DOI article:
Malik-Gumińska, Bronisława: Kodeks emmeramski: Zagadnienia czasu powstania, ikonografii i treści miniatur
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20354#0034
18. Miniatury dedykacyjne: Autor i św. Willibrord, Żywot św. Willibrorda, fol. 1 v. i 2 r., Gotha, Landesbibliothek, Hs. I.
70 (wg Próchno).
nik wspólnoty chrześcijańskiej89. Spośród innych
świętych obaj wyróżnieni zostali atrybutami, które,
pozwalając na takie rozpoznanie ich, podkreślają
ideę Kościoła, któremu patronuje Maria90. Zesta-
wieni razem święci: Grzegorz, Hieronim i Mikołaj
zaliczani są do największych świętych Kościoła —
Grzegorz, wielki święty Zachodu, Mikołaj Wschodu,
Hieronim natomiast, dzięki czynnemu żywotowi
spędzonemu raz w Ziemi Świętej, to znów u boku
papieża w Rzymie, spełnia rolę łącznika między
Wschodem i Zachodem91. Wybór św. Hieronima
89 Małe, Les Saints...., s. 87.
90 G. A. Wellen, Theotocos. Eine ikonographische Abhand-
lung iiber das Gottesmutterbiłd in frithchristlichen Zeit, Utrecht —
Antwerpen 1959, s. 19, 165. — C. Ceccheli, Mater Christi,
II, Roma 1948, s. 123.
91 K. Kiinstle, Ikonographie der Heiligen, Freiburg im
jest ponadto uzasadniony tym, że postać jego zwią-
zana była z Ewangeliarzami, których oficjalnie
przyjętą łacińską wersję zawdzięczał Zachód właśnie
jemu92. Jeśli chodzi o Św. Mikołaja, można wspo-
mnieć o popularnym żywocie św. Grzegorza na-
pisanym przez Jana Diakona w IX stuleciu. Jest
w nim mowa o widzeniu, jakie miał Jan podczas
pisania żywotu świętego papieża, który zjawił mu
się w towarzystwie właśnie św. Mikołaja93. Po-
nadto św. Mikołaj, czczony przede wszystkim
w Kościele wschodnim, stał się i na Zachodzie
Breisgau 1926, s. 299-307, 285-287. Por. także przypis 7.
92 Por. przypis 5.
93 Wątek ten występuje w Złotej Legendzie ]akuba z Vora-
giny, jego źródłem są przekazy Jana Diakona. Por. Jakub
de Voragine, Złota Legenda. Wybór, tłum. J. Pleziowa,
Warszawa 1955, s. 156.
26
70 (wg Próchno).
nik wspólnoty chrześcijańskiej89. Spośród innych
świętych obaj wyróżnieni zostali atrybutami, które,
pozwalając na takie rozpoznanie ich, podkreślają
ideę Kościoła, któremu patronuje Maria90. Zesta-
wieni razem święci: Grzegorz, Hieronim i Mikołaj
zaliczani są do największych świętych Kościoła —
Grzegorz, wielki święty Zachodu, Mikołaj Wschodu,
Hieronim natomiast, dzięki czynnemu żywotowi
spędzonemu raz w Ziemi Świętej, to znów u boku
papieża w Rzymie, spełnia rolę łącznika między
Wschodem i Zachodem91. Wybór św. Hieronima
89 Małe, Les Saints...., s. 87.
90 G. A. Wellen, Theotocos. Eine ikonographische Abhand-
lung iiber das Gottesmutterbiłd in frithchristlichen Zeit, Utrecht —
Antwerpen 1959, s. 19, 165. — C. Ceccheli, Mater Christi,
II, Roma 1948, s. 123.
91 K. Kiinstle, Ikonographie der Heiligen, Freiburg im
jest ponadto uzasadniony tym, że postać jego zwią-
zana była z Ewangeliarzami, których oficjalnie
przyjętą łacińską wersję zawdzięczał Zachód właśnie
jemu92. Jeśli chodzi o Św. Mikołaja, można wspo-
mnieć o popularnym żywocie św. Grzegorza na-
pisanym przez Jana Diakona w IX stuleciu. Jest
w nim mowa o widzeniu, jakie miał Jan podczas
pisania żywotu świętego papieża, który zjawił mu
się w towarzystwie właśnie św. Mikołaja93. Po-
nadto św. Mikołaj, czczony przede wszystkim
w Kościele wschodnim, stał się i na Zachodzie
Breisgau 1926, s. 299-307, 285-287. Por. także przypis 7.
92 Por. przypis 5.
93 Wątek ten występuje w Złotej Legendzie ]akuba z Vora-
giny, jego źródłem są przekazy Jana Diakona. Por. Jakub
de Voragine, Złota Legenda. Wybór, tłum. J. Pleziowa,
Warszawa 1955, s. 156.
26