DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Angeia Eretrias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14653#0012
3
αγγεία Ερέτριας
4
του Κορομάντζουευρέθησαν δέ κατ αύτάς τά
έν τω Εθν.κώ Μουσείω κατατεθειμένα αγγεία
(πβλ. Δελτίον 1890 σελ. οΟ άρ. 1-4). Και οί
νεώτεροι δ' Έρετριεΐς τυμβωρύχοι ολίγον ήσχο-
λήθησαν εις τήν άνασκαφήν τοΰ νεκροταφείου τού-
του, διότι καί καταφανές είνε, ώστε καθίσταται
έπικίνδυνος ή λαθραία έν αύτώ ανασκαφή, κα'ι τά
εξ αυτού συνηθέστατα εΰρήυ,ατα, μικρά μελανό-
μορφα ληκυθια, έλάχιστα μόνον ικανοποιούν τού-
τους, ώς εκ τούτου δέ τά μέγιστον μέρος του νε-
κροταφείου ήτο έτι άνέπαφον, ό'τε άνέλαβον έγώ
κατά το 1897 τήν κατ' έκεΐνο το μέρος άνασκαφήν.
ΤΌ νεκροταφεϊον κατέχει κυρίως τήν νοτίαν πλευ-
ράν τής γωνίας και έχει, καθ' ό'σον ήδυνήθην έγώ
διά προχείρων καταμετρήσεων νά εξακριβώσω, έκ-
τασιν περίπου 4500 τετραγωνικών μέτρων, ήτοι
μήκος 150 περίπου μέτρων και πλάτος περί τά 30.
Το έδαφος αποτελείται άποκλειστικώς έκ λε-
πτής άαμου μεμιγμένης πολλαχου μετά σποδού
έκ των πυρών των νεκρών και έχει εις το ύψηλό-
τατον σηαεΐον βάθος δύο μέτρων μέχρι του στέρεου
άποτελουυ.ένου και τούτου έκ χονδροτέρας άμμου
άποκρυσταλλωθείσης εις συμπαγή λιΟώοη μάζαν.
Ε?ωτεο:κον σηυ.εϊον προς διάκρισιν του νεκοο-
ταφείου ουδέν έσώζετο, έκτος αν ύ~οθέσωμεν, ότι
ήτο έπίτηδες κατεσκευασμένη μικρά επιμήκης έξ-
αρσις τοΰ* έδάφους βαίνουσα καΟ' ολον σχεδόν τό
μήκος του νεκροταφείου από Δ. προς Ά. κατά τό
μέσον περίπου τής έπιφανείας των τάφων.
Ίχνη κτισμάτων δεν ευρέθησαν, μόνον δέ μέ-
Εϊκών 2.
γας σωρός ογκωδών λίθων ισχυρώς κεκαυμένων,
ολίγα μέτρα μακράν τοΟ άκρου, πλησίον του τοί-
χου του Υγειονομείου άγνωστον προς τίνα σκοπον
εκεί υπάρχων.
Τά μέγιστον μέρος τών πρά τών χρόνων τών
μελανόμορφων αγγείων τάφων άπετελεϊτο εξ αγ-
γείων, πίθων και αμφορέων, οίτινες έχρησίμευον
ώς περικαλύμματα άκαύστων σκελετών παιδίων.
Τό είδος τοΟτο τής ταφής τών παιοίων είνε σύνη-
θες κατά τούς γεωμετρικούς χρόνους, προ πάντων
δ' έν Έλευσϊνι2 και Ιταλία3 είνε πολυάριθμοι οί
ευρεθέντες αμφορείς μετά σκελετών παιδίων" έν
< Αελτίον 1899, 202, ί.
2 Έφημ.. "Αρχ. 1889, 173 Φίλιος. 1898, 77 χαί 89 Δ Σχιας.
3 Μοηυΐϊΐ. αηΐ. ά. Είιιο. I 771. Πρβλ. αυτόθι και σελ. 772
στ]α. 2. Νοίίζίβ 1895, 111.
Ερέτρια δ ό'μως ή τοιαύτη ταφή τών παιδίων ήτο
σχεδόν μόνη έν χρήσει κατά τούς προ τών μελα-
νόμορφων αγγείων χρόνους, διότι ένώ ευρέθησαν
περί τάς τεσσαράκοντα ταφάς έν πίθοις καί άμφο-
ρεΰσιν, μόνον άπαξ ευρέθη μεταξύ τών τάφων τών
γεωμετρικών χρόνων, οίτινες εϊχον νεκρούς κεκαυ-
μένους. καί εις ό'στις, ώς έκ τών διαστάσεών του
ήδύνατό τις νά συμπεράνη, ήτο προωρισμένος διά
νεκρόν μικρα.ς ηλικίας.
