DOI Artikel:
Żurowska, Klementyna: Romański kościół opactwa benedyktynów w Tyńcu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20358#0063
7. Tyniec, opactwo. Prezbiterium kościoła, fragment romańskiego fundamentu muru pn. wraz z występami
pod półkolumny: pierwotnym i dobudowanym (fot. W. Gumuia)
występami (rys. 7). Posadowienie stopy tych dodat-
kowych fundamentów jest też różne od poprzednich,
płytsze o 60 cm. Analiza stratygraficzna wykazała
z kolei, że wkopy, wykonane pod ów drugi rodzaj
fundamentów, zniszczyły „posadzkę** wokół grobu
nr 15. Te wszystkie dane pozwalają sądzić, że po-
szerzenie ku wschodowi występów fundamento-
wych pn. muru romańskiego ma charakter wtórny.
Wiąże się zapewne z jakąś przebudową nawy pn.
kościoła romańskiego, podczas której półkolumny
przyścienne w tejże nawie przesunięte zostały o około
60 cm w kierunku wschodnim.
Odcinek wsch. ławy fundamentowej pn. muru ro-
mańskiego, położony między pierwszym występem
16 W związku z budową płyty żelbetonowej nad terenem
wykopalisk w prezbiterium istniejącego kościoła zrekonstru-
owano w kamieniu lico zniszczonego odcinka.
16 Są to groby oznaczone numerami 6, 43 i 45. Grobowce
te zostały wyeksplorowane, a w r. 1965, przed położeniem żel-
betonowej płyty, rozebrane.
a apsydą, uległ znacznemu zniszczeniu. Z pierwot-
nego muru zachowała się tylko ostatnia, najniższa
warstwa kamieni15. W tym rejonie bowiem wbudo-
wane zostały trzy ceglane grobowce, zapewne późno-
średniowieczne16. Jeden mieścił się w samym murze
romańskim, drugi przylegał do niego od południa,
a trzeci położony bardziej na północ —- między ro-
mańską apsydą boczną pn. a murem gotyckiego
prezbiterium — zniszczył pn.-wsch., zewnętrzny na-
rożnik kościoła romańskiego (tabl. IV, 6). Mur fun-
damentowy apsydy pn., oprócz częściowego znisz-
czenia na odcinku pn., w swej części pd.-wsch.
uszkodzony został przez ceglany grobowiec zapewne
z w. XIX17. Nadto w środkowej części apsydy wid-
17 Grób nr 4 został wyeksplorowany i rozebrany w r. 1961.
Zawierał szczątki duchownego ubranego w habit jezuicki, któ-
remu wsadzono do trumny symboliczny drewniany kielich
i krzyż.
55
pod półkolumny: pierwotnym i dobudowanym (fot. W. Gumuia)
występami (rys. 7). Posadowienie stopy tych dodat-
kowych fundamentów jest też różne od poprzednich,
płytsze o 60 cm. Analiza stratygraficzna wykazała
z kolei, że wkopy, wykonane pod ów drugi rodzaj
fundamentów, zniszczyły „posadzkę** wokół grobu
nr 15. Te wszystkie dane pozwalają sądzić, że po-
szerzenie ku wschodowi występów fundamento-
wych pn. muru romańskiego ma charakter wtórny.
Wiąże się zapewne z jakąś przebudową nawy pn.
kościoła romańskiego, podczas której półkolumny
przyścienne w tejże nawie przesunięte zostały o około
60 cm w kierunku wschodnim.
Odcinek wsch. ławy fundamentowej pn. muru ro-
mańskiego, położony między pierwszym występem
16 W związku z budową płyty żelbetonowej nad terenem
wykopalisk w prezbiterium istniejącego kościoła zrekonstru-
owano w kamieniu lico zniszczonego odcinka.
16 Są to groby oznaczone numerami 6, 43 i 45. Grobowce
te zostały wyeksplorowane, a w r. 1965, przed położeniem żel-
betonowej płyty, rozebrane.
a apsydą, uległ znacznemu zniszczeniu. Z pierwot-
nego muru zachowała się tylko ostatnia, najniższa
warstwa kamieni15. W tym rejonie bowiem wbudo-
wane zostały trzy ceglane grobowce, zapewne późno-
średniowieczne16. Jeden mieścił się w samym murze
romańskim, drugi przylegał do niego od południa,
a trzeci położony bardziej na północ —- między ro-
mańską apsydą boczną pn. a murem gotyckiego
prezbiterium — zniszczył pn.-wsch., zewnętrzny na-
rożnik kościoła romańskiego (tabl. IV, 6). Mur fun-
damentowy apsydy pn., oprócz częściowego znisz-
czenia na odcinku pn., w swej części pd.-wsch.
uszkodzony został przez ceglany grobowiec zapewne
z w. XIX17. Nadto w środkowej części apsydy wid-
17 Grób nr 4 został wyeksplorowany i rozebrany w r. 1961.
Zawierał szczątki duchownego ubranego w habit jezuicki, któ-
remu wsadzono do trumny symboliczny drewniany kielich
i krzyż.
55