DOI Artikel:
Rōmaios, Kōnstantinos Ath.: Anathēmatikos kadiskos met' epigraphēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14654#0086
151
αναθηματικός καδιςκος μετ1 επιγραφής
152
τε-γεατικον πεδίον καταπίνεται, ίνα άναφανή εν Α-
σέα και είτα πάλιν τά αυτά έπαναλάβη πεοαιτέρω.
Και τούτο έπειοή ό ρους του νυν Σαρανταποτάμου
δεν ήτο δυνατόν νά έτρέπετό ποτε προς δυσμάς της
Τεγέας, ίνα διευθυνθή υπογείως προς τήν 'Ασέαν,
καθόσον το προς δυσμάς μέρος της πεδιάδος είναι
ύψηλότερον του μεσαίου και ανατολικού, ο'που ρέει
νυν ό Σχοαντ. Έπου,ένως, συμπεραίνει ο Ι^οπηο;
αδύνατον είναι, έφ' οσον δ Σαραντ. ώφειλε και έν
τη άρχαιότητι τον προς ανατολάς ρουν αύτοΰ νά
τήρηση, νά έθεώρουν τούτον οί αρχαίοι ώς'Αλαειόν.
'Αλλ' έν πρώτοις δεν είναι μόνος ό Παυσανίας,
όστις σαφώς υποδεικνύει τον Σαρ. ώς Άλφειόν.
Καί παρά Πλουτάρχω, Έλλην. ζητημ. 5, ανα-
φέρεται, οτι οί Αακεδαιμόνιοι καί Τεγεαται συνδιαλ-
λαγεντες άνέστησαν ίτζ Άλφειώ κοινήν περί ειρή-
νης στήλην (ί'δε καί Άθηναν 1902, σελ. 18).
Εύρίσκομεν εύλογον οτι Αλφειός ενταύθα είναι δ
μνημονευθείς χείμαρρος ώς άποτελών το φυσικώ-
τατον δ'ριον μεταξύ των δύο χωρών και διότι φυσι-
κον είναι μετά τήν είρήνην ή κοινή περί τών δ'ρων
ταύτης στήλη νά έστάθη έπί τών συνόρων. '
Η. δέ μαρτυρία του ημετέρου αναθήματος περί
λατρείας του Άλφ^ου έν ταΐς πηγαΐς του Σαραντ.
δεν στερείται σημασίας τινός ώς προς το ζήτημα,
πώς ώνομάζετο ό χείμαρρος υπό τών αρχαίων. "Αν
' Παρά ταύτα όυ.ολογ/]τέον, οτι δεν δυνάαεθα νά άντείπαψεν, αν
τις ίκλάβη τό ίπ' 'Αλφειω ώς ο-ηαα"ίνον τό έν Όλυαττια ίεοόν, δίοτι
καί τούτο είναι επίσης δυνατόν.
καί δύναται τις νά άντιτάξη, οτι δ Αλφειός ε/ων
λίαν διαδεδομένην λατρείαν έν "Ηλιοι καί Αρκαδία
(ιδε Ρίΐυ1γ-\Υ Ϊ880λν&. Ββίΐίβηο.) ήίύνατο νά λα-
τρεύεται έν ταΐς όηθείσαις τουλάχιστον /ώραις
παρά πάντα ρύακα έχοντα ή μή σ/έσιν προς τον
ρουν αυτόν του Αλφειού. Μάλιστα. 'Αλλ' ουδα-
μώς τότε πρέπει νά άπορώμεν, διατί δ Παυσανίας
ονομάζει τον νυν Σαρ. Άλφειόν, έν ω ούτος κατα-
πίνεται ανατολικώς καί ούδεμίαν δύναται νά ε/η
σχέσιν προς τά προς δυσμάς ρέοντα ύδατα του Αλ-
φειού. Οί αρχαίοι νομίζω δεν έχρειάσθησαν δια πει-
ραμάτων καί καταμετρήσεων νά άποδείςωσι πρώ-
τον, οτι τά καταπϊνόμενα καί άνα©αινόυ.ενα ταύτα
ύδατα άνήκουσιν εις ένα καί τον αύτον ροΟν καί ού-
τως είτα νά προβώσι εις τήν δρΟήν ονοματοθεσίαν.
"Απας" πιστευθέντος, οτι δ Αλφειός καταπίνεται
που καί αναφαίνεται κατωτέρω, δεν ήτο δύσκολον
μετά της εξαπλώσεως της λατρείας του ποταμίου
θεου καί άπλώς έπί τή θέα ένος οιουδήποτε καταπι-
νομένου ρύακος νά πιστευθή, οτι ούτος είναι αύτδς
εκείνος δ θαυματοποιός ποταμός επαναλαμβάνων
καί ένταυθα τήν γνωστήν συνήθειάν του. Δια ταύτα
πιστευομεν, ότι δ χείμαρρος Σαρ. ήδύνατο άριστα
νά καλείται Αλφειός ύπδ τών αρχαίων, εστω καί
άν ει/ε το πάλαι τήν αυτήν προς τήν σημερινήν
διεύθυνσιν.