Εκ τών χρόνων τών άσιατιζόντων αγγείων ου-
δείς τάφος ηλικιωμένου προσώπου ευρέθη, ένώ
άνευρέθησαν δέκα πέντε περίπου αμφορείς τών χρό-
νων τούτων μετά σκελετοΟ μικροΟ παιδιού. Τό
τοιοΟτον κατ' έμέ έξηγεΐται, αν ύποθέσωμεν, ό'τι
τό νεκροταφεϊον ήτο κυρίως προωρισρ.ένον διά νε-
κρούς μικρας ηλικίας, διότι καί το πλείστον τών
αγγεία Ερέτριας
4
του Κορομάντζουευρέθησαν δέ κατ αύτάς τά
έν τω Εθν.κώ Μουσείω κατατεθειμένα αγγεία
(πβλ. Δελτίον 1890 σελ. οΟ άρ. 1-4). Και οί
νεώτεροι δ' Έρετριεΐς τυμβωρύχοι ολίγον ήσχο-
λήθησαν εις τήν άνασκαφήν τοΰ νεκροταφείου τού-
του, διότι καί καταφανές είνε, ώστε καθίσταται
έπικίνδυνος ή λαθραία έν αύτώ ανασκαφή, κα'ι τά
εξ αυτού συνηθέστατα εΰρήυ,ατα, μικρά μελανό-
μορφα ληκυθια, έλάχιστα μόνον ικανοποιούν τού-
τους, ώς εκ τούτου δέ τά μέγιστον μέρος του νε-
κροταφείου ήτο έτι άνέπαφον, ό'τε άνέλαβον έγώ
κατά το 1897 τήν κατ' έκεΐνο το μέρος άνασκαφήν.
ΤΌ νεκροταφεϊον κατέχει κυρίως τήν νοτίαν πλευ-
ράν τής γωνίας και έχει, καθ' ό'σον ήδυνήθην έγώ
διά προχείρων καταμετρήσεων νά εξακριβώσω, έκ-
τασιν περίπου 4500 τετραγωνικών μέτρων, ήτοι
μήκος 150 περίπου μέτρων και πλάτος περί τά 30.
Το έδαφος αποτελείται άποκλειστικώς έκ λε-
πτής άαμου μεμιγμένης πολλαχου μετά σποδού
έκ των πυρών των νεκρών και έχει εις το ύψηλό-
τατον σηαεΐον βάθος δύο μέτρων μέχρι του στέρεου
άποτελουυ.ένου και τούτου έκ χονδροτέρας άμμου
άποκρυσταλλωθείσης εις συμπαγή λιΟώοη μάζαν.
Ε?ωτεο:κον σηυ.εϊον προς διάκρισιν του νεκοο-
ταφείου ουδέν έσώζετο, έκτος αν ύ~οθέσωμεν, ότι
ήτο έπίτηδες κατεσκευασμένη μικρά επιμήκης έξ-
αρσις τοΰ* έδάφους βαίνουσα καΟ' ολον σχεδόν τό
μήκος του νεκροταφείου από Δ. προς Ά. κατά τό
μέσον περίπου τής έπιφανείας των τάφων.
Ίχνη κτισμάτων δεν ευρέθησαν, μόνον δέ μέ-
Εϊκών 2.
γας σωρός ογκωδών λίθων ισχυρώς κεκαυμένων,
ολίγα μέτρα μακράν τοΟ άκρου, πλησίον του τοί-
χου του Υγειονομείου άγνωστον προς τίνα σκοπον
εκεί υπάρχων.
Τά μέγιστον μέρος τών πρά τών χρόνων τών
μελανόμορφων αγγείων τάφων άπετελεϊτο εξ αγ-
γείων, πίθων και αμφορέων, οίτινες έχρησίμευον
ώς περικαλύμματα άκαύστων σκελετών παιδίων.
Τό είδος τοΟτο τής ταφής τών παιοίων είνε σύνη-
θες κατά τούς γεωμετρικούς χρόνους, προ πάντων
δ' έν Έλευσϊνι2 και Ιταλία3 είνε πολυάριθμοι οί
ευρεθέντες αμφορείς μετά σκελετών παιδίων" έν
< Αελτίον 1899, 202, ί.
2 Έφημ.. "Αρχ. 1889, 173 Φίλιος. 1898, 77 χαί 89 Δ Σχιας.
3 Μοηυΐϊΐ. αηΐ. ά. Είιιο. I 771. Πρβλ. αυτόθι και σελ. 772
στ]α. 2. Νοίίζίβ 1895, 111.
Ερέτρια δ ό'μως ή τοιαύτη ταφή τών παιδίων ήτο
σχεδόν μόνη έν χρήσει κατά τούς προ τών μελα-
νόμορφων αγγείων χρόνους, διότι ένώ ευρέθησαν
περί τάς τεσσαράκοντα ταφάς έν πίθοις καί άμφο-
ρεΰσιν, μόνον άπαξ ευρέθη μεταξύ τών τάφων τών
γεωμετρικών χρόνων, οίτινες εϊχον νεκρούς κεκαυ-
μένους. καί εις ό'στις, ώς έκ τών διαστάσεών του
ήδύνατό τις νά συμπεράνη, ήτο προωρισμένος διά
νεκρόν μικρα.ς ηλικίας.
Εκ τών χρόνων τών άσιατιζόντων αγγείων ου-
δείς τάφος ηλικιωμένου προσώπου ευρέθη, ένώ
άνευρέθησαν δέκα πέντε περίπου αμφορείς τών χρό-
νων τούτων μετά σκελετοΟ μικροΟ παιδιού. Τό
τοιοΟτον κατ' έμέ έξηγεΐται, αν ύποθέσωμεν, ό'τι
τό νεκροταφεϊον ήτο κυρίως προωρισρ.ένον διά νε-
κρούς μικρας ηλικίας, διότι καί το πλείστον τών