DOI Artikel:
Wilhelm, Adolf: Euboïka
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14654#0056
ΕΤΒΟΪΚΑ
92
σ. 322 άρ. 835) μνημονεύονται οί χωρΐτε οί Ζε-
λειτών ώς έν ΑΓϋΙιαβοΙ. βρί^Γ. ΜΪΙΙ XX σ. /ο
απεοειςα.
Έν στ. 31 ό κ. Πα-αβατιλείου αναγιγνώσκει*
πωλεϊν δέ έν το]ι ίεροι τδμ βολόμενον δτι άμ
βόληται άτελέα, μη τιΦέντα[ς) τέλος μηδέν μηδέ
πράττεα&αι τους ίεροποιονς μηδέν τους πωλέον-
τας. Έν τή άρχη σαφέστατα όρώνται Ιπί του λί-
θου τά Οπό του έκδοτου συμπληρωθέντα, δηλαδή
Δ1-ΡΝΤΟΙ, έν οέ στ. 33 ελλείπει το Α του :/τρ[ά]τ-
τεοΰαι. Ισχυρίζεται οέ ο κ. Παπαβασιλείου άν
και το άντίγραφον αύτου έχει μόνον ΤΙΘΕΝΤΑ
ΤΕΛΟΞ δτι το άναγκαϊον τον Σ εν τη λέξει τι-
ράντας δεικνύει ή σύνταξις και δτι δ χαράξας
την έπιγραφην λησμονήσας νά χαράξη τδ τελι-
κδν Χ προσέΦηκε κάτωθεν της καθέτου γραμμής
τον Τ της επομένης λέξεως κεραίαν τινά προς
δεξιών σχηματίζονσαν όξεΐαν γωνίαν, δπως άνα-
ναπ,Ιηρώση τδ λησμονηθεν γράμμα. Τώ οντι
το κάτω μέρος του Γαυ τούτου παρέχει τήνδε
την ο ψ ιν ί-' άλλα τίνα σχέσιν τοιαύτη γραμμή,
αναμφιβόλως εις λάθος του χαράκτου οφειλομένη,
έχει προς το Οποτιθέμενον ύπο του κ. Ιίαπαβασι-
λείου 5!, δεν ήδυνήθην νά εννοήσω. Επίσης μοί
είνε άοηλον πώς ή σύνταςΊς άπαιτεΐ τιΦέντας, άφ1
ού τό μ>) τιϋ'έντα τέλος μηδέν συνδέεται μετά
τών προηγουμένων : πωλεϊν κτλ. τό/ί βολόμενον.
Προκύπτει οέ εκ της έν Αρ/. Έφηα. 1902 σ.
143 σημειώσεως δτι και αύτώ τω κ. ΙΙαπαβασι-
λείου έγεννήΟησαν ύστερον άμφιβολίαι περί του ορ-
θού της αναγνώσεως τιϋ'έντας. Τέλος παραβάλλω
το εις τιμήν Φιλίσκου του Κυρηναίου ψήφισμα
Κυμαίων ΒαΙΙ. άβ οογγ. ΙιθΙΙ XII 360.ΜίοΙιβΙ, Ββ-
οιΐθϊΙ 511 κατά την έμήν άνάγνωσιν Οοβίΐίησ'ιβοΐιβ
§β1βΙΐΓΐβ Αηζβϊ^βη 1900 σ. 92: δττι κέ τις πρία-
ται παρά Φάίσκω τώ Φιληράτω ή τών έκγόνων
τώμ Φιλίσκω η άποπεράσσει προς τούτων τινά, άτε-
λ[έα] εμμεναι τώ περί τούτων τέλεος. Ή δε κατά
πανηγύρεις ατέλεια είνε γνωστή και έξ άλλων έπι-
γραφών ψήφισμα Κυζικηνών εις τιμήν Άντωνίας
Τρυφαίνης έκδεδομένον οπό ^ Μί11ίη§βη Έλλ.
φιλολ. Συλλ. VII (1872|3) καί Ε. ΟαΠιαβ, Μο-
ηαΐδββποΐιΐβ άβτ ΒβΓίΐηβΓ Αΐί&άβΐΏίβ 1874 <τ. 16.
