Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1904)

115

ΚΠΙΓΡΛΦΛΤ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ! ΕΞ ΑΜΦΙΣΣΗΣ

116

Ν ΗΣΩΤΗ Ρ ΙΣ Ν I Κ ΑΣ I Π ΟΛ Ε I Κ Α I ΕΡΜ ΑΙ ΩΤΤΟ I ΟΥΣ ΑΠ Α Ν ΤΟΕΤΤIΤΑΣΣΟΜ Ε
ΕI ΔΕΜ Η ΤΤΟ I ΕΟ I ΕΞΟΥΣI ΑΝ Ε Χ ΕΤΩΣ ΑΝ ΕΠΙΤΙΜΕΟΝΤΕΣΤΡΟΤΤΩΩΚΑΘΕ
10 Τ ΙΤΤΟΤ I ΔΕΤΟ ΥΣΛΟ I ΤΤΟ ΥΣΤΤΑΝΤΑΣΕΣΤΩΣΩΤΗΡ IΣΕΛΕΥΘΕΡΑΚΑ I ΑΝ ΕΤΤΑφΟ
ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ ΑΥ1 ΑΝΕΞΟ ΥΣΙΑΝΜΗΔΕΝΟΣΑΓΕΙΝΚΑΤΑΜΗΔΕΝ ΑΤΡΟΤΤΟΝΜΗΤΕ
ΤΩΝΝ I ΚΑΣΙΤΤΟΑ ΙΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΑ I Ο ΥΜ ΗΤΕ§Α ΠΟ Θ Α//νΝΟ Ν ΤΩ Ν Μ Α ΡΤ ΥΡΕΣΑΓΙ
ΣΩΤΕΛΗΣΜΝ ΑΣ ΙΑΛΟ Σ ΑΝΔΡΟ ΝΙΚΟΣ ΕΥΔΙ ΚΟΣ

"Αρχοντος έν Άμφισσα του δεΐνος, θεοκολέοντος δέ τω Άσ*λατιω τω έν Άμ-
φισσα του δεΐνο;, μηνός δεινός τη δεϊνι ημέρα]" 6|_ττέρ] Νικασίπολι[ν
πα]ρ[ε]ουσαν καί[κελομέναν χειρόγραφον Νυμφοδώρου* Νικασίπολις και Έ[ρμαΐ-
ος τω Άσκλαπιω τω έν Άμφισσα, καθώς έπίστευσε τω θεώ τάν ών[άν
σώμα γυναικεϊον, ά όνομα Σωτηρίς, γένος Βοιώτιον, μνάς αργυρίου [και

Έρμα.]ΐο[ς] άπεδοτο σ[ώμ]α
5 τάν τιμάν έ'^ομεν πάσαν καθέστακε δε βεβαιωτάν [κατά

τον νόμ]ο[ν] Νίκιππον Χιωνίδα. Τάν ώνάν φυλάσσοντι αυτός τε ό θεο[κόλος
και οί ίερεϊς Δημοσθένης και Πολυζενίδας. Έπί τοΐσδε, ώστε παρα[μέ-
νη Σωτηρίς Νικασιπολει και Έρμαίω ποιούσα παν το έπιτασσόμε[νον "
ει δε μή ποιε'οι, έξουσίαν έχέτωσαν έπιτιμέοντες τρόπω, ω κα θέ[λον-
10 τι' ποτί δε τους λοιπούς πάντας έ'στω Σωτηρίς ελευθέρα και άνέπαφο[ς,

μή ε/οντος αΰτάν έξουσίαν μηδενός άγειν κατα μηδένα τρόπον, μήτε [ζών-
των Νικασιπόλιος και Έρμαιου μήτε αποθανόντων. Μάρτυρες" Άγι[ς
Σωτελης. Μνασίλαος, Ανδρόνικος, Εύδικος.

