο άβΐΐβ ΤβΓΠίβέν Ρώμη υπάρχει τοιχογραφία,

Ύπο την έπιγραφήν εΐνε το έξης συμβολικόν ευρεθείσα έν Τΐ'ίΐδΙβνβΓβ, ώσαύτως άπεικονίζουσα

άνάγλυφον. Γράφων περί άλλων τινών άνα- ίέρειαν μετά του αύτοΟ συαβολ

ου

η γλύφων τά οποία το ίδιον άντικείμενον πα- "Οτι έπί τών κιονίσκων^καί άλλων έπιτυμβίων

ριστάνουν όμακαρίτης Στέφ. Κουμανούδης μνημείων προστίθενται σύμβολα δηλούντα τά έπαγ-

(Έπιγρ. έπιτυμβ. 550, 1094) ήρμήνευσε γέλματα τών άποθανόντων εΐνε πασίγνωστον. Έν

■ τοΰτο ώς πιθανώς ήλακάτην' ό δέ Οοηζβ Αθήναις έβδομήκοντα περίπου εύρον μνημεία φέ-

ΑγοΙι. Ζβίΐιιη§ 1862 σελ. 296) άνεγνώρισεν ροντα τοιαύτα σύμβολα, π. χ. τό άροτρον Ο.Ι.Α.

κλείδα ώς σύμβολον οίκοδεσποίνης· έπειτα δέ ό III 2607 (Έπιγρ. έπιτ. 2064), οπερ δμως δέν

ΙπιΙιοοΓ-ΒΙαιΏβΓ (Νιπη. Ζβίΐδοΐιπίΐ. III σ. 406) μνημονεύουσιν οί έκδόται, τό κλαδευτή ρ ιον III

προέτεινε την νυν κοινώςπαραδεδεγμένην έξήγησιν, 1454, και τήν σφΟραν III 3095 4.
.«τι το άντικείμενον τούτο εινε κλείς ναου χαράκτη- δυ§ΑΝ Βκατ.ευ ΡΗ.νκκυΝ

ρίζουσα ίερέα ή ίέρειαν. Δύο έν Βοιωτία εύρεθεΐσαι Βι·γη Μαννι·. Ρα.

έπιγραφαί, ή μεν αναθηματική, ή δέ έπιτυμβία, υ.8.Α.

φέρουσιν κάτωθεν τήν κλείδα ταύτην (0. I. Ο. δ. I. ( ρ&ππβηίΛββ ^β\η%βά\οΜ. Μ!1 βίηβιη ΑηΙιαη^ ϋ5βΓ §ι·ϊβ-

2021, 2676)· ή δέ δευτέρα λέγει ρητώς· Έπί Νου- βΜββΙίβ ΤΜΐ'βη ιιηΛ βοΜδδββΓ. ΒβΗιη 1897.

, „ , , λ , 'Π ' 5" - ~ ίε 2 Η&ιναιά 81ϋ(1ίβδ ίη Οΐαδδίοαΐ ΡΙιίΙοΙο^ λ.ι

μηγϋόο ιερια Δ,ψητροα.^ ϋσαυτως δε και τρεις έξ , Μοη άβ|.,.Ιη54_ 1885 νο). ΧΓΙ Ιβν. χχχιν.

Αθηνών κιονίσκοι το σύμβολον τούτο εχούσιν' Ό * Ααιβι·. 3οχ\χη&\ οΓ ΑπΛ. IV (1900) ρ. 181.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

*Αν ή έν στίχω 32ϋ.' της πρώτης τών Ευβοϊκών
επιγραφών, ήτις καί έν τω τελευταίω τεύχει του
14ου τόμου της Αθηνάς έδημοσιεύθη λίαν ήμαρ-
τημ.ένη, φαινόμενη κεραία έν τω γράμματι Τ της
λέξεως ΤΕΛΟΣ δέν εΐνε ύπό τοϋ' τεχνίτου κεχα-

ραγμένη, άλλ' εΐνε φυσική τοΟ λίθου ρωγμή, περί
οΖ ήμεϊς άμφιβάλλομεν, τότε τό τιθεντα τέλος
τ αυτόν 3ν τω τελούντα τέίος διασαφεί τά άχείέα-

Γ. Α. Παπαβαςιλειοτ