Αΐ,ΐι. Μίΐί. VI 55. ΒαΙΙ. ώ? οογγ. Ηβΐΐ. VI 613
(Έφημ. άρχ. 1890 σ. 157) λέγει έν στ. 6 έν ττ\
πέρνσιν αγομένη ατέλεια τών Παναθηναίων και
έν στ. 13 οί άψειγμένοι εις την πανήγνριν και
άτέλ.ειαν την άγομένην έν Κνζίκω' δτι δε και έν
τή έκ Σκαπτοπάρων (ούτω κατά Ρ.ΝΥοΙίβΓδ. Μβ-
Ιαη^ί'δ ΡθιτοΙ σ. 334) έπιγραφή (ΌΗίβηββΓ-
§6γ. 8γΙ1οσβ 418 και Οΐΐ III 8αρρΐ 12336) άνα-
γνωστέον έν στ. 127: πλησίον δε και πανή-
γνρις (περί της σημασίας της λέξεως πρβ. Α.
ΒιιΙ^βΓδ ναη (Ιβι* Ι^οβίΐ. (3β Ιαάΐδ Εΐβαδίηϋδ η.
87) πολλάκις μεν έν τω ετει σνναγομένη, περι
δε καλ άνδας) 10κτωμβρίας και εις πεντεκα .δεκα
ημερών άτ\έλειαν (ού/ί όμως άγοράν), υπέδειξα
1903 σελ.
798: ώσαύτως καί ή περι πανηγνρεως τον ζι-
ζύφον έπιγραφή ες 'Ατταλείας ΒυΙΙ. ιΐβ οογγ.
ΙιβΙΙόηίςυβ VII 260, περι ή^ θά γράψω προσεχώς
άλλα/ου, μνημονεύει ά'τ\έλι[α]ν τών ι ημερών
διότι ούτως έοαηνευτέον το έν στ. / κατά \ν. Μ.
Β&ιηδαν ΑΓΕΛΙΟΝ. άπέ[δ]ιον ? κατά τον έκδότην
όστις άλλως καί το όνομα καί τήν σημασίαν της
πανηγύρεως ουδόλως κατενόησεν.
Εν στ. 34 έπ. ούτω χωριστέον" ΕΝΤ|ΕΙΑΓ~ο-
ΡΕΙ καί ού/ί έν τει \ άγορεΐ, Έν στ. 39 σαφέστα-
τον είνε ΓΙΝΗΤΑΙ καί ουχί ΓΕΝΗΤΑΙ· τούτο δέ
απαιτεί καί ή σύνταςις καί ή έννοια, έπειόή οέν
πρόκειται περί θυσίας καί πομπής άπαξ μόνον νυν
ήδη, αλλά δια παντός έν τώ μέλλοντι τελεσθησο-
μένης. Έν στ. 41 εσφαλμένως άναγινώσκει Ό έκ-
δοτης δπως άν κατά τοντ άγινήται ή θνσίη καί
ή πομπή τει Αρτέμιδι, έξηγού μένος το άγινή-
ταΐ' άγηται. Αναμφιβόλως άναγνωστέον" δπως
άν κατά τοντα γίνηται. Τό δέ τοϋτα αντί ταντα
ουδέν εχει τό παράδοξον, έπειδή καί έπιγραφή έκ
Κύμης της έν Ιταλία εχει 10 XIV 871 : \\νπν τϊι
κλίνει τούτει. Τήν δέ διόρθωσιν ταύτην, ήν έγώ
τοΐ: φίλοις μου προ καιρού άνεκοίνωσα, έπίσης
ηύρε, καθ'ά μοι γράφει, ό κ. Ρ. ΒβοΗΐβΙ. Έν στ.
42 έν τέλει ήσαν γεγραμμένα τά δύο γράμματα
ΧΡ, διότι έν τώ έπομένω στίχω προ του ΝΟΝ μό-
νον διά Ο υπάρχει χώρος. Του δέ έν τώ πρητ-
τό[ν]των έν τέλει του στ. 43 Νυ ουδέν έπί τοΰ
λίθου νυν τουλάχιστον ίχνος σώζεται.