Έπί [Λερούς άξια παρατηρήσεως είνε τάδε*
Στ. 1. Ή σύνταξις υπέρ Νικασίποΐιν είνε
λίαν συ/νή μάλιστα ένΔελφοΐς1, άλλα και έν
Άμφίσση2. Αξιοσημείωτου είνε, 8τι εκ των τεσ-
σάρων γυναικών, ας γινώσκομεν ώς άπελευθερω-
τρίας έν άμφισσαϊκαΐς έπιγραφαΤς, τρεις φέρον-
ται ρητώς ώς αναλφάβητοι, έν ω περί της τετάρτης
(δρα την έπομένην έπιγραφ.ήν) άγνοουμεν ώρισμέ-
νον τι, της έπιγραφής ούσης κολοβής. Εκ των έν
Δελφοΐς απελευθερωτικών έπιγραφών, έν αίς οί
άπελευθερωται ήσαν Άμφισσεΐς, ουδέν ώρισμένον
ποριζόμεθα περί των Άμφισσίδων γυναικών (ανα-
φέρονται δε 11 μόνον έν ταΐς του Βίΐϋπειοΐί ΌβΙ-
ρΐιΐβοΐι. Ιηβϋ/ΐΓΪ/Ίβη), αν ήσαν έγγράμματοι ή
αγράμματοι, διότι αύται αί δελφικαί έπιγραφαΐ
είνε λίαν συντόμως διατετυπωμέναι μη περιέχου-
σαι τοιαύτας λεπτομέρειας.

Στ. 2. Χειρόγραφον σημαίνει ένταυθα και έν
ταΐς όμοίαις έπιγραφαΐς ουχί βεβαίως δοΙιυΜ-
εοΐιβίη, ΗαηάδοΗβϊη, καθάπερ τά ρωμαϊκά οΙιϊγο-

1 ϋϊΙΐ6ηΐ36Ι'§6Γ, 8,γ1Ιθ8β2, 466 σημ. δ.

2 ΌίΙΙβηΙ)6Γ§6ΐ', ΙηββΓ. θταββίαβ 8βρίβηίτίοηαΙΪ8 [ = 168]
III, 318, 5· 1066, 5.

^Γειρίια1, άλλ' άπλώς την δια ταύτης ή έκείνης
τής χειρός γραφήν5. Κατά παρόραμα δεν έχάρα-
ξεν ό λιθοξόος την λέςιν άπεδοτο είτε άπέόοντο
προ των ονομάτων ΝικαοίποΛις και 'Ερμαΐοί:,
άλλά προσέθηκεν έπειτα τό άπεδοτο παραδόξως
μεταξύ τοΟ στίχου 4 και ο3, ίσως διότι ένταυθα
ύπήρχεν όμαλον έδαφος, έν ω ύπέρ το όνομα Νι-
κασίποΛις (στ. 1) έξετείνετο ή κοίλη ανωμαλία,
ήτις έγένετο έκεΐ αιτία και τής άπομακρύνσεως
του πρώτου γράμματος του ονόματος Νικαΰίπο-
Ιιο, άπο των επομένων. Έσχημάτισε δε πλήρη
πρότασιν Ερμα]ΐο\ο\ άπέάοτο σ[ώμ]α, ίνα δώση
ήμΐν τον μίτον τής σκέψεως και τής συνδέσεως
των προηγουμένων μετά τών άμέσως ύποκάτω
επομένων (στ. 4) καθέΰτακε δέ κλ. Τοιαυται κα-
κοσυνταξίαι είνε αμαρτήματα, άπερ δεν πρέπει να
άποδίδωνται εις τά πρωτότυπα απελευθερωτικά
χειρόγραφα συμβόλαια, άλλ' εις τον χαράξαντα
τήν έπιγραφήν λιθοξόον, δεικνύουσι δε μεθ' όπό-

1 ΟηβϊδΙ, Όίβ ίοτηιβίίβη Ύβτίνα^β σελ. 415, 437 εξ.

2 Οι-&(Ιβη\νίΐζ, ΕίηίϋΗνηηρ ίη άίβ Ραρ^νηδίειιηάβ σ. 38.

3 Έπί του λίθου τό διάστιχον τών στί/ων τούτων είνε ίσον ποός
τα οιαστιχα τών λοιπών στίχων και ουχί μείζον, ώς έν τω δημο-
σιευόμενα) κειμένω.