'Εν Αθήναις. Νοέμβριος 1901.
Κ. Ρωμαίος.
αναθηματικός καδιςκος μετ1 επιγραφής
152
τε-γεατικον πεδίον καταπίνεται, ίνα άναφανή εν Α-
σέα και είτα πάλιν τά αυτά έπαναλάβη πεοαιτέρω.
Και τούτο έπειοή ό ρους του νυν Σαρανταποτάμου
δεν ήτο δυνατόν νά έτρέπετό ποτε προς δυσμάς της
Τεγέας, ίνα διευθυνθή υπογείως προς τήν 'Ασέαν,
καθόσον το προς δυσμάς μέρος της πεδιάδος είναι
ύψηλότερον του μεσαίου και ανατολικού, ο'που ρέει
νυν ό Σχοαντ. Έπου,ένως, συμπεραίνει ο Ι^οπηο;
αδύνατον είναι, έφ' οσον δ Σαραντ. ώφειλε και έν
τη άρχαιότητι τον προς ανατολάς ρουν αύτοΰ νά
τήρηση, νά έθεώρουν τούτον οί αρχαίοι ώς'Αλαειόν.
'Αλλ' έν πρώτοις δεν είναι μόνος ό Παυσανίας,
όστις σαφώς υποδεικνύει τον Σαρ. ώς Άλφειόν.
Καί παρά Πλουτάρχω, Έλλην. ζητημ. 5, ανα-
φέρεται, οτι οί Αακεδαιμόνιοι καί Τεγεαται συνδιαλ-
λαγεντες άνέστησαν ίτζ Άλφειώ κοινήν περί ειρή-
νης στήλην (ί'δε καί Άθηναν 1902, σελ. 18).
Εύρίσκομεν εύλογον οτι Αλφειός ενταύθα είναι δ
μνημονευθείς χείμαρρος ώς άποτελών το φυσικώ-
τατον δ'ριον μεταξύ των δύο χωρών και διότι φυσι-
κον είναι μετά τήν είρήνην ή κοινή περί τών δ'ρων
ταύτης στήλη νά έστάθη έπί τών συνόρων. '
Η. δέ μαρτυρία του ημετέρου αναθήματος περί
λατρείας του Άλφ^ου έν ταΐς πηγαΐς του Σαραντ.
δεν στερείται σημασίας τινός ώς προς το ζήτημα,
πώς ώνομάζετο ό χείμαρρος υπό τών αρχαίων. "Αν
' Παρά ταύτα όυ.ολογ/]τέον, οτι δεν δυνάαεθα νά άντείπαψεν, αν
τις ίκλάβη τό ίπ' 'Αλφειω ώς ο-ηαα"ίνον τό έν Όλυαττια ίεοόν, δίοτι
καί τούτο είναι επίσης δυνατόν.
καί δύναται τις νά άντιτάξη, οτι δ Αλφειός ε/ων
λίαν διαδεδομένην λατρείαν έν "Ηλιοι καί Αρκαδία
(ιδε Ρίΐυ1γ-\Υ Ϊ880λν&. Ββίΐίβηο.) ήίύνατο νά λα-
τρεύεται έν ταΐς όηθείσαις τουλάχιστον /ώραις
παρά πάντα ρύακα έχοντα ή μή σ/έσιν προς τον
ρουν αυτόν του Αλφειού. Μάλιστα. 'Αλλ' ουδα-
μώς τότε πρέπει νά άπορώμεν, διατί δ Παυσανίας
ονομάζει τον νυν Σαρ. Άλφειόν, έν ω ούτος κατα-
πίνεται ανατολικώς καί ούδεμίαν δύναται νά ε/η
σχέσιν προς τά προς δυσμάς ρέοντα ύδατα του Αλ-
φειού. Οί αρχαίοι νομίζω δεν έχρειάσθησαν δια πει-
ραμάτων καί καταμετρήσεων νά άποδείςωσι πρώ-
τον, οτι τά καταπϊνόμενα καί άνα©αινόυ.ενα ταύτα
ύδατα άνήκουσιν εις ένα καί τον αύτον ροΟν καί ού-
τως είτα νά προβώσι εις τήν δρΟήν ονοματοθεσίαν.
"Απας" πιστευθέντος, οτι δ Αλφειός καταπίνεται
που καί αναφαίνεται κατωτέρω, δεν ήτο δύσκολον
μετά της εξαπλώσεως της λατρείας του ποταμίου
θεου καί άπλώς έπί τή θέα ένος οιουδήποτε καταπι-
νομένου ρύακος νά πιστευθή, οτι ούτος είναι αύτδς
εκείνος δ θαυματοποιός ποταμός επαναλαμβάνων
καί ένταυθα τήν γνωστήν συνήθειάν του. Δια ταύτα
πιστευομεν, ότι δ χείμαρρος Σαρ. ήδύνατο άριστα
νά καλείται Αλφειός ύπδ τών αρχαίων, εστω καί
άν ει/ε το πάλαι τήν αυτήν προς τήν σημερινήν
διεύθυνσιν.
'Εν Αθήναις. Νοέμβριος 1901.
Κ. Ρωμαίος.