Περί της χρονολογίας τοΟ ψηφίσματος λαμβά-
νων ύπ' οψιν μόνον τήν γραφήν ό κ. Παπαβασι-
λείου λέγει δτι τοΟτο έγένετο ουχί πολλάς δεκα-
92
σ. 322 άρ. 835) μνημονεύονται οί χωρΐτε οί Ζε-
λειτών ώς έν ΑΓϋΙιαβοΙ. βρί^Γ. ΜΪΙΙ XX σ. /ο
απεοειςα.
Έν στ. 31 ό κ. Πα-αβατιλείου αναγιγνώσκει*
πωλεϊν δέ έν το]ι ίεροι τδμ βολόμενον δτι άμ
βόληται άτελέα, μη τιΦέντα[ς) τέλος μηδέν μηδέ
πράττεα&αι τους ίεροποιονς μηδέν τους πωλέον-
τας. Έν τή άρχη σαφέστατα όρώνται Ιπί του λί-
θου τά Οπό του έκδοτου συμπληρωθέντα, δηλαδή
Δ1-ΡΝΤΟΙ, έν οέ στ. 33 ελλείπει το Α του :/τρ[ά]τ-
τεοΰαι. Ισχυρίζεται οέ ο κ. Παπαβασιλείου άν
και το άντίγραφον αύτου έχει μόνον ΤΙΘΕΝΤΑ
ΤΕΛΟΞ δτι το άναγκαϊον τον Σ εν τη λέξει τι-
ράντας δεικνύει ή σύνταξις και δτι δ χαράξας
την έπιγραφην λησμονήσας νά χαράξη τδ τελι-
κδν Χ προσέΦηκε κάτωθεν της καθέτου γραμμής
τον Τ της επομένης λέξεως κεραίαν τινά προς
δεξιών σχηματίζονσαν όξεΐαν γωνίαν, δπως άνα-
ναπ,Ιηρώση τδ λησμονηθεν γράμμα. Τώ οντι
το κάτω μέρος του Γαυ τούτου παρέχει τήνδε
την ο ψ ιν ί-' άλλα τίνα σχέσιν τοιαύτη γραμμή,
αναμφιβόλως εις λάθος του χαράκτου οφειλομένη,
έχει προς το Οποτιθέμενον ύπο του κ. Ιίαπαβασι-
λείου 5!, δεν ήδυνήθην νά εννοήσω. Επίσης μοί
είνε άοηλον πώς ή σύνταςΊς άπαιτεΐ τιΦέντας, άφ1
ού τό μ>) τιϋ'έντα τέλος μηδέν συνδέεται μετά
τών προηγουμένων : πωλεϊν κτλ. τό/ί βολόμενον.
Προκύπτει οέ εκ της έν Αρ/. Έφηα. 1902 σ.
143 σημειώσεως δτι και αύτώ τω κ. ΙΙαπαβασι-
λείου έγεννήΟησαν ύστερον άμφιβολίαι περί του ορ-
θού της αναγνώσεως τιϋ'έντας. Τέλος παραβάλλω
το εις τιμήν Φιλίσκου του Κυρηναίου ψήφισμα
Κυμαίων ΒαΙΙ. άβ οογγ. ΙιθΙΙ XII 360.ΜίοΙιβΙ, Ββ-
οιΐθϊΙ 511 κατά την έμήν άνάγνωσιν Οοβίΐίησ'ιβοΐιβ
§β1βΙΐΓΐβ Αηζβϊ^βη 1900 σ. 92: δττι κέ τις πρία-
ται παρά Φάίσκω τώ Φιληράτω ή τών έκγόνων
τώμ Φιλίσκω η άποπεράσσει προς τούτων τινά, άτε-
λ[έα] εμμεναι τώ περί τούτων τέλεος. Ή δε κατά
πανηγύρεις ατέλεια είνε γνωστή και έξ άλλων έπι-
γραφών ψήφισμα Κυζικηνών εις τιμήν Άντωνίας
Τρυφαίνης έκδεδομένον οπό ^ Μί11ίη§βη Έλλ.
φιλολ. Συλλ. VII (1872|3) καί Ε. ΟαΠιαβ, Μο-
ηαΐδββποΐιΐβ άβτ ΒβΓίΐηβΓ Αΐί&άβΐΏίβ 1874 <τ. 16.
