1. Henryk V, Kodeks emmeramski, pag. 1 (fot. St. Kolowca).
2. Aniołowie i święci, Kodeks emmeramski, pag. 2 (fot. W. Gu-
muła).
pag. 3 — całostronicowa miniatura — pod arka-
dami, w kondygnacji górnej stoją śś.: Piotr,
Maria i Jan Chrzciciel; w kondygnacji dolnej
śś.: Wawrzyniec, Szczepan i Wincenty;
pag. 4 — całostronicowa miniatura — pod arka-
dami, w kondygnacji górnej stoją: król Henryk,
cesarz Henryk i król Konrad; w kondygnacji
dolnej opaci: Eberhard, św. Ramwold i Ruot-
pert6;
pag. 5 — całostronicowa miniatura — św. Emme-
ram siedzący na tronie;
pag. 6 — I. list św. Hieronima do papieża Dama-
zego, inicjał N(ovum opus);
pag. 7 — Prolog św. Hieronima do czterech Ewan-
gelii (Plures fuisse qui evangelia scripserunt ...);
pag. 12 — II. list św. Hieronima do papieża
Damazego, inicjał S(cientium etiam) oraz Pro-
log św. Hieronima do Ewangelii św. Mateusza,
inicjał M(atheus ex Judea);
pag. 13 — list Euzebiusza z Cezarei do Carpianusa
(Explicatio argumenti);
pag. 17 do 28 — Kanony Euzebiusza;
pag. 29 — całostronicowa miniatura — Chrystus
w Majestacie;
pag. 30 — całostronicowa miniatura — Ukrzyżo-
wanie ;
pag. 31 — całostronicowa miniatura — w kondyg-
nacji górnej Wniebowstąpienie, w dolnej pod
arkadami stoją śś.: Dionizy Areopagita, Emme-
ram i Wolfgang;
pag. 32 — całostronicowa miniatura — ewangelista
Mateusz;
pag. 33 — początek Ewangelii św. Mateusza, inicjał
L(iber);
sposób posługiwania się kanonami Euzebiusza, które wpro-
wadzi! do łacińskich Ewangeliarzy, natomiast list do Carpia-
nusa zamieścił Euzebiusz jako prolog do swych tablic. Po prze-
łożeniu na łacinę dołączano go również do łacińskich tekstów
Ewangelii. Por. Nordenfalk, o.c., s. 51.
6 Opat Ramwold wymieniany jest także jako Romuald,
Romwald. W pracy przyjęto pisownię za: Lexikonfur Theologie
und Kirche, Bd VIII, Freiburg im Breisgau 1963, szp. 988.
W takiej formie cytuje też J. Baum, Die Malerei und Plastik
des Mittelalters, II: Deutschland, Frankreich und Britanien
[w:] Handbuch der Kunstwissenschaft Bd VII, Berlin-Neubabels-
berg 1913, s. 141. Jako Ramuolda wymienia: U. Chevalier,
Repertoire des sources historiąues du Moyen Age. Bio-Biblio-
graphie, Fasc. VII, Paris 1906, szp. 3877.
7
2. Aniołowie i święci, Kodeks emmeramski, pag. 2 (fot. W. Gu-
muła).
pag. 3 — całostronicowa miniatura — pod arka-
dami, w kondygnacji górnej stoją śś.: Piotr,
Maria i Jan Chrzciciel; w kondygnacji dolnej
śś.: Wawrzyniec, Szczepan i Wincenty;
pag. 4 — całostronicowa miniatura — pod arka-
dami, w kondygnacji górnej stoją: król Henryk,
cesarz Henryk i król Konrad; w kondygnacji
dolnej opaci: Eberhard, św. Ramwold i Ruot-
pert6;
pag. 5 — całostronicowa miniatura — św. Emme-
ram siedzący na tronie;
pag. 6 — I. list św. Hieronima do papieża Dama-
zego, inicjał N(ovum opus);
pag. 7 — Prolog św. Hieronima do czterech Ewan-
gelii (Plures fuisse qui evangelia scripserunt ...);
pag. 12 — II. list św. Hieronima do papieża
Damazego, inicjał S(cientium etiam) oraz Pro-
log św. Hieronima do Ewangelii św. Mateusza,
inicjał M(atheus ex Judea);
pag. 13 — list Euzebiusza z Cezarei do Carpianusa
(Explicatio argumenti);
pag. 17 do 28 — Kanony Euzebiusza;
pag. 29 — całostronicowa miniatura — Chrystus
w Majestacie;
pag. 30 — całostronicowa miniatura — Ukrzyżo-
wanie ;
pag. 31 — całostronicowa miniatura — w kondyg-
nacji górnej Wniebowstąpienie, w dolnej pod
arkadami stoją śś.: Dionizy Areopagita, Emme-
ram i Wolfgang;
pag. 32 — całostronicowa miniatura — ewangelista
Mateusz;
pag. 33 — początek Ewangelii św. Mateusza, inicjał
L(iber);
sposób posługiwania się kanonami Euzebiusza, które wpro-
wadzi! do łacińskich Ewangeliarzy, natomiast list do Carpia-
nusa zamieścił Euzebiusz jako prolog do swych tablic. Po prze-
łożeniu na łacinę dołączano go również do łacińskich tekstów
Ewangelii. Por. Nordenfalk, o.c., s. 51.
6 Opat Ramwold wymieniany jest także jako Romuald,
Romwald. W pracy przyjęto pisownię za: Lexikonfur Theologie
und Kirche, Bd VIII, Freiburg im Breisgau 1963, szp. 988.
W takiej formie cytuje też J. Baum, Die Malerei und Plastik
des Mittelalters, II: Deutschland, Frankreich und Britanien
[w:] Handbuch der Kunstwissenschaft Bd VII, Berlin-Neubabels-
berg 1913, s. 141. Jako Ramuolda wymienia: U. Chevalier,
Repertoire des sources historiąues du Moyen Age. Bio-Biblio-
graphie, Fasc. VII, Paris 1906, szp. 3877.
7