Αΐ,ΐι. Μίΐί. VI 55. ΒαΙΙ. ώ? οογγ. Ηβΐΐ. VI 613
(Έφημ. άρχ. 1890 σ. 157) λέγει έν στ. 6 έν ττ\
πέρνσιν αγομένη ατέλεια τών Παναθηναίων και
έν στ. 13 οί άψειγμένοι εις την πανήγνριν και
άτέλ.ειαν την άγομένην έν Κνζίκω' δτι δε και έν
τή έκ Σκαπτοπάρων (ούτω κατά Ρ.ΝΥοΙίβΓδ. Μβ-
Ιαη^ί'δ ΡθιτοΙ σ. 334) έπιγραφή (ΌΗίβηββΓ-
§6γ. 8γΙ1οσβ 418 και Οΐΐ III 8αρρΐ 12336) άνα-
γνωστέον έν στ. 127: πλησίον δε και πανή-
γνρις (περί της σημασίας της λέξεως πρβ. Α.
ΒιιΙ^βΓδ ναη (Ιβι* Ι^οβίΐ. (3β Ιαάΐδ Εΐβαδίηϋδ η.
87) πολλάκις μεν έν τω ετει σνναγομένη, περι
δε καλ άνδας) 10κτωμβρίας και εις πεντεκα .δεκα
ημερών άτ\έλειαν (ού/ί όμως άγοράν), υπέδειξα
1903 σελ.
798: ώσαύτως καί ή περι πανηγνρεως τον ζι-
ζύφον έπιγραφή ες 'Ατταλείας ΒυΙΙ. ιΐβ οογγ.
ΙιβΙΙόηίςυβ VII 260, περι ή^ θά γράψω προσεχώς
άλλα/ου, μνημονεύει ά'τ\έλι[α]ν τών ι ημερών
διότι ούτως έοαηνευτέον το έν στ. / κατά \ν. Μ.
Β&ιηδαν ΑΓΕΛΙΟΝ. άπέ[δ]ιον ? κατά τον έκδότην
όστις άλλως καί το όνομα καί τήν σημασίαν της
πανηγύρεως ουδόλως κατενόησεν.
Εν στ. 34 έπ. ούτω χωριστέον" ΕΝΤ|ΕΙΑΓ~ο-
ΡΕΙ καί ού/ί έν τει \ άγορεΐ, Έν στ. 39 σαφέστα-
τον είνε ΓΙΝΗΤΑΙ καί ουχί ΓΕΝΗΤΑΙ· τούτο δέ
απαιτεί καί ή σύνταςις καί ή έννοια, έπειόή οέν
πρόκειται περί θυσίας καί πομπής άπαξ μόνον νυν
ήδη, αλλά δια παντός έν τώ μέλλοντι τελεσθησο-
μένης. Έν στ. 41 εσφαλμένως άναγινώσκει Ό έκ-
δοτης δπως άν κατά τοντ άγινήται ή θνσίη καί
ή πομπή τει Αρτέμιδι, έξηγού μένος το άγινή-
ταΐ' άγηται. Αναμφιβόλως άναγνωστέον" δπως
άν κατά τοντα γίνηται. Τό δέ τοϋτα αντί ταντα
ουδέν εχει τό παράδοξον, έπειδή καί έπιγραφή έκ
Κύμης της έν Ιταλία εχει 10 XIV 871 : \\νπν τϊι
κλίνει τούτει. Τήν δέ διόρθωσιν ταύτην, ήν έγώ
τοΐ: φίλοις μου προ καιρού άνεκοίνωσα, έπίσης
ηύρε, καθ'ά μοι γράφει, ό κ. Ρ. ΒβοΗΐβΙ. Έν στ.
42 έν τέλει ήσαν γεγραμμένα τά δύο γράμματα
ΧΡ, διότι έν τώ έπομένω στίχω προ του ΝΟΝ μό-
νον διά Ο υπάρχει χώρος. Του δέ έν τώ πρητ-
τό[ν]των έν τέλει του στ. 43 Νυ ουδέν έπί τοΰ
λίθου νυν τουλάχιστον ίχνος σώζεται.
Περί της χρονολογίας τοΟ ψηφίσματος λαμβά-
νων ύπ' οψιν μόνον τήν γραφήν ό κ. Παπαβασι-
λείου λέγει δτι τοΟτο έγένετο ουχί πολλάς δεκα-